دروازهبان تیم ملی فوتبال که خود را هنوز "پسر پرسپولیس میداند"، سکوت یک و نیم ساله خود را شکست و درباره مسائل مختلفی از جام جهانی، جام ملتها،حضورش در پرتغال و شایعههای پیراموناش صحبت کرد.
به گزارش ایسنا، علیرضا حقیقی در نشست خبری پیش از تمرین امروز تیم ملی فوتبال در جمع خبرنگاران اظهار کرد: تقریبا یک سال و نیم بود که صحبت نکرده بودم. اول از همه میخواهم تشکر کنم از افرادی که در این مدت که تصمیمی برای صحبت کردن نداشتم، با دادن آرامش به من، به علیرضا حقیقی کمک کردند تا چه در تیم ملی و چه در باشگاهم عملکرد خوبی داشته باشم. یک انتقاد هم دارم از یک سری مطبوعات که در این مدت از سکوت من سوء استفاده کردند. بعضی از آنها شب میخوابیدند و فردا صبح چیزی درباره من مینوشتند که حقیقت نداشت.
او درباره شرایط خود گفت: خدا را شکر شرایط من خیلی خوب است. متاسفانه در اواخر لیگ پرتغال از ناحیه مینیسک پایم دچار مصدومیت شدم که باعث شد در دو بازی پایانی فصل غایب باشم اما با کمک کادر پزشکی این باشگاه و همچنین پزشکان تیم ملی، شرایطم بهتر شده و در یکی دو روز گذشته بدون مشکل با تیم ملی تمرین کردم.
او درباره وضعیت تیم ملی هم گفت: خدا را شکر وضعیت تیم ملی هم خوب است. یک سری بازیکن جوان در کنار تیم ملی هستند که آینده این تیم را تضمین میکنند. ما برای بازیهای پیش رو کارهای مهمی برای انجام دادن داریم و باید دست به دست هم بدهیم تا بتوانیم به جام جهانی 2018 روسیه صعود کنیم.
خبرنگاری از حقیقی درباره صحبتی که چند روز پیش با یک هوادار کرده بود پرسید و اینکه چرا گفته من دیگر پسر پرسپولیس نیستم. او در پاسخ گفت: من هنوز پسر پرسپولیس هستم و این باعث افتخار من است که هواداران این تیم من را پسر خود بدانند. پرسپولیس همیشه پرطرفدارترین تیم ایران و حتی آسیا بوده و من این موضوع را در کشورهای مختلفی که رفتم به عینه دیدم که کم و بیش اسم پرسپولیس را میشناسند. افتخار میکنم که از این تیم به اروپا ترانسفر شدم.
او گفت: با این حال در سالهای آخر حضورم در پرسپولیس اگر بخواهم شفاف صحبت کنم، مشکلاتی پیش آمد که من را ناراحت کرد. با این حال این مسائلی بود که ممکن است در هر خانوادهای پیش بیاید. من بازیکن یکی دو ساله پرسپولیس نبودم و حتی چندین بار کاپیتان پرسپولیس بودم. با این وجود الان هیچ مشکلی ندارم شاید در آن روز خستگی بعد از تمرین باعث شد که آن صحبت را با آن هوادار انجام دهم. من یک سال دیگر با روبین کازان قرارداد دارم و اگر هم خودم هم بخواهم به پرسپولیس بیایم نمیشود. ضمن اینکه باید این نکته را بگویم که پرسپولیسی بودن به این نیست که هر روز عدد 6 را نشان بدهی و یا هر روز بگویید که من پرسپولیس را دوست دارم. یک نفر دلش باید پرسپولیسی باشد و من هم خوشحالم که همیشه طرفدار این تیم بودهام و اگر هم نتوانستم بار دیگر برای این تیم بازی کنم تا ابد پرسپولیسی خواهم ماند.
علیرضا حقیقی در پاسخ به این سوال که چه شد توانستی رضایت کیروش را برای حضور در دروازه تیم ملی به عنوان بازیکن ثابت در جام جهانی جلب کنی گفت: من قبل از جام جهانی فقط در سه یا چهار بازی دوستانه برای تیم ملی به میدان رفته بودم. به هیچ وجه در شخصیت کارلوس کیروش نیست که بخواهد مثلا از قیافه یک نفر خوشش بیاید که به او بازی دهد. من واقعا سعی و تلاشم را کردم و از خیلی چیزها گذشتم از جمله از مبلغ هنگفتی از طرف یک باشگاه گذشتم تا به لیگ 2 پرتغال بروم. قبل از جام جهانی هم در یکی دو مصاحبه که داشتم گفتم هدفم این است که در جام جهانی بازی کنم. به خدا توکل کردم و با تلاش زیاد و اطمینان کیروش توانست درون دروازه قرار بگیرم و از نظر خیلی از کارشناسان هم عملکرد خوبی داشتم و امیدوارم حضورم در تیم ملی همچنان ادامه داشته باشد.
