ناسا به دنبال ارسال نوعی سامانه جدید به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) است تا دلایل از کاهش بینایی و از شکل‌افتادن ساختار چشم فضانوردان در طول مأموریت‌های فضایی رمزگشایی کند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، حدود 60 درصد بدن انسان از مایعات تشکیل شده و زمانی که این مایعات در معرض محیط میکروگرانش ایستگاه فضایی قرار می‌گیرند، رفتار عادی از خود بروز نمی‌دهند. تغییر نامعمول در رفتار این مایعات، موجب بروز وضعیتی موسوم به سندروم «نقص بینایی و فشار داخل جمجمه» (VIIP) می‌شود.

این شرایط منجر به انباشت مایع در مغز فضانورد و انحراف ساختار چشم وی می‌شود و چنین وضعیتی بر نیمی از فضانوردانی که به آن سوی پوسته محافظتی جو زمین سفر کرده‌اند، اثر می‌گذارد.

هدف «گروه مهندسی و علم و فناوری Wyle» ناسا، ارزیابی تغییرات در مایعات بدن به منظور مشاهده این موضوع است که این مواد به کدام نقطه از بدن می‌روند و این که تغییر در آ‌ن‌ها چگونه بر وضعیت افراد مختلف اثر می‌گذارد. دومین هدف تیم علمی، کشف ارتباط حرکت این مایعات با بروز تغییرات در بینایی، ساختار چشم و ظهور جنبه‌های دیگر سندروم VIIP اعلام شده است.

سوژه‌های مطالعاتی این پروژه «اسکات کلی» فضانورد و «میخائیل کورنیکو» کیهان‌نورد گزارش شده‌اند.

ناسا قصد دارد با استفاده از ابزار جدید موسوم به Fluid Shifts، تغییرات چشم و بینایی فضانوردان را مورد بررسی دقیق قرار دهد؛ این ابزار اوایل سال جاری میلادی راهی ایستگاه فضایی خواهد شد.

عزم ناسا برای مقابله با بروز تغییر در مایعات بدن خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، یکی از اهداف تحقیقاتی این آژانس برای حفظ سلامتی فضانوردان در طول اقامت در فضاست.

این تحقیق همچنین به فضانوردانی کمک می‌کند که هنگام بازگشت به زمین، از شرایطی مانند ورم مغز رنج می‌برند یا این که مجبورند برای بازه‌های زمانی طولانی بستری شوند.

انتهای پیام