الکسی گوبارف، فضانورد دوره شوروی که برای سفر به ماه آموزش دیده اما در عوض، اولین خدمه چند ملیتی ایستگاه فضایی را رهبری کرد، در سن 83 سالگی درگذشت.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، مرگ «الکسی گوبارف» توسط مرکز آموزش فضانورد گاگارین در شهر ستاره در محدوده مسکو اعلام شد؛ وی در طول حیات خود برای دو ماموریت فضایی در این مکان آماده شده بود.
مقامات این مرکز در بیانیه‌ای اعلام کردند: مدیریت و کارکنان این مرکز آموزشی، همدردی صمیمانه خود را با خانواده، بستگان، دوستان و آشنایان الکسی گوبارف اعلام می‌دارند.
گوبارف در 29 مارس 1931 در دهکده گواردیتسی در نزدیکی رود ولگا متولد شد. وی در سال 1952 از دانشکده هوانوردی نیروی دریایی شوروی سابق فارغ‌التحصیل شده و به نیروی هوایی پیوست. گوبارف در زمان انتخاب به عنوان فضانورد در سال 1963، به عنوان فرمانده اسکادران در واحد هواوردی در دریای سیاه خدمت می‌کرد.
وی همچنین پیش از پروازهای فضایی خود در بخش کنترل ماموریت روسیه به عنوان برقرارکننده ارتباط برای ماموریت‌های ووسخود و سایوز خدمت می‌کرد. وی همچنین برای برنامه سفر به ماه شوروی آموزش دیده بود، اما این برنامه لغو و وی به عنوان رهبر گروه فضانوردان برای سفر به ایستگاه تحقیقاتی مدارگرد ارتش این کشور انتخاب شد.
گوبارف که در ژانویه 1963 با گروه دوم کاندیدهای نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی به سپاه فضانوردان پیوسته بود، طی دو مأموریت سایوز به ایستگاه‌های فضایی سالیوت چهار و شش در سال‌های 1975 و 1978 بطور کلی 37 روز و 11 ساعت و 36 دقیقه در مدار زندگی کرد.
اولین پرواز فضایی وی به عنوان فرمانده ماموریت دو سرنشینه سایوز 17 به سالیوت چهار کمتر از یک ماه طول کشید که در زمان خود، رکوردی برای شوروی محسوب می‌شد. گوبارف به همراه «گئورگی گرچکو» در این مأموریت از پایگاه فضایی بایکونور پرواز کرده و پس از دو روز مدارگردی به ایستگاه فضایی متصل شدند. آن‌ها در طول اقامت خود در سالیون چهار به آزمایش تجهیزات ارتباطی برای پیگیری کشتی‌ها و انجام رصدهای نجومی با استفاده از تلسکوپ خورشیدی ایستگاه پرداختند.
پرواز دوم گوبارف به عنوان فرمانده سایوز 28 در سال 1978 بود که اولین نمونه از ماموریت‌های Interkosmos محسوب می‌شد. وی به همراه «ولادیمیر رمک» از کشور سابق چکسلواکی این ماموریت را به مقصد ایستگاه سالیوت شش انجام داد که برای اولین بار یک شهروند غیر آمریکایی که اهل شوروی هم نبود، به فضا ارسال می‌کرد.
گوبارف در سال 1981 از تیم فضانوردان استعفا داد، اما در جایگاههای مدیریتی در مرکز آموزش فضانورد گاگارین به کار خود ادامه داد.
وی در میان عناوین و جوایز خود، دو بار به عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی انتخاب شد، دو بار جایزه لنین را دریافت کرد و پس از پرواز با مرک، عنوان قهرمان جمهوری سوسیالیستی چکسلواکی را بدست آورد. گوبارف 16 مقاله علمی و کتابی موسوم به «جاذبه بی‌وزنی» را منتشر کرد.
انتهای پیام