سرمربی پیشین بازیکنان فعلی تیم ملی امید با بیان اینکه عدم شناخت کافی از ویژگیهای بازیکنان باعث جابجایی اشتباه آنها در ترکیب شده بود، گفت: ناکامی تیم امید در اینچئون دلایل مهم متعددی دارد که اصلیترین آنها به مدیریت فنی و تعطیلی تیم جوانان طی 2 سال گذشته، برمیگردد.
اکبر محمدی که سالها در تیمهای ملی فوتبال نوجوانان و جوانان مربی اکثر بازیکنان کنونی تیم ملی امید بوده در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در بیان عوامل نتایج ضعیف تیم ملی فوتبال امید در بازیهای آسیایی اینچئون، اظهار کرد: این ناکامی را از چند منظر میتوان آنالیز کرد و همین دو بازی برای ارزیابی کافی است. از نظر من که چندین سال با بازیکنان این تیم کار کردم و مربی آنها در مقاطع سنی مختلف بودم، این تیم پتانسیل بسیار بالایی دارد و تاکنون همه تیمهای آسیایی غیر از کرهجنوبی را شکست داده است بنابراین رکورد فوق، اعتماد به نفس خوبی به بازیکنانش میدهد اما اینکه چطور میشود با وجود تقویت تیم در بازیهای آسیایی، نمیتواند از پس ویتنام و قرقیزستان برآید، باید بخشهای دیگر را مورد بررسی قرار داد.
** اگر تیم جوانان را تعطیل نمیکردید، این وضع پیش نمیآمد
وی افزود: در بخش مربیان هم که ما شاهد کادر فنی باتجربهای بالای سر تیم بودیم. نلو وینگادا سابقه زیادی در همین رده امید دارد و هومن افاضلی که خود عضو کمیته فنی فدراسیون است و از اول تشکیل این تیم امید جزو برنامهریزان اصلی بوده هم که به عنوان مدیر تیم یا مدیر فنی بر کار وینگادا نظارت دارد؛ پس شاید اینجا هم نقصی نیست. اینجاست که به آسیبشناسی درباره زوایای پنهان کار نیاز است. معتقدم اولین اشتباه به تعطیل کردن تیم ملی جوانان پس از مسابقات قهرمانی آسیا در امارات برمیگردد. زمانی که تیم ما با وجود کیفیت بالایی که داشت و نتایج خوبی که گرفته بود، نتوانست به نیمه نهایی راه پیدا کند. نهایتا کادر فنی کنار گذاشته شدند و بازیکنان جوانان هم پراکنده شدند. اگر در برنامهریزیهای فدراسیون آن تیم برنامههایش را ادامه میداد میتوانست در بازیهای عمان به جای تیم زیر 22 سال شرکت کند و الان تبدیل به تیم آمادهتری برای حضور در اینچئون شده بود.
** آسیاییها بعد از مسابقات امارات، برنامهها را ادامه دادند اما چرا تیم ایران رها شد؟!
محمدی با بیان اینکه بسیاری از کشورها پس از بازیهای جوانان در امارات، تیم هایشان را رها نکردند، گفت: کشورهایی چون کره جنوبی، ژاپن، استرالیا و حتی عراق پس از مسابقات قهرمانی جوانان آسیا کارشان را ادامه دادند و الان همان تیمها را به اینچئون فرستادند. وقتی با مربیانشان صحبت میکردم اذعان داشتند که برنامههایشان برای این تیم تا اینچئون و در ادامه تا مقدماتی المپیک 2016 ریو ادامه دارد. اما متاسفانه فدراسیون ایران حدود یک سال و نیم به طور کامل آن تیم را تعطیل کرد! بنابراین یکی از مهمترین دلایل روشن شد و باید پرسید چرا آن تیم رها شد؟!
** تعیین رده سنی نوجوانان، جوانان و امید کار اشتباهی است!
سرمربی سابق تیم ملی جوانان تشکیل رده سنی برای تیمهای نوجوانان و جوانان را یکی از علتهای ریشهای کم بضاعت بودن تیمهای پایه دانست و به ایسنا گفت: یکی دیگر از اشکالات ما تشکیل تیمهای ملی پایه با ردههای سنی مشخص است. در اکثر کشورها از رده سنی زیر 22 سال تا ردههای کمتر از 10 سال، برای هر دوره یکساله مجموعه تیم مشخصی شکل میگیرد اما در ایران ما هرچند سال را معطوف به یک رده سنی با نام مشخص کردهایم. نونهالان، نوجوانان، جوانان و امید از این دست هستند. با توجه به تنظیم سن ایرانیها براساس تقویم هجری قمری و تفاوتی که با تقویم میلادی دارد و همینطور برنامهریزی بینالمللی که برای تورنمتهای مختلف شکل میگیرد بازیکنان بعضی ردهها نمیتوانند تیمهای یک یا دو رده سنی بالاتر خود را تغذیه کنند. ضمن اینکه مجبور میشویم یک تیم را در رده سنی پایین تشکیل داده و همان تیم را مدام در اردو حفظ کنیم و در مقاطع سنی مختلف بچرخانیم؛ این شرایط باعث میشود کادر فنی تیمها کمتر ریسک کرده معمولا استعدادهای جدید چندان فرصت ظهور ندارند و از همه پتانسیل فوتبال کشور در یک تیم استفاده نمیشود. فدراسیون در این زمینه باید رویکردش را تغییر دهد.
