جاده منتهی به مسیر روستا خلوت است .انگار که سال‌هاست این جاده رنگ خودرو و یا رهگذری به خود ندیده است. باد خودش را به داخل ماشین هل می‌دهد و صورتم را نوازش می‌کند.
رنگ‌های متضاد کوه‌ها و دشت‌های اطراف جاده توجهم را جلب می‌کند، ازسرعت ماشین کم می‌کنم و برای دیدن مناظر سر می‌چرخانم. با خودم می‌گویم چند کیلومتر جلوتر، یقینا از این آرامش خبری نیست و عده‌ای به خاطر ازدست دادن عزیزشان چشم‌شان را بر تمام زیبایی‌های دنیا بسته‌اند.
با خودم می‌گویم کاش طبیعت همیشه مهربان بود تا هیچ مادری جگرگوشه‌اش را در سیل، زلزله و ... ازدست نمی‌داد. از مناظر چشم می‌گیرم و به جاده چشم می‌دوزم. چند صد متر جلوتر عده‌ای سرباز کنار جاده ایستاده‌اند. نزدیکتر که می‌شوم انگار به قبرستان ماشین‌های قراضه رسیده‌ام. ده‌ها ماشین گل‌آلود و مچاله شده کنار هم چیده شده‌اند.
از یکی از سربازها می‌پرسم مگر این تکه آهن‌ها هم نگهبانی می‌خواهد؟ با لبخند جواب می‌دهد: اگر مراقبت نکنیم تا چند ساعت دیگر اثری از همین تکه آهن‌ها هم باقی نمی‌ماند.
پیاده می‌شوم و به سمت یکی از ماشین‌ها حرکت می‌کنم. تمام شیشه و بدنه خرد شده، به داخل نگاهی می‌اندازم، اثری از ضبط ماشین و صندلی‌ها نیست!
دلم می‌گیرد از این‌که چرا ما آدم‌ها این‌قدر بد شده‌ایم. از این که چه چیز باعث شده برخی از آب گل آلود ماهی می‌گیرند و از لحظات دردناک برخی دیگر استفاده می‌کنند تا مثلا ضبط ماشینی را به سرقت ببرند. دوباره سوار ماشینم می‌شوم و راه را از سر می‌گیرم. دو کیلومتر مانده به ورودی روستا، تابلوی سیجان خودش را نشان می‌دهد. عده‌ای در مسیر ورودی روستا ایستاده‌اند و از ورود خودرو جلوگیری می‌کنند.
توضیح می‌دهم که خبرنگارم و بناست گزارشی از وضعیت روستا تهیه کنم. مجوز ورود را می‌گیرم و پیاده به راه می‌افتم. چند نفر از رو به رو می‌آیند که لباس مشکی به تن دارند. معلوم است بستگان یکی از کشته‌شدگان سیل هستند. چشمم را از چشمان‌شان می‌دزدم و جوری که انگار من مقصر اتفاق پیش‌آمده باشم با شرم از کنارشان رد می‌شوم.
یاد حرف پدرم می‌افتم که خفگی در آب از زجرآورترین مرگ‌هاست، خودم را جای تمام کسانی می‌گذارم که بی‌خبر از سیل، در کوچه‌های همین روستا قدم می‌زدند تا به خانه‌شان برسند و شبی دیگر را با آرامش در کنار خانواده‌شان به صبح برسانند. شبی که برای آنها آخرین شب زندگی بود و هرگز به صبح نرسید.
جلوتر که می‌روم تعدادی از نیروهای امدادی را می‌بینم که بیل به دست سمتی می‌دوند. با آنها هم مسیر می‌شوم. زمزمه‌هایی از پیدا شدن یک جسد شنیده می‌شود. به سرعتم اضافه می‌کنم و می‌بینم بچه‌های هلال احمر مشغول کندن زمین هستند تا شاید یکی از مفقود شده‌ها را پیدا کنند.
بعد یک ربع، هلال احمری‌ها دست از کندن زمین برداشته و با اطمینان از این که اینجا هم خبری نیست کم کم پراکنده می‌شوند. از جمعیت جدا می‌شوم و به کوچه پس کوچه‌ها سری می‌زنم. آفتاب گل و لای سیل را تقریبا خشکانده و در بیشتر کوچه‌ها تردد به صورت عادی جریان دارد. چند لودر و کامیون مشغول جمع‌آوری آخرین باقی مانده درختان کنده شده و سنگ‌هایی هستند که از کوه به روستا غلتیده‌اند.
چشم بر می‌گردانم. کرکره مغازه‌ها بالارفته و عده‌ای در کنار تلفن رایگان روستا صف کشیده‌اند تا به نزدیکان‌شان زنگ بزنند. هرچند که هنوز تردد در روستای سیجان عادی نشده ولی به خوبی می‌توان فهمید که برای اهالی روستای سیجان بحران تمام شده و وضعیت دارد به حالت عادی برمی‌گردد.
