کارشناس ثبت میراث طبیعی استان گفت: چنار کهنسال چشمه اکبری، چنار کهنسال مزدآباد، سروهای کهنسال خونیک‌گدار و چنار کهنسال دشت بیاض، شهر خضری دشت بیاض پس از بررسی در کمیته تخصصی ثبت و حریم میراث طبیعی در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شدند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خراسان جنوبی، زهرا رضایی‌ملکوتی گفت: در بخش نیمبلوک - پنج کیلومتری جنوب شهر خضری دشت بیاض - در روستای خضری دشت بیاض و در فاصله 60 تا 70 متری تپه و محوطه تاریخی چشمه اکبری، در دامنه کوه و در شیب تند دره‌ای کم عرض با قله‌های برافراشته، درخت چنار کهنسالی با موقعیت مشرف بر مناطق پایین دست مشاهده می‌شود.
وی با بیان اینکه چنار کهنسال چشمه اکبری دارای قدمتی تقریباً 350 تا 400 سال است، افزود: تنه اصلی درخت در نزدیک زمین قطر بیشتری دارد و به سمت بالا از قطر آن کاسته می‌شود.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، ادامه داد: چنانچه برنامه‌های حفاظتی و حمایتی برای این درخت پیر انجام نگیرد، حیات آن مورد تهدید خواهد بود.
ملکوتی تصریح کرد: این درخت برای مردم منطقه خضری- دشت بیاض و دیگر مناطق از اهمیت خاصی برخوردار است و در بسیاری از ایام ویژه، مردم به این دره زیبا آمده از چشمه آب مشهور به چشمه اکبری و نیز سایه سار سرد این درخت بهره می‌گیرند، گاهی در داخل تنه خالی این درخت فرش و سفره می‌اندازند و از موقعیت جالب و زیبای آن استفاده می‌برند.
وی با اشاره به اینکه ماندگاری و بقای این درخت نیز در باور و فرهنگ مردم مستند است، گفت: این درخت کهنسال با وجود وضعیت فیزیکی خود تمام شرایط محیطی و اقلیمی موجود در منطقه را به خوبی تحمل کرده به همین سبب بسیار ارزشمند است.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، خاطرنشان کرد: پس از بررسی در کمیته تخصصی ثبت و حریم میراث طبیعی 19 اردیبهشت 94 با شماره 256 در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شد.
چنار کهنسال دشت بیاض
ملکوتی با بیان اینکه چنار کهنسال دشت بیاض قدمت تقریباً 300 سال دارد، اظهار کرد: چنار کهنسال دشت بیاض در بخش نیمبلوک شهر خضری دشت بیاض و در فاصله 55 کیلومتری شهرستان قاین قرار دارد.
وی ادامه داد: مجموعه مسجد، حمام، آب انبار و چنار کهنسال دشت بیاض، مجموعه‌ای با ارزش و تاریخی است که در محوطه‌ای میان باغات دشت بیاض واقع شده‌اند.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان با بیان اینکه چنار کهنسال در فاصله 2 متری از دیوار مسجد قرار دارد، گفت: مسجد قدیمی در زلزله سال 47 خضری دشت بیاض ویران شد که پس از آن مسجد جدید با مساحت کمتر، به سمت غرب درخت کهنسال در همان مکان ساخته شد.
ملکوتی اظهار کرد: این درخت برای اهالی خضری دشت بیاض خصوصاً به واسطه همجواری با مسجد روستا از ارزش و اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و مردم این درخت کهنسال را حافظ و نگهبان روستا می‌دانند و معتقدند در زلزله سال 47 این درخت روستا را از تخریب کامل حفظ کرده است.
وی با اشاره به اینکه چنار کهنسال دشت بیاض از نظر گیاه‌شناسی در وضعیت مطلوب قرار دارد، افزود: این شادابی و سلامتی مدیون کانال انتقال آبی است که در فاصله 5/1 تا 2 متری آن قرار دارد.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، ادامه داد: وجود جوانه‌های تازه نشان دهنده پویایی رشد در این درخت کهنسال است و وجود رطوبت کافی در اطراف ریشه‌ها و تهویه خاک اطراف درخت از دلایل مهم شادابی آن به شمار می‌آید.
ملکوتی افزود: چنار کهنسال دشت بیاض در مجاور مسجد قدیمی آن قرار گرفته، نگاه مردم به این درخت کهنسال نگاهی همراه با احترام و تقدس است، به درخت آسیبی وارد نکرده، شاخه‌های آن را قطع نمی‌کنند و هرگونه رفتاری که به درخت زیان وارد نماید از دیدگاه این مردم گناه است و یکی از دلایل بقا و شادابی این میراث طبیعی در منطقه دشت بیاض همین امر است.
