مسئول ساخت اولین مجتمع سوخت مجازی نیروگاه بوشهر اظهار کرد: این سوخت اولین نمونه آزمایشی سوخت قدرت است که تنها تفاوتش با سوخت اصلی این است که در ‌آن از قرص‌های سربی به جای اورانیوم غنی شده استفاده شده است.

به گزارش خبرنگار انرژی هسته‌ای خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) مسئوول ساخت اولین مجتمع سوخت مجازی قدرت نیروگاهی (نیروگاه بوشهر) که نخواست نامی از وی برده شود، با اشاره به رونمایی از اولین مجتمع سوخت مجازی برای نیروگاه اتمی بوشهر که در گرامیداشت 20 فروردین روز ملی فن‌آوری هسته‌ای با حضور رییس جمهور انجام شد، گفت: تا یک سال آینده سوخت اصلی با قرص واقعی یعنی اورانیوم غنی شده ساخته خواهد شد.

وی با بیان این‌که تاکنون در کشور سه نوع سوخت ساخته شده است اظهار کرد: سوخت صفحه‌ای برای رآکتور تهران، سوخت مجازی و اصلی رآکتور تحقیقاتی 40 مگاواتی آب سنگین اراک و سوخت مجازی راکتور بوشهر از نوع قدرت.

این مسئول سازمان انرژی اتمی افزود: البته یک نوع سوخت به نام ZPR که از نوع سوخت آب سنگین است نیز در مجتمع اصفهان ساخته شده است.

او تصریح کرد: تمامی سوخت‌ها غیر از سوخت مجازی راکتور بوشهر از نوع "تحقیقاتی" برای رآکتورهایی با قدرت پایین بوده‌اند، اما ساخت سوخت مجازی برای رآکتور اتمی بوشهر از نوع قدرت است که برای اولین بار در کشور ساخته می‌شود. در دنیای مرسوم است که ابتدا سوخت مجازی ساخته و بر روی آن تست‌های لازم انجام می‌شود و پس از تأیید آن، سوخت اصلی ساخته می‌شود.

مسئول ساخت اولین مجتمع سوخت مجازی راکتور بوشهر افزود: تست‌های ابعادی، کنترل کیفی قطعات و مشخصات سوخت مجازی انجام شده است، اما هنوز مورد تست عملکرد قرار نگرفته است.

او در پاسخ به ایسنا مبنی بر این‌که تست عملکرد این سوخت در رآکتور بوشهر و در کنار سوخت‌های اصلی انجام می‌شود با تایید این مطلب گفت: طبق قراردادی که برای تأمین سوخت رآکتور بوشهر داریم، می‌توانیم به جز سوخت روسی از سوخت‌های دیگر هم برای مصرف و یا انجام تست‌های هیدرودینامیکی و فشار بدون ماده هسته‌ای استفاده کنیم.

این مقام مسئول تأکید کرد: حتی در زمانی که از سوخت روسی استفاده می‌کنیم، می‌تواند بخشی از سوخت نیروگاه بوشهر توسط خودمان تامین و استفاده شود. در عین حال بر اساس توافق سوخت‌های غیرروسی باید به تأیید روسیه برسد که البته در رابطه با سوخت مجازی ساخته شده از آنجایی که طبق استانداردها ساخته شده است این تأییدیه وجود دارد.

وی خاطرنشان کرد: نظام ایمنی کشور مرجعی است که باید اجازه استفاده از سوخت ساخته شده برای رآکتور بوشهر صادر کند و نیازی به تأیید بین‌المللی ندارد.

این مقام فنی سازمان انرژی اتمی که در حاشیه مراسم روز ملی فن‌آوری هسته‌ای در جمع تعداد محدودی از خبرنگان صحبت می‌کرد در پاسخ به

ایسنا مبنی درباره ساخت مجتمع‌های سوخت رآکتور اراک، گفت: ساخت مجتمع‌های سوخت اصلی برای رآکتور اراک که در حال انجام بود، به خاطر توافق ژنو متوقف شده است و با توجه به احتمال بازطراحی رآکتور اراک باید متناسب با تغییراتی که در قلب رآکتور صورت می‌گیرد، ساخت سوخت هم تغییر کند. در حال حاضر در رابطه با اراک توافق شده است که بازطراحی صورت گیرد و البته مشخص شده است که این راکتور آب سنگین است اما هنوز ابعاد و اندازه آن مشخص نیست.

به گزارش ایسنا، اولین نمونه آزمایشی مجتمع سوخت راکتورهای قدرت، تدوین دانش فنی، طراحی و ساخت مجتمع‌های کنترلی جاذب نوترون راکتور تحقیقاتی تهران، رادیوداروی 90Y-EDTMP،

رادیوداروی 99mTc-TRODAT-1 (تکنسیم ترودات) و لوسیون ترمیم زخم و ضدالتهاب پوستی، دستاوردهای سازمان انرژی اتمی در نهمین سالروز ملی فناوری هسته ای بودند.

سازمان انرژی اتمی بر اساس برنامه کلان دستیابی به فن آوری تولید سوخت در کشور از سال 1389 پروژه مطالعه، تحقیق و تدوین دانش فنی تولید مجتمع های سوخت راکتورهای هسته‌ ای قدرت را آغاز کرد تا بتواند سوخت مورد نیاز نیروگاه بوشهر را پس از اتمام تعهدات طرف قرارداد (روسیه) در کشور تولید و تامین کند و اکنون پس از 5 سال از شروع پروژه، نمونه سوخت آزمایشی نیروگاه‌های قدرت به دست آمده است.

تنها تفاوت مجتمع های سوخت آزمایشی استفاده از قرص های سربی به جای قرص اورانیومی در داخل غلاف سوخت است.

مجتمع سوخت تولید شده قابل استفاده در نیروگاه‌های قدرت بوده و به این ترتیب دانش فنی و خط تولید سوخت این نیروگاه در کشور تدوین و تثبیت شد.

مجتمع سوخت مجازی تولید شده برای راکتورهای قدرت (بوشهر) دارای سه بخش مرکزی، نازل فوقانی و نازل زیرین است.

بخش مرکزی: مهم‌ترین جزء این بخش، میله‌های سوخت است. این میله‌ها از غلاف‌هایی با آلیاژ زیرکونیوم حاوی قرص‌های سوخت، پلاگ‎‌های دو طرف میله و فنر فشاری قرص‌های سوخت تشکیل شده است. علاوه بر این بخش مرکزی مجتمع شامل شبکه‌های فاصله‌انداز، کانال‌های راهنما، بوش‌های تنظیم فاصله و بوش‌های قفل‌کننده است. کلیه این قطعات از آلیاژ زیرکونیوم و در فرآیندهای پیچیده شکل‌دهی، جوشکاری و برشکاری تولید و پس از مونتاژ، اسکلت مجتمع سوخت را تشکیل می‌دهند.

مجموعه نازل فوقانی: از تعدادی قطعه از جنس فولاد زنگ نزن همراه با فنرهای فشاری مجتمع سوخت تشکیل شده است. نازل فوقانی به انتهای بالای مجتمع سوخت از طریف بوش‌های قفل‌کننده به کانال‌های راهنما متصل شده و در موقع حمل به صورت عمودی وزن کل مجتمع سوخت را تحمل می کند.

مجموعه نازل زیرین: مجتمع سوخت در قلب راکتور بر روی نازل زیرین استقرار می‌یابد. این بخش شامل قطعات کاپ و تیغه‌های هدایت‌کننده جریان و پین تعیین موقعیت است که در عملیات ریخته گری، ماشین کاری و جوشکاری تولید می‌شود.

انتهای پیام