یک منبع نزدیک به تیم مذاکره‌کننده ایران گفت: کاهش، تعلیق یا رفع کامل محدودیت‌ها و تحریم‌های وضع‌شده علیه ایران، به صدور لااقل یک قطعنامه جدید از سوی شورای امنیت تحت فصل هفتم منشور نیاز دارد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این منبع نزدیک به هیأت مذاکره‌کننده ایران، روز چهارشنبه گفت: شورای امنیت از تاریخ نهم مردادماه 1385 با صدور قطعنامه 1696 که صراحتاً وفق فصل هفتم منشور ملل متحد صادر شده است، موضوع برنامه هسته‌ای ایران را با فشار غرب و به شیوه‌ای غیرمنصفانه ذیل این فصل از منشور ملل متحد قرار داده است.

وی ادامه داد: از آن زمان نیز تمام قطعنامه‌های شورا که به این موضوع مرتبط هستند، با ارجاع صریح به ماده 41 منشور که در فصل هفتم منشور قرار دارد صادر شده و بعد هم با این جمله معروف خاتمه می‌یابند که «شورا تصمیم می‌گیرد که همچنان این موضوع را در دستور کار داشته باشد». از این رو موضوع از تابستان سال 85 در قالب فصل هفتم منشور قرار گرفته و هیچ‌گاه شورای امنیت این موضوع را از این قالب خارج نکرده است. بنابراین در حال حاضر، این‌که موضوع در قالب فصل هفتم قرار بگیرد یا خیر، امری مربوط به گذشته است.

این منبع ایرانی اظهار کرد: به لحاظ حقوقی، هرگونه دخل و تصرف در قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت، با هدف کاهش، تعلیق یا رفع کامل محدودیت‌ها و تحریم‌های وضع شده در آنها، نیازمند صدور لااقل یک قطعنامه جدید از سوی خود شورا تحت همان فصل هفتم منشور است و چنین قطعنامه یا قطعنامه‌های جدیدی در واقع مطالبه اصلی جمهوری اسلامی از طرف‌های مذاکره خود است.

وی همچنین گفت: شورای امنیت باید قطعنامه‌های غیرمنصفانه خود در مورد ایران را اصلاح کند و تنها راه برای این کار، صدور قطعنامه جدید وفق فصل هفتم است. این قطعنامه یا قطعنامه‌های جدید، که باید شرایط و محتوای آن متأثر از مذاکرات جاری باشد، قاعدتاً بخشی از راه‌حل جامع بوده و همه طرف‌ها متعهد به اجرای آن هستند؛ از این‌رو، نفس ورود شورای امنیت به این مسأله در یک یا چند مقطع زمانی در آینده نه تنها منتفی و منفی نیست، بلکه اصولاً لازم است.

او در ادامه تأکید کرد که نباید به اشتباه گمان شود که طرح بحث ضرورت صدور قطعنامه یا قطعنامه‌های فصل هفتمی از سوی شورای امنیت برای شکستن ساختار تحریم‌های ناعادلانه علیه ایران، موضوعی جدید و اقدامی واکنشی به برخی اقدامات سخیف از قبیل نامه سناتورهای آمریکایی است؛ در صورتی که اصولاً راه حل جامع اگر دربردارنده قطعنامه یا قطعنامه‌های شورای امنیت نباشد، ابداً مفید نیست و تغییری در نظام ایجاد شده توسط قطعنامه‌های فصل هفتمی قبلی صورت نمی‌دهد.

این منبع ایرانی در پایان گفت: ضرورت صدور قطعنامه‌های جدید فصل هفتمی که قطعنامه‌های سابق علیه ایران را، با مکانیزمی که مورد قبول دو طرف خواهد بود، کأن لم یکن کند، همواره در رأس مطالبات تیم‌های مذاکراتی فعلی و قبلی جمهوری اسلامی ایران بوده است.

انتهای پیام