وزیر امور خارجه کشورمان در صفحه فیس‌بوک خود به برخی انتقادها درباره گفت‌وگویش با دو رسانه آمریکایی در یکی دو روز گذشته پاسخ داد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمدجواد ظریف نوشت:
«سلام دوستان
روز جهانی کارگر بر همه زحمتکشان این مرز و بوم گرامی باد.
میلاد حضرت علی علیه‌السلام و روز پدر نیز پیشاپیش مبارک.
بعد از ظهر جمعه همه هموطنان عزیز هم بخیر
دنیای عجیبی است. گروهی جنگ‌طلب در این سوی دنیا تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند تا از هرگونه توافق احتمالی جلوگیری کنند. از هر بهانه‌ای برای سیاه‌نمایی ایران و ایرانی به منظور افروختن آتش استفاده می‌کنند.
در چند روز گذشته، علاوه بر مذاکرات و ملاقات‌های سخت و طولانی، دو مصاحبه دشوار و چالشی با دو تن از معروف‌ترین خبرنگاران آمریکایی داشتم. یکی به مدت 70 دقیقه و دیگری نزدیک به دو ساعت. به دلیل فضاسازی صورت‌گرفته در داخل مجبورم با کمال تواضع عرض کنم که مخالفان ایران و ایرانی در خارج از کشور از تأثیرگذاری این دو مصاحبه در خدشه‌دار کردن فضای ساخته‌شده از ایران عصبانی شدند و چندین مقاله نوشتند.
یک سایت تندرو در تیتر خود نوشت: رئیس دیپلماسی ایرانی نیویورک را خیره کرد (Iran's top diplomat dazzled New York City)
یک سایت صهیونیستی هم در تیتر خود با عصبانیت نوشت: چرا (حرف‌های) ظریف اینقدر گیرا به نظر می‌آید؟ (why does he seem so inviting).
شاید ده‌ها مقاله در روزنامه‌ها و مجلات معروف چون نیویورک‌تایمز و واشنگتن‌پست و نیویورکر و ... در باره همین دو مصاحبه مطلب نوشتند تا جایی که سناتور تندروی آمریکایی آنقدر عصبانی شد که عدم حضور بنده در جبهه را دستمایه حمله به من کرد.
از سوی دیگر، برای فضاسازی داخلی، یک سایت مصری مخالفت صریح و یک‌کلمه‌ای «نه» من در پاسخ به سوال مربوط به گفت‌وگو با رژیم صهیونیستی را به دروغ به معنای آمادگی ایران برای مذاکره با اسرائیل معرفی کرد و تعدادی هم در داخل به آن پرداختند.
عجیب‌تر از همه، گروهی از هموطنان در داخل و خارج پاسخ مشخص، دقیق و ضروری بنده به سوالی در مورد یک خبرنگار - که وضعیت او این روزها بهانه چندین اصلاحیه در سنای آمریکا برای مقابله با توافق هسته‌ای شده است - را دستمایه مقالات طولانی در این زمینه کرده و برخی دوستان نیز بدون شنیدن پرسش و پاسخ، بنده را مورد مرحمت و لطف قرار داده‌اند!
دوستان عزیز، دیدگاه‌های حقیر فدوی - اگر ارزش و اهمیتی داشته باشد - در مورد مسائل مختلف خارجی و داخلی مشخص است و برخلاف برخی دوستان که مواضع و دیدگاه‌هایشان در طول سه دهه گذشته چرخش‌های 180 درجه‌ای داشته است، قدمت سی و چند ساله دارد.
همواره به آزادی و نقد احترام گذاشته و از انتقاد نسبت به اندیشه‌ها، گفته‌ها و عملکرد خود از کلاس درس تا صحنه سیاست خارجی استقبال کرده‌ام. ولی همواره عرض کرده‌ام که نقد در یک جامعه سالم باید دو ضابطه داشته باشد: انصاف و رعایت مصالح ملی.
پیش‌نیاز قضاوت منصفانه، اطلاع صحیح است. لااقل یک بار قبل از قلم‌فرسایی، عرایضی را که به نقد می‌کشید، بشنوید. ضرورت رعایت مصالح ملی هم طلب می‌کند که آب را به آسیاب جنگ‌طلبان خارجی که از جبهه نرفتن بنده تا توقیف یک کشتی متخلف تا دستگیری یک یا چند فرد را بهانه‌ای برای ادامه تنش و بحران قرار داده‌اند، نریزیم.
از صراحت و تصدیع پوزش می‌خواهم. هیچگاه نخواسته‌ام حرف‌های من کسی را از هر جناح و دیدگاهی در کشور آزرده کند. همواره تنها مقصود من دفاع از منافع ایران و ایرانی بوده است و ان‌شاءالله در آینده نیز چنین خواهد بود.»
انتهای پیام