دروازهبان تیم ملی درباره عملکرد خود در بازی مقابل آرژانتین و گلی که در دقیقه 91 از مسی خورد گفت: متاسفانه باید یک موضوع را بگویم و آن اینکه از نظر خیلی از مطبوعات من جلوی آرژانتین کار خاصی نکردم اما به نظر خودم و کارشناسان و هرجای دنیا که رفتم، نمایش من درخشان بود. حتی گزارشگر عربی و اسپانیایی هم بهتر از گزارشگر ما درباره بازی صحبت کردند. نمیدانم علتش چه بود اما واقعا متاسفم.
او ادامه داد: من اولین دروازهبان جام جهانی بودم که کلین شیت کردم و توانستم مقابل نیجریه در اولین بازی مهم ملیام گل نخورم اما هیچ کس از این مسائل صحبتی نکرد. البته شرایط برای من همیشه این گونه بوده است. با این وجود من مشکلی با این مسائل ندارم و تلاش میکنم که روز به روز قویتر از گذشته باشم. گل دقیقه 91 مسی حس خیلی بدی به من داد. نه من بلکه کل تیم در آن بازی نمایش درخشانی داشتیم اما در دقیقه 91 از کسی گل خوردیم که در همین روزهای اخیر هم هنوز جادو میکند. البته من خیلی خوشحالم که افتخار بازی کردن جلوی تیم بزرگی مثل آرژانتین را داشتم.
او در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا از عملکردش در جام جهانی و جام ملتهای آسیا راضی بوده یا خیر گفت: من نباید راجع به خودم صحبت کنم، کارشناسان واقعی هستند که باید در این رابطه نظر بدهند اما به نظر خودم در هر دو جام عملکرد خیلی خوبی داشتم. من با سه چهار بازی ملی جلوی نیجریه قهرمان آفریقا قرار گرفتم. خدا عزت داد و توانستم کلین شیت کنم. این گونه نبود که من 70 بازی ملی داشته باشم. البته بعد از جام جهانی خیلیها میگفتند که سیستم دفاع ما اتوبوسی بوده اما گل نخوردن نتیجه یک کار تیمی است و من هم همیشه سعی کردم در جایگاه خودم بهترین عملکرد را داشته باشم.
در ادامه خبرنگاری به انتقادهای مطرح شده از حقیقی درباره عملکردش در بازی مقابل تیم ملی عراق در یک چهارم نهایی جام ملتهای آسیا اشاره کرد که دروازه بان تیم ملی پاسخ داد: میگفتند که چرا من روی سه ضربه پنالتی حریف ثابت نایستادم. شما کدام دروازهبان بزرگ دنیا را دیدید که در لحظه پنالتی ثابت وسط دروازه بایستد؟ چطور میشود که ضربهی کاشتهای که من در آن بازی گرفتم را یادتان میرود. من در آن بازی سه چهار موقعیت صددرصد گل را گرفتم. اگر آن کاشته گل میشد و بازی 3 بر یک تمام میشد چه؟ من واقعا نمیدانم این کارشناسانی که شما اسم میبرید چه کسانی هستند؟ در یک برنامه پرطرفدار تلویزیونی میگویند که حقیقی توپ را جایی دفع کرد که کسی از ایران نبود که به توپ برسد در حالی که وقتی در دقیقه 90 کسی نیست که به توپ برسد، من مقصر نیستم. این دوستان کارشناس باید خودشان را معرفی کنند و مطمئن باشید که من هم برای آنها پاسخ خواهم داشت. ضمن اینکه تایمینگی که من در گرفتن ضربات پنالتی استفاده کردم خودش یک ترفند است. اگر پنالتیها را میدیدید اکثر ضربات بازیکنان عراق به جایی رفت که دست هیچ دروازهبانی نمیرسید.
