چهار سال از آغاز درگیری‌ها در سوریه گذشت و با همه تلاش‌های غرب و هم‌پیمانان منطقه‌ای‌شان برای سرنگونی نظام دمشق، آنها امروز به این نتیجه رسیده‌اند که اسد رفتنی نیست و سقوط دولت وی به معنای افتادن سوریه به دست تروریست‌های تکفیری است که در این صورت نه غرب و نه هم‌پیمانانش قادر به نجات سوریه نخواهند بود.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در آستانه پنجمین سال از آغاز درگیری‌ها در سوریه و تغییر در مواضع برخی کشورهای جهان در قبال بحران این کشور شبکه خبری المنار در تحلیلی چنین می‌نویسد:« 2012/4/12 سه سال از تاریخ آغاز اجرای طرح کوفی عنان، فرستاده مستعفی سازمان ملل به سوریه می‌گذرد؛ طرحی که هدف اصلی آن متوقف کردن درگیری‌ها و آتش بس در سوریه بود. کوفی عنان همان زمان و همزمان با ارائه طرحش دو هشدار داد اول اینکه کشورها نباید برای تغییر نظام سوریه تلاش کنند و دیگر اینکه حل نظامی درگیری‌ها در سوریه نتایج فاجعه باری را به دنبال خواهد داشت.

پس از گذشت دو ماه از آغاز اجرای این طرح رابرت مود، رئیس هیات ناظران سازمان ملل که مسئول پیگیری آتش بس در سوریه بود نیز اعلام کرد: هیچ اراده‌ واقعی برای حل مسالمت آمیز بحران سوریه وجود ندارد.

2015/3/14 آموس هرئیل، تحلیلگر امور اسرائیل در روزنامه عبری زبان هاآرتص نوشت: "سقوط نظام سوریه چیزی است که از قبل هم می‌خواستیم اما این مساله هنوز ممکن نشده و تحقق آن تنها با ترور بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه ممکن است".

میان گزینه حل و فصل نظامی بحران سوریه که غرب از یک سو و اعراب و اسرائیل از سوی دیگر آن را تایید می‌کردند و نیز اقرار به عدم امکان سقوط بشار اسد و نظام حاکم سوریه تنها چهار سال فاصله است چهار سالی که سوریه در آن آماج سیاست‌های خصمانه کشورهای دشمن قرار گرفت و با تروریسم و گروه‌های تکفیری دست و پنجه نرم کرد و در برابر آن ایستاد.

در آغاز... اسد باید برکنار شود

هر چقدر به سالروز جنگ سوریه در مارس 2011 یعنی آغاز درگیری‌ها در سوریه نزدیکتر می‌شویم، صدای راهکارهای سیاسی برای حل بحران این کشور کمتر شده و به خاموشی می‌رود.

بشار اسد در تاریخ سوم ژوئن 2012 اعلام کرد که "بحران سوریه نه فقط یک جنگ داخلی بلکه یک جنگ خارجی با ابزارهای داخلی است."

اقدام اتحادیه اروپا در اعمال تحریم بر صادرات سلاح و تجهیزات به دولت سوریه به بهانه استفاده این سلاح‌ها برای سرکوب تظاهرکنندگان مخالف دولت و در موازات آن اقدام باراک اوباما،‌ رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر دعوت از اسد برای برکناری از قدرت در تابستان سال 2011 بخشی از این جنگ خارجی بود. اوباما در این اظهارات برای اولین بار و علنا از اسد خواست که از قدرت برکنار شود و رسما اعلام کرد واشنگتن تحریم‌هایی را علیه دمشق اعمال می‌کند که بلوکه کردن اموال دولت سوریه و ممنوعیت سرمایه گذاری در کشور آمریکا از جمله آنها است.

در پی این اقدام واشنگتن، کشورهای انگلیس، فرانسه، آلمان و برخی از کشورهای اروپایی نیز راه آمریکا را در پیش گرفته و شعار برکناری اسد را سر دادند و این خواسته توجیهی شد برای ادامه جنگ خصمانه‌ای که غرب علیه سوریه و به قول اسد با ابزارهای داخلی آغاز کرده بود.

در منطقه نیز ترکیه شعار "اسد باید برود" سر داد و مسئولان ترک و در راس آنها رجب طیب اردوغان، نخست وزیر وقت ترکیه در اظهاراتی مداخله جویانه اسد را "ترسو" خطاب کرد.

در خصوص مخالفان و شورشیان سوریه نیز کشورهای عربی از همان اولین لحظات آغاز بحران سوریه آغوش خود را به سوی شورشیان بازکردند به نحوی که اتحادیه عرب در 12 نوامبر 2011 عضویت سوریه در این اتحادیه را تعلیق کرده و مخالفان سوریه را به حضور در نشستی درخصوص مساله تشکیل دولت انتقالی فراخواند. به موازات این اقدام دیگر کشورهای عرب نیز سفیران خود را از دمشق فراخواندند.

در میان این هیاهوی سیاسی و تبلیغات غرب و آمریکا برای جلب حمایت از طرح سوریه‌ای جدید هرگز صدای مردم خود سوریه که در شهر المزه و دیگر مناطق این کشور برای محکوم کردن دخالت‌های خارجی در کشورشان بلند شده بود به گوش جهانیان نرسید و چراغ سبزها برای طرح برکناری نظام سوریه به جای مذاکره با نظام روشن شد.