چند کودک در پشت بام یکی از خانه‌ها جمع شده‌اند و جوری محو بازی شده‌اند که انگار نه انگار سه شب پیش نزدیک بود آب خانه‌شان را ببرد.
یکی از ساکنان روستای سیجان به خبرنگار ایسنا منطقه البرز گفت: سیل عصر روز یکشنبه (28تیرماه) آن‌قدر سریع و ناگهانی بود که قدرت عکس العمل مناسب را از مردم گرفت.
علی زمانی افزود: ازآنجایی که پیش از این نیز مردم تجربه بارندگی‌های شدید و راه افتادن آب در کوچه و معابر روستا را داشتند توجهی به حجم بارندگی نکرده و به خیال این که با پایان بارندگی اوضاع به حالت عادی برمی‌گردد منازل خود را ترک نکردند.
وی ادامه داد: اما متاسفانه وضعیت این بار متفاوت شد و چنان سیلی در روستا به راه افتاد که خودروی وانت با بارش که به طور تقریبی بیش از چهار تن وزن داشت روی آب شناور بود.
زمانی خاطرنشان کرد: مردم روستا هنوز هم از این اتفاق شوکه هستند و باور نمی‌کنند عزیزان‌شان که تا چند روز پیش کنارشان بودند، این چنین دردناک جان خود را ازدست داده‌اند.
وی یادآور شد: آب همان‌قدر که می‌تواند حیات بخش باشد، بی‌رحم است و اگر فکری برای کنترل آن صورت نگیرد خسارات مالی و جانی زیادی وارد می‌کند.
زمانی درخصوص تعداد روستاییان فوت شده دراین حادثه گفت: تا کنون شش نفر از افراد بومی این روستا فوت کرده اند و دو نفر نیز مفقود شده‌اند و هنوز خبری از آنها نیست.
وی اضافه کرد: ازآنجایی که علاوه بر افراد بومی تعدادی مسافر نیز در روستا حضور داشتند به طور قطع نمی‌توان تعداد مفقودی‌ها را اعلام کرد.
نیروهای امداد باز هم دیر رسیدند
یکی دیگر از ساکنان این روستا با گلایه از عملکرد نیروهای امداد و نجات در زمان پس از وقوع حادثه افزود: بلافاصله پس از این اتفاق به نیروهای امداد اطلاع رسانی شد ولی این نیروها با تاخیر وارد روستا شدند و بیش از یک ساعت و نیم طول کشید تا اولین نیروهای امداد به روستا برسند.
محسن آقایی اظهار کرد: متاسفانه این نیروها تجهیزات مناسبی با خود به همراه نداشته و یک طرفه بودن جاده چالوس را دلیل کندی عملکرد خود اعلام می‌کردند.
وی یادآورشد: در زمان وقوع سیل هیچ وسیله‌ای به اندازه بیل مکانیکی نمی‌تواند کارساز باشد ولی درشب حادثه تنها یک بیل مکانیکی آن هم پس از بازدید استاندار و فرماندار از محل به روستا ارسال شد.
اطلاع‌رسانی هواشناسی در خصوص بارندگی ضعیف بود
وی با اشاره به کندی دستگاه‌های خدمات رسان برای حل مشکلات پیش آمده نیز توضیح داد: پس از وقوع حادثه، آب و برق و تلفن اهالی روستا قطع شد که تلفن صبح روز دوشنبه وصل شد ولی برق مدت زمان بیشتری طول کشید تا وصل شود.
وی ادامه داد: آب این روستا توسط ساکنان وصل شد ولی درحال حاضر به دلیل شدت بالای گل و لایی که درخود جای داده قابل شرب نیست.
آقایی اضافه می کند:معمولا قبل از وقوع چینن حوادثی اداره کل هواشناسی به مردم هشدار می‌دهد تا محل زندگی خود را ترک کنند، ولی متاسفانه هواشناسی استان به هیچ وجه اطلاعات مناسبی دراین خصوص به مردم نداده بود.
سیل سیجان شش فوتی و 15 مصدوم داشت
داوود رجبی، معاون امداد و نجات هلال احمر البرز نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا گفت: با اعلام این حادثه چهار تیم که جزو تیم‌های کمکی بودند و به دلیل تعطیلات عید فطر در محور کرج – چالوس مستقر بودند به محل اعزام شدند.
وی افزود: درمرحله اول دو ست نجات و دو دستگاه آمبولانس به محل حادثه اعزام شد، ولی بعد از بررسی و با هماهنگی‌های انجام شده با استانداری، 65 نفر از تیم سیلاب، کوهستان و آوار به روستا اعزام شدند.
وی درخصوص تعداد فوتی‌های این سیل ادامه گفت: با آغاز عملیات جستجو سه نفر در شب اول حادثه و سه نفر نیز روز بعد از سیل پیدا شدند که به علت خفگی و آسیب دیدگی فراوان ناشی از برخورد با سنگ و کلوخ‌ها جان خود را ازدست داده بودند.
