جداره‌سازی خیابان ناصرخسرو، باعث تخریب کتیبه‌ - کاشی 81 ساله‌ی «توانا بود هر که دانا بود» شد.

به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، در طرح زیبا‌سازی جداره‌های خیابان ناصرخسرو که از یک‌سال گذشته توسط شهرداری منطقه 12 در حال انجام است، کتیبه‌کاشی «توانا بود هر که دانا بود» شکست.

این کتیبه‌ی کاشی که امضای «خاک‌نگار» را در پایین این مصرع فردوسی دارد، در سال 1313 در ضلع جنوب شرقی ساختمان دارالفنون نصب شده بود. اما پروژه زیباسازی جداره‌های خیابان ناصرخسرو که از یک سال پیش شروع شده بود، در مراحل پایانی کار به بنای تاریخی دارالفنون رسیده بود، اما چون جداره‌های این مدرسه‌ تاریخی در دوره‌ای با سنگ مرمر پوشانده شده بود، باید این سنگ‌ها از بدنه جدا می‌شد تا پروژه به روند خود ادامه دهد، اما متاسفانه در زمان حذف سنگ‌های مرمر روز گذشته (یک‌شنبه 3 خرداد) این کتیبه از نقطه‌ی اتصال خود جدا شد و شکست.

دارالفنون حالا 168 سال دارد،‌ بنایی که در یکی از مهم‌ترین مکان‌های تاریخی - آموزشی ایران و در پر سر و صداترین و شلوغ‌ترین منطقه‌ی تهران قرار دارد؛ در میدان توپخانه در سمت منتهی به خیابان‌های ناصریه، الماسیه و ناصرخسرو که حتی به میدان مشق هم راه دارد. این بنا در 26 آبان 1375 به شماره‌ی 1748 در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.

به گزارش ایسنا، حسین کاشی پز (حسین خاک نگار مقدم) نقاش گچبری‌های کاخ‌های قاجار به ویژه کاخ گلستان بود. او کاشی‌سازی را زیر نظر استاد محمد علی و استاد محمد حسین اصفهانی کاشی‌سازی را فرا گرفت و خط نگاری رو کاشی را نیز نزد استاد عماد آموخت. سپس توانست در ۲۷ سالگی و در سال ۱۲۹۰ خورشیدی کارگاه کاشی سازی مستقلی را در نزدیکی میدان توپخانه راه اندازی کند و مدتی نیز با استاد عرب زاده همکاری می کرد.

وی ساخت کاشی‌های هفت رنگی از تهیه گِل، ساخت کاشی ساده، لعاب‌های رنگارنگ، طراحی و نقش زدن بر روی آن را انجام می‌داد. کاشی‌پز از جمله نخستین استادانی است که برای راحتی و سلامتی کارگران تصمیم گرفت تا کاشی کاری را روی میز انجام دهد و البته مورد انتقاد برخی از هم‌صنفان او نیز قرار گرفت.

کاشی‌پز در زمینه کاشی‌های دوره صفویه کار می‌کرد و از شمار استادانی بود که کاشی کاری را بعد از دوران سلجوقی و صفویه دوباره به اوج رساند. از آثار مهم وی می‌توان به سر در باغ ملی در سال ۱۳۰۲، سر در سنگی کاخ مرمر در سال 1307، سر در بانک شاهی ایران (بانک تجارت فعلی در میدان امام خمینی) در سال ۱۳۲۸، کاشی کاری رواق حضرت عبدالعظیم حسنی‌ (ع)، کاشی کاری امامزاده عبدالله شهرری،‌ معبد زرتشتیان تهران‌پارس در سال ۱۳۳۱ و دبیرستان انوشیروان دادگر می‌توان اشاره کرد.

انتهای پیام