دکتر محمد مهدی فرقانی - عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی - می‌گوید: مطبوعات محلی به تبع تحولاتی که در تکنولوژی ارتباطات به وقوع پیوسته است، دچار تحول مفهومی و کارکردی شده‌اند و باید بشوند.
به گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا، این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در عین حال تأکید کرد: دیگر نمی‌شود آن نگاه سنتی و گذشته را به مطبوعات محلی داشت.
دکتر فرقانی که در نشست تخصصی چالش‌های رسانه‌های محلی در برابر رسانه‌های سراسری حضور داشت، در ابتدای سخنانش با اشاره به اینکه یک تشکل مدنی باید به دنبال مشکلات مطبوعات محلی باشد، مطرح کرد: مطبوعات محلی یک جنبه هویت‌بخشی دارند که بسیار مهم است. این مطبوعات باید به گونه‌ای عمل کنند که این حس غرور و افتخار تقویت شود؛ به نوعی هویت‌یابی مردمان محلی به وسیله مطبوعات محلی صورت گیرد.
او با تاکید بر اینکه از آن سال‌ها که فقط تنها منابع رسانه‌ای‌مان یکی - دو روزنامه و رادیو که آن هم هر صدایی از آن‌ها بیرون می‌آمد الا صدای گوینده، فاصله گرفته‌ایم، افزود: امروز فرزندان ما بهتر از ما به دریافت اخبار و اطلاعات دسترسی دارند. اما یک حلقه گمشده وجود دارد که مطبوعات محلی باید به آن اهتمام بورزند و آن استخدام نیازها و اولویت‌های توسعه محلی است.
وی در عین حال مطرح کرد: مطبوعات محلی با ساز و کارهایی که داشته و دارند و به‌ویژه با محدودیت‌ها و فقدان ساختار و تشکیلاتی که دارند، هرگز نمی‌توانند با مطبوعات سراسری رقابت کنند چه به لحاظ خبری و چه به لحاظ تحقیقی و گزارشی و آنجا که مزیت نسبی مطبوعات محلی است، پرداختن به مسائل مهم و واقعیت‌های محلی است. آن چیزی که مطبوعات محلی را از مطبوعات سراسری متمایز می‌کند، این نیست که چقدر خود را به شکل و شمایل مطبوعات سراسری نزدیک کنند، اتفاقا دلیل ماندگاری آن‌ها متفاوت و متمایز عمل کردن از این مطبوعات است.
دکتر فرقانی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه «نمی‌گویم عصر مطبوعات کاغذی به سر آمده و هیچ اعتقادی به آن ندارم»، خطاب به مدیرمسوولان رسانه‌های محلی گفت: شما در هر جای جهان شاهد افت تیراژ مطبوعات کاغذی هستید و دلیل آن هم وجود رسانه‌های دیجیتالی است که با هزینه کمتر می‌توانند اخبار را منتشر کنند. اما نسخه‌های چاپی هنوز کارکرد خود را دارد؛ بنابراین انتظار تیراژ‌های چند ده هزاری را دیگر نباید از مطبوعات سراسری داشت. اما به هر حال این نسخه‌های کاغذی، سند تاریخ‌اند و نسخه‌های دیجیتالی جای نسخه‌های مکتوب را نخواهند گرفت.
دکتر فرقانی با اشاره به مشکلات و شرایط نامساعد مطبوعات محلی عنوان کرد: مطبوعات محلی ما مسائل متعددی را دارند که بخشی از آن را دولت باید کمک کند و بخشی را خودشان. مطبوعات، تاریخ روزمره یک کشور است که از هیچ منبع دیگری نمی‌تواند به دست بیاید.
وی در عین حال مطرح کرد: مطبوعات محلی مسائل و مشکلات متعددی دارند که بخشی از آن را حتما باید دولت کمک کند تا این مسائل کمتر شود و بخش دیگری از آن را خودشان. حال آنکه اگر قرار است مطبوعات محلی ما به اولویت و نیازهای خودشان و نظارت بر عملکرد مسئولان محلی بپردازند، چند ضرورت وجود دارد؛ یکی از این ضرورت‌ها این است که کارشان را حرفه‌ای انجام دهند و از حالت آماتور خارج شوند. متأسفانه بسیاری از بخش‌های مطبوعات محلی ما چه به لحاظ فرم و چه محتوا به شدت آماتور هستند و این، جاذبه و تأثیرگذاری اجتماعی و همچنین توجه مسئولان را کاهش می‌دهد به جهت اینکه مورد قضاوت با رسانه‌های سراسری قرار می‌گیرند؛ بنابراین نیاز به حرفه‌ای‌گرایی بیشتر است که با یک مدیریت خوب می‌شود نقاط حرفه‌ای را افزایش داد.
دکتر فرقانی در بخش دیگری از سخنان خود در نشست تخصصی چالش‌های رسانه‌های محلی در برابر رسانه‌های سراسری به استقلال نسبی مطبوعات محلی اشاره کرد و گفت: متأسفانه بسیاری از مطبوعات محلی علیرغم اینکه غیردولتی هستند اما عملا خودشان را به دستگاه‌ها و نهادها وابسته می‌کنند و مطمئنم دلایل اصلی آن ضعف بنیه اقتصادی است؛ در حالی که این اقدام به قیمت از دست رفتن هویت آن‌ها برمی‌گردد.
فرقانی همچنین فقر نیروی انسانی را یکی دیگر از مشکلات مطبوعات محلی عنوان کرد که آن‌ها را مورد تهدید قرار داده است.
بحث‌های مربوط به مدیریت یک رسانه، تولید کردن به جای مصرف کننده بودن از دیگر مباحثی بود که دکتر فرقانی در نشستی که در دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها برگزار شد، عنوان کرد.
این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی درخصوص محتوای نشریات محلی اظهار کرد: آمارها و تحقیقاتی که دانشجویان تهیه کرده‌اند گواه این مطلب است که بالای 90 درصد از محتوای مطبوعات محلی کپی از سایر رسانه‌ها است؛ در حالی که قرار نیست مطبوعات محلی کارشان بریدن و چسباندن باشد. همه مشکلاتی که بر سر راه این رسانه‌ها وجود دارد را قبول دارم اما هیچ چیز جلوی تولید محتوای محلی را برای مطبوعات محلی نمی‌گیرد و شرط بقای مطبوعات محلی همین است. مردم شهرها و استان‌ها باید با داشتن روزنامه‌های خودشان احساس غرور کنند و مبانی محلی را تقویت کنند. من افتخار می‌کنم روزنامه‌ای محلی که 60 سال است فعالیت می‌کند در حالی که قدیمی‌ترین روزنامه ایران متعلق به 80 سال پیش است.
انتهای پیام