اسکلت رخنمون‌دار کلسیتی یک انسان باستانی که در سنگی در اعماق غاری در ایتالیا قرار دارد، حاوی قدیمی‌ترین دیانای نئاندرتال است که تاکنون کشف شده است.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، این مولکول‌ها که شاید 170 هزار ساله باشند، می‌توانند در آینده به ترسیم پیچیده‌ترین تصویر از حیات نئاندرتالها کمک کنند.
اگرچه انسان‌های مدرن تنها بازمانده‌های دودمان بشر محسوب می‌شوند، گونه‌های بسیار بیشتری در گذشته روی زمین زندگی می‌کردند. نزدیکترین خویشاوند منقرض‌شده انسان مدرن، نئاندرتالها بودند که در اروپا و آسیا زندگی می‌کردند و حدود 40 هزار سال قبل منقرض شدند.
یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که با آغاز گسترش انسان‌های مدرن در خارج از آفریقا، نئاندرتالها با اجداد اروپائیان امروزی ازدواج کردند که در نتیجه آن، 1.5 الی 2.1 درصد از دیانای همه افراد ساکن خارج آفریقا از منشا نئاندرتالی برخوردار است.
در سال 1993 دانشمندان یک اسکلت خارق‌العاده دست‌نخورده از یک انسان باستانی را در میان استالاگمیت و استالاکتیت‌های غار سنگ آهک لامالونگا در نزدیکی شهر آلتامورای ایتالیا کشف کردند.
«فابیو دی وینچنزو» انسان‌شناس دانشگاه ساپینزا در رم اظهار کرد: مرد آلتامورا نشان‌دهنده کامل‌ترین اسکلت یک انسان غیرمدرن است که تاکنون شناسایی شده است.
اسکلت آلتامورا از چند ویژگی نئاندرتالی بویژه صورت و پشت جمجه برخوردار بوده، اما همچنین دارای ویژگی‌هایی است که معمولا در نئاندرتالها دیده نمی‌شود که از آن جمله می‌توان به لبه ابروها اشاره کرد که از نئاندرتالها بسیار بزرگتر است. این تفاوت‌ها باعث شده بود تا تعیین تبار انسانی این اسکلت سخت شود. علاوه بر آن، بخشی از اسکلت آلتامورا در سنگ جای گرفته بود که کار تحلیل آن را سخت‌تر می‌کرد.
اکنون تحقیقات جدید نشان داده که دیانای یکی از تکه‌های تیغه شانه راست این اسکلت، از نئاندرتال بودن این فسیل خبر می‌دهد. شکل این تکه استخوان همچنین شبیه نئاندرتالها است.
علاوه بر آن، دانشمندان تاریخ اسکلت را حدود 130 هزار تا 170 هزار سال قبل تعیین کرده‌اند که آن را به قدیمی‌ترین نئاندرتالی که دیانای آن استخراج شده، تبدیل کرده است. این استخوان‌ها در حقیقت قدیمی‌ترین فسیل‌های نئاندرتال نیستند و قدیمی‌ترین نمونه‌های کشف شده حدود 200 هزار سال سن دارند.
همچنین این قدیمی‌ترین دیانای استخراج شده از یک انسان هم نیست و قدیمی‌ترین نوع آن، یک دیانای 400 هزار ساله است که از خویشاوندان نئواندرتال‌ها جمع‌آوری شده است.
استخوان فسیل آلتامورا بقدری که قدیمی است که دیانای آن برای تعیین توالی ژنوم فسیل، حداقل با فناوری کنونی قابل بررسی نیست. اما به گفته محققان، فناوری‌های آینده تعیین توالی دیانای ممکن است بتوانند این کار را انجام داده و نتایج مهمی در مورد ژنوم نئاندرتالها ارائه دهند.
نتایج این تحقیق در مجله Human Evolution منتشر شده است.
انتهای پیام