به مرور زمان... اسد ماندنی است

در مه 2012 ایهود باراک، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی با مشاهده پایداری نظام سوریه نسبت به موفقیت غرب و آمریکا در برکناری بشار اسد ابراز ناامیدی کرد. وی از جامعه جهانی خواست تا تمام اقدامات ممکن را برای برکناری بشار اسد اتخاذ کند چرا که او می‌داند برکناری اسد به مثابه ضربه‌ای به ایران و حزب الله است. مساله‌ای که طرف مقابل نیز به خوبی آن را درک کرده و چه از لحاظ سیاسی و چه میدانی در این جنگ وارد شده که بهترین نمونه آن در وتوی روسیه و چین در شورای امنیت تبلور یافته که تمام طرح های غربی و عربی علیه دولت سوریه را ناکام گذاشت.

در کنار این‌ها پایداری سیاسی و ایستادگی‌های نیروهای غیور ارتش سوریه در مقابل تروریست‌های تکفیری است که از هر کجای جهان به سوریه سرازیر شده بودند و شورشیانی که براساس بندهای اصلی جدول کاری نشست‌های کشورهای عربی تحت عنوان گروه به اصطلاح "دوستان سوریه" در کشورهای تونس،‌ قاهره، فرانسه و ترکیه و با پول‌های عربستان و قطر مسلح شده بودند.

در موازات آن محور کشورهای عربی و غربی نیز تلاش کردند تا با اقداماتی از جمله کمک به گسترش تروریسم در سوریه نظام این کشور را وادار کنند که شروط آنها را برای حل بحران سوریه که در توافقنامه ژنو 1 در سی‌ام ژوئن 2012 مطرح شده بود بپذیرد.

اما نظام سوریه نه تنها قد خم نکرد بلکه حتی در مذاکرات ژنو 2 در 15 فوریه 2014 که با نظارت اخضر الابراهیمی، فرستاده مستعفی سازمان ملل به سوریه صورت گرفت نیز همچنان در موضع پیروزمندانه خود در مقابل مخالفانی که مدعی پیروزی در میدان جنگ بودند ایستاد. اما همین مخالفان به رغم تلاش‌های غرب برای متحد سازی آنها و مسلح کردن افراد "میانه‌رو" باز هم نتوانستند کاری از پیش ببرند و در این میان گروه‌های تکفیری چون داعش و جبهه النصره ظهور کردند.

ظهور داعش و گروه‌های تکفیری معادلات در سوریه را کاملا تغییر داد و خطر تکفیری‌ها هم‌پیمانان سوریه از جمله حزب الله را به دخالت در این کشور واداشت تا به کمک ارتش سوریه در میدان‌های شهر القصیر در القلمون بشتابند.

و در نهایت ....اسد بمان تا سوریه بماند

چهار سال از پایداری سوریه در جنگی جهانی که کشورهای غربی و آمریکا علیه این کشور آغاز کرده بودند می‌گذرد. همین تابستان گذشته بود که اوباما اعلام کرد قصد حمله نظامی به سوریه را دارد آن هم به بهانه پاسخ دادن به چیزی که از آن به عنوان "حمله شیمیایی به غوطه شرقی دمشق" یاد می‌شد اما دیری نپایید که اوباما از رویکرد خود در حل نظامی بحران سوریه عقب نشینی و اعلام کرد از آن جایی که سوریه سلاح‌های شیمیایی خود را تحویل داده دیگر نیازی به حمله نیست اما پیام این مساله را بسیاری از جمله اسرائیل دریافت کردند. پیامی حاکی از آن که سوریه و هم‌پیمانانش با قدرت وارد جنگ شده‌اند و در صورت گسترش دامنه آن هیچ تضمینی برای پیروزی طرف مقابل نیست.

به زمان فعلی باز گردیم، در آغاز سال 2015 روزنامه گاردین انگلیس گزارش مفصلی را چاپ کرد که در آن آمریکا اعلام کرده خواهان نظام سوریه نیست در این گزارش آمریکا توضیح داده که حمایت‌های اخیرش از مذاکرات صلح سوریه که با نظارت مسکو صورت گرفت در واقع نشان دهنده عقب نشینی آرام واشنگتن از خواسته طولانی‌مدتش یعنی برکناری بشار اسد به عنوان شرط آغاز مذاکرات سوریه است و این چیزی است که استفان دیمیستورا، فرستاده سازمان ملل به سوریه نیز آن را اعلام کرده است. این مساله بعدها علنا از زبان جان برنان، رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) مطرح شد.

وی اعلام کرد که کشورش خواهان براندازی دولت سوریه نیست به این بهانه که واشنگتن نمی‌خواهد عرصه برای گروه‌های تندرو خالی شود.

اما چرا نباید عرصه سوریه برای گروه‌های تروریستی که هم اکنون داعش با حمایت‌های ترکیه گوی سبقت را از بقیه ربوده خالی بماند؟

این که "اسد باید برود" خواسته‌ای غیرمنطقی است اما غربی‌ها منافع بسیاری دارند که ارسال سلاح برای تروریست‌ها در سوریه را توجیه کند و این علاوه بر شکست طرح دی‌میستورا برای حلب است که نشان دهنده ادامه بحران خواهد بود.

میدان‌های نبرد همچنان در دست ارتش است و سوریه همچون قبل پیروزی‌هایی را به نفع خود رقم می‌زند که جبهه جنوبی بهترین دلیل موید این پیروزی‌هاست.»

انتهای پیام