معاون امداد و نجات هلال احمرالبرز در خصوص تعداد مفقودی‌ها نیز توضیح داد: با استعلام صورت گرفته از دهیار و اعضای شورای روستای سیجان هیچ فردی از ساکنان روستا مفقود نشده و جای نگرانی نیست.
وی ادامه داد: چهار قلاده سگ طی این دو روز کل منطقه را تجسس کرده‌اند تا اجساد احتمالی دیگر را پیدا کنند، ولی خوشبختانه مورد جدیدی تا کنون پیدا نشده است.
این مسئول درخصوص تعداد مصدومان این حادثه افزود: در مجموع 15 نفر دراین حادثه مصدوم شدند که سه نفر از آنها سرپایی درمان و مابقی به بیمارستان شهید مدنی انتقال داده شده‌اند.
رجبی تصریح کرد: تا زمانی که وضعیت به طور کامل آرام شود و مردم روال عادی زندگی را پیش بگیرند، دو دستگاه آمبولانس در این روستا مستقر باقی می‌ماند.
وی درخصوص گلایه روستانشینان درخصوص عملکرد ضعیف امداد در استفاده از تجیهزات و امکانات به روز گفت: تامین بیل مکانیکی، بولدوزر، کامیون و... به عهده هلال احمر نیست و ادارات دیگر مسئول این بحث هستند.
رجبی اضافه کرد: باید پذیرفت که هرچند درشب وقوع سیل محور کرج – چالوس یک طرفه بود ولی عملکرد نیروهای امدادی و دستگاه‌های عضو ستاد بحران مناسب بود.
وی اظهار کرد: برای خدمات رسانی بهتر به روستانشینان تا کنون 100 پتو، دوهزار بطری آب، چهار هزار قرص نان و دوهزار قوطی انواع کنسرو بین روستاییان توزیع شده است.
وی ادامه داد: درحال حاضر پنج هزار قوطی کنسرو و دو هزار بطری آب در روستا دپو شده که در صورت نیاز بین مردم توزیع می‌شود.
خسارت روستای سیجان پنج میلیارد و 700 میلیون تومان برآورد می‌شود
محمدتقی ایرانی، فرماندار کرج درخصوص خسارات وارد آمده به روستای سیجان به ایسنا گفت: مجموع خساراتی که به ابنیه و ساختمان‌های این روستا واردشده پنج میلیارد و 700 میلیون تومان است.
وی افزود: علاوه بر این سه میلیارد و 700 میلیون تومان نیز به بخش کشاورزی، زنبورداری، باغات و دامداری روستای سیجان، شهرستانک، لانیز و کندر خسارت وارد شده است.
وی ادامه داد: با رایزنی‌های انجام شده به زودی اعتباری برای جبران بخشی از خسارات وارد شده تخصیص داده می‌شود.
فرماندار کرج گفت: خوشبختانه وضعیت بحرانی به پایان رسیده و درحال حاضر فضا و جو آرامی بر روستا و روستانشینان حاکم شده است.
وی افزود: معابر و کوچه‌ها همگی از سنگ و کلوخ پاکسازی شده و فقط حجمی از گل و لای در مسیر تردد مردم باقی مانده که دستور لازم برای شستشو و پاکسازی معابر توسط آتش‌نشانی صادر شده است.
ایرانی یادآورشد: بدون شک اگر آب‌بندی دربالادست رودخانه‌ای که به روستای سیجان وارد می‌شود ساخته شود طی سال‌های بعد شاهد وقوع سیل در این روستا نخواهیم بود.
وی در پایان گفت: درحال حاضر آب، برق و تلفن روستا وصل شده و اهالی اطمینان داشته باشند بحران به اتمام رسیده و با وجود فشار روحی و داغی که برخی خانواده‌ها به خاطرازدست دادن عزیزشان دیده‌اند، زندگی هنوز جریان دارد و نباید ناامید شد.
حالا چند روز از سیل روستای سیجان گذشته، سیلی که برای بسیاری غم‌انگیزترین اتفاق امسال‌شان را رقم زد. سیلی که چند خانواده را داغدار کرد و عزیزان‌شان را با خود برد. سیل روستای سیجان اتفاقی بود که خیلی‌ها را شوکه کرد. با همه غمی که این حادثه بر دل‌های مردم گذاشت باید پذیرفت که زندگی هم‌چنان جریان دارد و بدون توجه به حال و هوایی که ما داریم می‌گذرد. پس باید قدر حیات به عنوان بزرگ‌ترین موهبت الهی را بدانیم و با فکر این که شاید امروز آخرین روز زندگی ماست درست و سالم زندگی کنیم ...
گزارش از: المیرا اگیر خبرنگار ایسنا منطقه البرز
انتهای پیام