افشین یداللهی می‌گوید: ترانه‌های اجتماعی‌ای که به نقد مسائل می‌پردازند به راحتی نمی‌توانند مجوز بگیرند و این کم‌لطفی به این ترانه‌ها و سرایندگان‌شان است.
این ترانه‌سرا در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات ایسنا اظهار کرد: قاعدتا بخشی از ترانه باید به مسائل اجتماعی، نقد اجتماعی، اظهارنظر یا روایت شاعرانه اتفاق‌های اجتماعی اعم از موفقیت‌ها یا کمبودها بپردازد. ترانه‌های اجتماعی ما اگر در راستای موفقیت قرار گیرند می‌توانند مجوز بگیرند اما اگر یک ترانه اجتماعی در مورد کمبودها باشد یا انتقاد و اعتراض کند فکر می‌کنم به راحتی نتواند مجوز بگیرد و این از نظر فرهنگی نقطه ضعف است.
یداللهی گفت: وقتی صحبت از این می‌شود که در جامعه ثبات وجود دارد نباید نگران نقد بود آن هم نقدی که هنرمندانه است و از طریق یک ترانه ایجاد می‌شود.
این ترانه‌سرا در ادامه اظهار کرد: ترانه فی نفسه و به تنهایی وظیفه‌اش جریان‌سازی نیست ولی می‌تواند به یک جریان دامن بزند و یا تاثیرگذاری و فراگیری آن جریان را بیش‌تر کند. برای ایجاد یک جریان چندین فاکتور نیاز است که قطعا ترانه پایه اصلی آن نیست، اما بعد از شروع جریان می‌تواند کمک‌کننده باشد. کم‌لطفی به هنرمند است که نتواند انتقادش را با زبان هنر خود بیان کند و مسؤولان نخواهند شنوای چنین انتقادی باشند.
افشین یداللهی در ادامه این گفت‌وگو بیان کرد: مدتی است که من ترانه‌ای به شورای شعر و ترانه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نفرستاده‌ام، ولی مجموعه‌ای از ترانه‌ها، غزل‌ها و شعرهای سپید را در قالب کتاب دارم دارم که از این میان خوشبختانه مجموعه ترانه‌هایم هیچ حذفیاتی نداشته و مجوز گرفته است، اما مجموعه شعرهای سپیدم در بعضی قسمت‌ها ممیزی خورده که من برخی از آن‌ها را می‌توانم درک کنم که چرا ممیزی خورده اما بقیه‌شان را نمی‌فهمم. این اولین‌باری است که من با بخش مجوز شعر مکتوب برخورد دارم و امیدوارم که در کل اتفاق قابل قبولی بیفتد و حذفیات در حد امکان کم‌تر باشد.
انتهای پیام