اجرای آثار سفارشی در مناسبت‌ها رفته‌رفته در حال تبدیل شدن به یک امر عادی است. بخش قابل توجهی از این آثار بدون دغدغه‌ی دلی ساخته می‌شوند و اغلب هم ماندگار نیستند.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی ایسنا، هنرمندان از دیرباز در شاخه‌های مختلف، همیشه عرض ارادت خود را به ساحت مقدس دین و مذهب نشان داده‌اند. هرچند این آثار گاهی به‌صورت دلی و در مواردی هم سفارشی تولید شده‌اند. این در حالی است که برخی دست‌اندرکاران این حوزه معتقدند که تولید اثر سفارشی برای مناسبت‌هایی مانند ایام عزاداری محرم و صفر خطاست.
در همین زمینه، رضا مهدوی - منتقد حوزه‌ی موسیقی - معتقد است: «باید بگذارند تا هنرمند عرض ارادت واقعی خود را براساس دریافت محتوایی از واقعه‌ی عاشورا داشته باشد. این امر ممکن است از طریق مطالعه، جست‌وجو در مقاتل یا از طریق فرهنگ شنیداری و شفاهی دریافت شود. پس از آن، هنرمند اثرش را تولید می‌کند و از ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی می‌خواهد که حمایتش کنند. این نوع از حمایت بسیار بهتر است از شکلی که بسیاری از مدیران با توجه به نا آگاهی‌شان، اثری را سفارش می‌دهند که فقط یک‌بار شنیده می‌شود و به بایگانی می‌رود.»
فریدون شهبازیان - آهنگساز پیشکسوت - نیز اعتقاد دارد: « ما در طول سال، مناسبت‌های زیادی داریم؛ اما فقط چند روز قبل از آن، به یاد ساختن کاری برای آن مناسبت می‌افتیم. گاهی ضعیف‌ترین کارها برای مناسبت‌هایی ساخته می‌شوند که برای مردم ما بسیار قابل احترام هستند.»
شاید دلیل وجود چنین انتقادهایی نسبت به آثار سفارشی، این است که برگرفته از روح واقعی هنرمند نیستند و در آن‌ها معنویتی وجود ندارد. شاید بهتر باشد برای خلق چنین آثاری هنرمند از روی صدق و آزادانه، عرض ارادت خود را نشان دهد تا بیشتر بر دل مردم بنشیند.
انتهای پیام