سرمربی اسبق ملی فوتبال امید با بیان اینکه ناکامی تیم ملی جوانان در مسابقات قهرمانی آسیا را باید به حساب کمکاری باشگاهها گذاشت، گفت: وقتی چیزی نکاریم محصول خوبی درو نمیکنیم و دور از عدالت خداست که با این برنامهریزیها بخواهیم نتیجه بگیریم.
غلامحسین پیروانی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در واکنش به حذف تیم ملی فوتبال جوانان ایران از رقابتهای قهرمانی آسیا با شکست مقابل یمن اظهار کرد: این نتیجه را یک اتفاق بد برای فوتبال ایران میدانم، اما چون از علی دوستیمهر شناخت کافی دارم میدانم که او مربی زحمتکشی است و چیزی برای تیمش کم نمیگذارد.
وی افزود: فوتبال ایران در چندین سال گذشته هیچ بازیکن پدیدهای نداشته است. اکثر باشگاهها تیمهای جوانان و امیدشان را به خاطر هزینهها منحل کردند و فعالیت در ردههای پایه را خرجتراشیدن میدانند. باشگاههای ما هیچ سرمایهگذاری در رده نوجوانان و جوانان نمیکنند , فقط شعار میدهند.
پیروانی با بیان اینکه سن بازیکنان باکیفیت به ثمررسیده بالا رفته است، گفت: الان سروش رفیعی در سن 25 سالگی تازه توانسته خودش را بروز دهد. او در مدرسه فوتبال ما در شیراز قرار داشت و تیم فجر مدتی به او بها داد و الان در این سن نتیجه داده است، اما یادمان هست که غلامرضا رضایی در سن 17 سالگی به پرسپولیس سه گل زد یا سیاوش اکبرپور و مهرزاد معدنچی در سن 16 سالگی به عنوان بازیکنان باکیفیت ظهور کردند. مهدی رحمتی در 17 سالگی و سوشا مکانی در 18 سالگی به ظهور رسیدند، امید روانخواه در 19 سالگی دو گل به پرسپولیس زد، اما الان کدام بازیکنان جوانان را در حدی که بازیکنان سال پیش بودند؟!
پیروانی با تاکید بر اینکه ناکامی فوتبال جوانان را باید به حساب کمکاری باشگاهها گذاشت گفت: دوستیمهر مربی عاشقی است که به اندازه چند نفر در تیماش کار میکنند. باور کنید نمیتوانم از او خرده بگیرم.
وی در پاسخ به این که بهتر نبود دوستیمهر با استعدادیابیهای بیشتر بازیکنان بزرگسالتری که در محدوده زیر 19 سال بودند را به این مسابقات میبرد تا اینکه بخواهد بازیکنان 18 سال و اندی که در صورت صعود تیم به جام جهانی میتوانستند در خردادماه در رده جوانان بازی کنند را به میانمار میبرد، اظهار کرد: در سن پایه بازیکنان هرچه بزرگتر باشند تجربیات بیشتری دارند و در شرایط منطقی شاید این موضوع درست باشد اما دوستیمهر سالها در رده پایه کار کرده و این مسائل را به خوبی میداند. یادم هست که آنها در شیراز اردو زده بودند و صبح و بعد از ظهر تمرین میکردند و در برابر ناکامی جوانان فقط میتوانم بگویم متاسفم .
این مربی فوتبال با بیان اینکه بزرگترین ضعف در فوتبال ایران نداشتن برنامهریزی مناسب است، گفت: هرچه به سرمان میآید به خاطر برنامهریزیهای اشتباه است. الان ببنید که بازیهای رده امید را در چه ساعتی برگزار میکنند؟تیمها در تابستان باید ساعت یک ظهر مقابل هم بازی کنند. تیمهای تهرانی تقریبا رده امید ندارند و به اینها توجه نمیکنند. من در سال 53 و 54 در رده جوانان بودم . آن زمان حکومت مسابقاتی را تحت عنوان جام ولیعهد برگزار میکرد و کشورهایی چون برزیل، ارژانتین، آلمان، انگلیس، هلند و ... را به ایران دعوت میکردند و عملا در قالب یک جام جهانی کوچک تورنمنتی را برگزار میکردیم که بازیهای یک گروه در شیراز و گروه دیگر در اهواز انجام میشد. تیم جوانان ایران بعد از بازی با آن تیمها روانه مسابقات قهرمانی آسیا میشد و ندید چهار، پنج گل به این تیمها میزد. اما الان چه وضعیتی برای بازیهای تدارکاتی و آمادهسازی این تیمها وجود دارد.
پیروانی در پایان تاکید کرد: هرچه بکاریم همان را درو میکنیم. در فوتبال ما خوب نکاشتیم که خوب درو کنیم. علی دوستیمهر تاکنون دو مرتبه با نوجوانان به جام جهانی صعود کرده و با قضاوت منصفانه باید بگویم در آن سالها هم زحمات او و همکارانش بود که در شرایط نامساعد فوتبال تیمهای ملی را به جام جهانی برد و گرنه با وضعیت برنامهریزی که ما داریم دور از عدالت خداست که بخواهیم موفق شویم.
انتهای پیام