آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی از مراجع تقلید در نوشتاری ، عرفه را روز عبادت و خداپرستی دانسته است که انسان‌ها درآن خود را به رحمت خدا نزدیکتر از سایر روزها می‌بینند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)منطقه قم، دراین نوشتار آمده است: دعا هایی که انسان در این روز می خواند همه عروج دهنده و بینش آفرین و کمال بخش روح است مخصوصاً دعای عرفه حضرت امام حسین(ع) که نمی‎توان معارف آن‌ها را توصیف کرد.

هر جمله از آن نور است که بر باطن شخص می‎تابد و آن را روشن می‎کند و کدورات و زنگارهای آن را زایل می‎سازد و حیات و سعادت را تفسیر می‎کند و نعمت‌های خدا را بر می‎شمارد و قصور و تقصیر آن را در ادای شکر این نعمت ها شرح می‎دهد که هر انسانی در هر اوج از معرفت که باشد از خواندن آن‌ها لذت می‎برد و خود را در عوالم روحانی مشاهده کرده و هر دم حضور خود را در درگاه خداوند تعالی بیشتر می‎بیند.

واقعاً جامعه‎ای که چنین ذخائر عرفانی و تربیتی را در اختیار دارد باید از همه اوضاع و احوال و برنامه‎هایش نور و معنویت و بی‎اعتنائی به مال و منال و اعتبارات دنیا ظاهر باشد.

یکی از مهمترین حوائجی که حضرت سید الشهداء(ع) در دعای عرفه از خداوند می خواهد، عافیت در بدن و دین است؛ که هر کسی این دو نعمت خداوند را داشته باشد، سعادت دنیا و آخرت را دارا شده است.

عافیت در بدن، عبارت از تندرستی و سلامتی از بیماری ها و نقص های عضوی و کمال استوای خلقت و آفرینش است که از نعمت های بزرگ خداست که با توجه به انواع و اقسام امراض، سلامتی از هر یک از آن‌ها نعمتی جداگانه به شمار می‎رود و غالب مردم از شکر این نعمت‌ها غافلند چون از خود نعمت غافلند؛ یا اصلاً آن را نمی‎شناسند.

امّا عافیت در دین که اهمیّت آن بیشتر است و اگر آن نباشد عافیت در بدن وسیله احتجاج بر عبد و استحقاق توبیخ و معاقبه زیادتر است عبارتند ازعافیت فکری و اعتقادی ، عافیت اخلاقی و عافیت اخلاقی و عافیت عملی می‌باشد.

انتهای پیام