وی تصریح کرد: مجموعه مسجد قدیمی، چنار کهنسال و آب انبارهای بسیار وسیع و عمیق، همه گویای تاریخی کهن و قابل تعمق منطقه است.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، خاطرنشان کرد: پس از بررسی در کمیته تخصصی ثبت و حریم میراث طبیعی 19 اردیبهشت 94 با شماره 253 در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شد.
چنار کهنسال مزدآباد
ملکوتی با اشاره به اینکه چنار کهنسال مزدآباد قدمتی تقریباً 250 تا 300 ساله دارد اظهار کرد: چنار کهنسال مزدآباد در بخش نیمبلوک شهرستان قاین، 10 کیلومتری شمال غرب خضری دشت بیاض و در روستای مزدآباد واقع شده است.
وی ادامه داد: در وسط دِه قدیمی مزدآباد، چنار کهنسال با صلابتی با منظره‌ای دلپذیر همه رهگذران را به سایه‌سار خود می‌خواند، هرچند مردم روستا بیشتر در شهرک جدید زندگی می‌کنند اما برای تجدید خاطرات قدیمی گاه و بی‌گاه از این درخت پیر دیدن می‌کنند.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، تصریح کرد: چنار و سروهای کهنسال مزدآباد گویای قدمت این منطقه در تاریخ استان خراسان جنوبی است.
ملکوتی افزود: این درخت در فاصله حدود 2 متری از استخر روستا قرار دارد که این مسئله باعث حفظ رطوبت محیط ریشه شده و به بقای درخت کمک می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: این نکته را هیچ وقت نباید از نظر دور داشت که حفظ و بقای این درختان کهن ریشه در اعتقادات مذهبی مردم این خطه دارد. در فرهنگ اسلامی برای درخت و درختکاری و پیشه زراعت و باغبانی اهمیت و ارزش زیادی وجود دارد و این عمده‌ترین مسئله حفظ این درخت است.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، تاکید کرد: پس از بررسی در کمیته تخصصی ثبت و حریم میراث طبیعی 19 اردیبهشت 94 با شماره 255 در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شد.
سروهای کهنسال خونیک‌گدار
ملکوتی با بیان اینکه سروهای کهنسال خونیک‌گدار قدمتی تقریباً 800 تا 1100 سال دارند، اظهار کرد: سروهای کهنسال خونیک شامل دو درخت شاداب و سرسبزند که در یک ردیف و در مرکز روستای خونیک‌گدار و در مجاورت هیأت حسینی روستا قرار دارند.
وی با اشاره به اینکه عقاب کوه در سمت شمال این سروها با ابهت خودنمایی می‌کند، افزود: این درختان کهنسال 50/14 متر از یکدیگر فاصله دارند و پاجوش‌های کوچک و زیادی در پای تنه اصلی سرو روئیده‌اند.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، ادامه داد: تنه دارای پیچش است و حفره‌ها و برآمدگی‌های زیادی بر روی آن به چشم می‌خورد. درون پوسیدگی و تاثیر آفات در این درخت کاملاً مشهود است.
ملکوتی اظهار کرد: علاوه بر اینکه برای اهالی روستا از تقدس خاصی برخوردارند برای افرادی که به این منطقه می‌آیند هم بسیار ارزشمند هستند.
وی تاکید کرد: این سروها برای مردم جنبه مذهبی داشته، به آن دخیل بسته و نذر می‌کنند، در کنار این درختان گوسفند قربانی می‌کنند و گوشت آن را بین نیازمندان توزیع می‌نمایند.
کارشناس ثبت میراث طبیعی استان، ادامه داد: مردم منطقه اعتقاد دارند که اگر شاخه‌ای از این درخت شکسته شود باید در مکانی مشخص نگهداری شده و هیچگاه سوزانده نشود.
ملکوتی افزود: نکته مهم در مورد این سروها اینست که هیچ کس بر روی تنه آنها یادگاری نمی‌نویسد، پوسته‌های آنها را نمی‌کنند و به هیچ عنوان حتی شاخه‌های خشک آنها را نمی‌برند.
وی یادآور شد: پس از بررسی در کمیته تخصصی ثبت و حریم میراث طبیعی 19 اردیبهشت 94 با شماره 254 در فهرست میراث طبیعی ملی ثبت شدند.
انتهای پیام