برنامه‌ریزی کرده‌اند تا بزرگترین خیابان خاورمیانه را واحد به واحد با موارد ثبتی میراث فرهنگی تطابق دهند و پرونده‌ای که چهار سال پیش آن را در سطح ملی مطرح کردند، بار دیگر مورد توجه قرار دهند تا تهران برای همیشه از خاموشی درآید.
به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، خیابان ولی عصر(عج) روز هفتم دی ماه سال 1390 به عنوان طولانی‌ترین خیابان خاورمیانه، با جداره‌ها، بناها، چنارهای قدیمی‌اش و همه آن‌چه در خود داشت به سفارش شهرداری تهران، با بودجه‌ای چندصد میلیونی و با یک سال کار تحقیقاتی در قالب پرونده‌ای با نام محور خیابان ولیعصر (عج) در فهرست آثار ملی قرار گرفت، هرچند پس از مدتی این بحث مطرح شد که پرونده‌ی این خیابان فقط آسفالت، جوی آب و درختانش را شامل می‌شود، چیزی که تا کنون توسط هیچ کدام از مسئولان سازمان میراث فرهنگی رد نشده است.
هرچند علاوه‌بر بحث لزوم توجه بیشتر به این خیابان به عنوان محوطه‌ای که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است، باید به موارد دیگر در این خیابان مانند تخریب روزافزون باغ‌های ایرانی و حفر زمین و ساخت آسمان‌خراش‌هایی که هر روزدر سطح شهر و به خصوص درمحدوده‌ی خیابان ولیعصر (عج)قد می‌کشند، توجه کرد.
البته از این‌ها گذشته جدیدا شهرداری و اداره‌کل میراث فرهنگی استان تهران در برنامه‌هایی که آن‌ها را در دست اجرایی شدن دارد، می‌خواهد به همه‌ی این خیابان تاریخی توجه کند.
رجبعلی خسروآبادی، مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران دراین زمینه با اشاره به هماهنگی‌های انجام شده با سازمان زیباسازی شهرداری تهران به خبرنگارایسنا گفت: بر اساس هماهنگی انجام شده با شهرداری تهران، قصد داریم واحد به واحد بخش‌های ثبتی شهرداری تهران در خیابان ولیعصر (عج) را به عنوان مباحث تاریخی در نظر گرفته و خاطره بودن این خیابان ملی، نیازهای شهر و کارکردهایی که در این خیابان معمولا در شب استفاده نمی‌شود را دارای کاربری کنیم.
وی قرار گرفتن ساختمان بانک یا اداره‌ها و شرکت‌هایی که ساعت معین کاری دارند و حتی روزهایی را در طول هفته تعطیل هستند، از نمونه واحدهایی دانست که باید درباره‌ی موقعیت قرارگیری آن‌ها تصمیم گرفته شود.
او قرار گرفتن چند اداره و بانک در محدوده‌ی کاخ جهانی گلستان که در تعطیلات رسمی کار نمی‌کنند و باعث خلوتی و سکوت در محدوده‌ی این بنای جهانی می‌شوند را از مهمترین نمونه‌هایی دانست که باید به آن‌ها توجه شود و افزود: باید در خیابان ولیعصر (عج) نیز این اتفاق رخ دهد و یک سیستم در این نوع از بناها برنامه‌ریزی شود تا ساعت کاری و زمان تعطیلی خاصی نداشته باشند، به عنوان مثال بانک‌های قرار گرفته در طبقات نخست، به طبقات دوم منتقل شوند و کاربری‌هایی که تعطیلی خاصی ندارند، جای آن‌ها را بگیرند، با این اقدام سرمایه‌گذاری بهینه‌ای در این زمینه می‌شود و دیگر شهر خاموش و تعطیل نیست.
خسروآبادی خاطره بودن و نوع کارکرد بناها در طولانی‌ترین خیابان خاورمیانه را مهمترین بحث در این زمینه دانست که باید به آن توجه شود و ادامه داد: در برخی موارد کارکردها باید کنترل شوند، مثلا خیابان لاله‌زار یک طرح کارکرد با توجه به مباحث اجتماعی و اقتصادی موجود در خود دارد، که همه‌ی کاسبان با نگاه حقوق مالکانه‌ی خود به این طرح در خیابان لاله‌زار نگاه می‌کنند.
مدیر کل میراث فرهنگی استان تهران، یکی از مهمترین مشکلات تهران در بحث معماری را تغییرات بیش از حد مدیران شهری دانست و افزود: به دلیل این تغییرات، تعریض یک خیابان حدود ده سال طول می‌کشد و هیچ‌گاه یک طراحی معماری برای جداره‌های شهر وجود ندارد.
او ادامه داد: استنباط من این است که ما نمی‌توانیم مشکل جداره‌های شهری را برطرف کنیم مگر این‌که قانونی مانند قوانین شهر مثلا لندن را داشته باشیم که جداره‌ی خانه‌ها متعلق به مدیریت شهری است نه شهروند. این در حالی است که این اتفاق در ایران به خصوص در تهران یک اختیار است اما در لندن یک قانون.
خسروآبادی با بیان این‌که یک سطح از کارکرد وجود قانون است افزود: متاسفانه یک تصور غلط بین مردم رایج است که حتی فضای جلوی در خانه‌ی هرکس متعلق به اوست، به همین دلیل معتقدند ماشین خود را باید جلوی در پارک کنند، قانون قصد دارد این مالکیت را از مردم خلع کند.
انتهای پیام