در این لحظه خبرنگاری به حقیقی گفت که البته شما با کتف آسیب دیده در دقایق پایانی بازی کردید که دروازهبان تیم ملی پاسخ داد: متاسفانه کسی این گونه مسائل را نمیبیند. در دقایق پایانی مصدومیت من تشدید شد و باید از زمین بیرون میرفتم اما تعویضهای ما تمام شده بود. البته نمیگویم که کار خاصی کردهام و این وظیفه من بوده که از دروازه تیم ملی در هر شرایطی حفاظت کنم.
در ادامه نشست خبری دروازهبان ملیپوش روبین کازان درباره عملکرد خود در فصل گذشته لیگ پرتغال گفت: لیگ پرتغال پنجمین لیگ اروپایی است. من خیلی خوشحالم که توانستم در چنین لیگی بازی کنم و این تجربه برای من خیلی خوب بود. بعد از جام جهانی چند پیشنهاد از جمله از تیمهای ایتالیایی مثل ساسولو داشتم اما میخواستم در تیمی باشم که بتوانم به میدان بروم و فکر میکنم بازی کردن مهمترین اصل برای یک دروازهبان است. در دو فصلی که در روبین کازان بودم، به خاطر حضور دروازهبانهای تیمهای ملی روسیه و لیتوانی به من بازی نرسید و من داشتم از این موضوع متضرر میشدم. بعد از آن قبل از جام جهانی به اسپورت کوویلیا رفتم و بعد از جام جهانی هم به غیر از پنافیل تیمی به من تضمین نداد که فیکس بازی کنم. اما اگر بازیهای من را دیده باشید، بهترین عملکرد را داشتم. حتی چند بار در برنامه تلویزیونی پرتغال بهترین بازیکن زمین انتخاب شدم. به هر حال تیم ما خیلی قدرتمند نبود و گل زیاد میخوردیم چرا که مدافعان ما واقعا افتضاح بودند اما از آن طرف خط حمله ما خوب کار میکرد.
او ادامه داد: من فصل بعد در خدمت روبین کازان هستم. الان چند پیشنهاد دارم اما نمیخواهم قبل از قطعی شدن آنها اسم تیم را مطرح کنم. انتقال من به هر باشگاهی منوط به تصمیم روبین کازان است.
حقیقی درباره پرسش یک خبرنگار مبنی بر نمرههای روزنامه رکورد به او هم گفت: رکورد یکی از معتبرترین روزنامههای پرتغال محسوب میشود. خدا را شکر میکنم که از طرف این روزنامه در خیلی از بازیها نمره بالایی گرفتم و حتی در یکی دو هفته بهترین بازیکن لیگ انتخاب شدم.
در ادامه علیرضا حقیقی در پاسخ به این سوال که شایعاتی درباره اینکه مدیر برنامههای او و کیروش یکی است، گفت: واقعا نمیدانم این شایعات از کجا میآید. من به خاطر وجود این مسائل در فوتبالمان متاسفم و همان طور که گفتم انگار یک نفر شب میخوابد، صبح بلند میشود و این نوع شایعهها را در رسانهاش منتشر میکند. من حتی اصلا نمیدانم که مدیر برنامههای کیروش چه کسی است و فکر نمیکنم کیروش این قدر شخصیت کوچکی داشته باشد که بخواهد از انتقال علیرضا حقیقی به یک تیم، "چندرغاز" به دست بیاورد. من از طریق یک مدیر برنامه ایرانی به پنافیل ترانسفر شدم و اگر پس از مطرح شدن این شایعات صحبتی نکردم، دلیلی بر این نبوده که این مسائل درست بوده و من آنها را تایید کنم. اگر من بلافاصله به این شایعات واکنش نشان میدادم ممکن بود بگویند که این مسائل درست است اما باید بگویم در آینده در این رابطه خیلی چیزها روشن خواهد شد.
دروازهبان تیم ملی همچنین درباره اینکه روزی شاگرد احمدرضا عابدزاده بوده است گفت: من همیشه به عابدزاده ارادت داشتهام. شاگردی او یکی دیگر از افتخارات من است. متاسفم که در کل فوتبالمان جایی برای چنین فردی نداریم و او در حال حاضر در آمریکاست. فکر میکنم حداقل کاری که میتوانستیم برای عابدزاده انجام دهیم، این بود که یک صندلی اختصاصی را به نام او در ورزشگاه آزادی ایجاد کنیم اما در فوتبال ما آنقدر بیمهری وجود دارد که واقعا نمیدانم چه صفتی برازنده این فوتبال است. از هرج و مرج گرفته تا توهین در آن وجود دارد و امیدوارم که در این فوتبال قدر بزرگان را بدانیم.
انتهای پیام