یک استاد دانشگاه گفت: متأسفانه حضور هنر ایران در رویدادهای بین‌المللی در دوره‌های مختلف معمولا به سیاست کابینه‌ها و احوالات دولت‌ها بستگی دارد.
عباس مشهدی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، درباره‌ی حضور ایران در دوسالانه ونیز در سال‌های گذشته، اظهار کرد: متأسفانه در ایران، یک نگاه کلی و برنامه‌ریزی مستمر برای حضور هنرمندان ایرانی در رویدادهای بین‌المللی از جمله دوسالانه ونیز وجود نداشته است. حضور هنر ایران در دوره‌های مختلف به سیاست کابینه‌ها و احوالات دولت‌ها بستگی داشته و انجمن‌های هنری هم به دلایل مختلف، نقشی در این زمینه نداشته‌اند.
او معتقد است: کوتاه‌ترین راه برای تعریف مسیر حضور موفق ایران در رویدادهای بین‌المللی، فعالیت انجمن‌های هنری است. وارد شدن این انجمن‌ها می‌تواند مسیر را هموارتر کند.
این پژوهشگر هنر به سابقه فعالیت ایران در دوسالانه‌های هنری اشاره کرد و گفت: برگزاری دوسالانه‌ها از سال‌ها پیش در اروپا باب بوده و در ایران هم از سال 1337 و با پیگیری‌های مارکو گریگوریان - هنرمند نقاش - به آن توجه شد. در آن سال‌ها با موافقت اداره‌های مربوط به بخش هنر و فرهنگ، دوسالانه‌ها شکل گرفت و گاه آثار منتخب آن‌ها برای حضور در دوسالانه ونیز فرستاده می‌شد.
مشهدی‌زاده ادامه داد: معاونت هنری وزارت ارشاد می‌تواند پیگیر این موضوع باشد؛ اما با وجود وضعیت اقتصادی نامناسب کشور نمی‌توانیم از دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتظار زیادی داشته باشیم. در این شرایط حضور اسپانسرها و حامیان مالی از بخش خصوصی اتفاق مثبتی است. امسال هم که بخش خصوصی به برنامه‌ی حضور ایران در ونیز وارد شده، می‌توان به این حضور امیدوارتر بود.
این هنرمند درباره‌ی اهمیت ورود بخش خصوصی به این عرصه توضیح داد: نگاه به هنر در اروپا پیش از رنسانس و بعد از وقوع دو جنگ جهانی، نگاه خاصی بوده است. نگاهی که در ایران وجود نداشت و بخش خصوصی یا ثروتمندان ما پول‌شان را برای خرید ملک و کارهای دیگر سرمایه‌گذاری می‌کردند تا خرید آثار هنری، در حالی که در اروپا از قدیم نگاه ویژه‌ای به سرمایه‌گذاری در این بخش وجود داشته است.
پنجاه‌وششمین دوسالانه ونیز با حضور 49 هنرمند از ایران و برخی دیگر از کشورها، 15 اردیبهشت‌ماه در ایتالیا افتتاح می‌شود.
انتهای پیام