** تقویت امید با بزرگسالان اگر هم درست باشد، در کوتاهمدت جواب نمیدهد
محمدی در ادامه صحبتهایش اضافه شدن 7 بازیکن بزرگسال در فاصله زمانی کوتاهی تا شروع بازیهای اینچئون را هم یکی دیگر از اشتباهها خواند و تصریح کرد: اگر بنا بر اضافه شدن این بازیکنان در جهت تقویت تیم بود، این کار حداقل باید طی یک سال و به صورت تدریجی انجام میشد نه اینکه آنها دو هفته قبل از مسابقات به کادر تیم اضافه شوند و تنها با یک بازی تدارکاتی مقابل چین بخواهند، بازیهای رسمیشان را در اینچئون آغاز کنند. بعضی از تیمهای کمنام و اعتبار فوتبال آسیا از سالها پیش کارشان را ادامه داده و تکیه آنها بر کار تیمی بوده نه استفاده از بازیکنان شاخص؛ برای همین است به طور مثال از ویتنام یک تیم متحد، هماهنگ و باانگیزه میبینیم.
** اضافه شدن 7 بازیکن جدید، اعتماد به نفس سایرین را نابود کرد
وی با تاکید بر اینکه اضافه شدن 7 بازیکن جدید باعث کاهش اعتماد به نفس سایر نفرات هم شده بود، افزود: وقتی با هدف نتیجهگیری تیم، بازیکنان بزرگسال را به تیم تقویت میکنند، روی اعتماد به نفس کوچکترها و بازیکنان ثابت تیم اثر منفی گذاشته و آن را نابود میکنند. همچنین استرس آنها را فوقالعاده افزایش میدهد؛ همین یعنی حداقل کاهش 60 درصدی بازدهی آن نفرات. همین میشود که وقتی تیم 4 گل خورده بازیکنی مثل خانزاده که اتفاقا جزو بازیکنان بزرگسال افزوده شده هم بوده، کنترلش را از دست میدهد و رفتار زشتی با بازیکنان حریف دارد. این شرایط یعنی او فشار روانی زیادی را صرفا به خاطر کسب نتیجه متحمل بوده است!
** همین ویتنام را با همین بازیکنان 2 بار در خانهاش برده بودیم
این کارشناس فوتبال عدم شناخت کادر فنی از ترکیب انتخابی را یکی از علل باخت سنگین به ویتنام دانست و در این باره هم خاطرنشان کرد: در نیمه نخست بازی با ویتنام تیم ایران یک تعویض را دقیقه 30 انجام داد و در ادامه هم دو تعویض زودهنگام دیگر داشت که نشان میداد، سرمربی هنوز شناخت کافی از ترکیب در اختیارش نیست. حتی درباره تیم ویتنام که دو بار در کشور خودش مغلوب همین تیم در رده جوانان شده بود هم شناخت از سوی کادر فنی ایران نمیدیدیم. برای همین تیم ما بیمهابا حمله میکرد. مطمئن هستم با یک استراتژی ساده حداقل 2 امتیاز که میتوانستیم از این دو تیم بگیریم
** بعضی بازیکنان سالها در پستهای دیگر بازی میکردند
محمدی که عمده بازیکنان تیم امید در سالهای قبل در تیمهای ملی جوانان و نوجوانان شاگردان او بودند، با بیان اینکه متاسفانه برخی بازیکنان که خصوصیات خاصی دارند و سالها در یک پست بازی کردند، الان در ترکیب تیم امید در پستهای دیگری قرار گرفتند، به ایسنا گفت: این مساله هم یکی از مهمترین مشکلات تیم امید بود؛ یکی از آنها محمد دانشگر است که در پست غیرتخصصی به کار گرفته شد؛ او که یک هافبک وسط است به دفاع وسط آورده شده بود. یا همین وضعیت برای مرتضی پورعلیگنجی هم بود. احسان پهلوان که هافبک چپ است، در پست هافبک راست بکار گرفته شد. از طرفی در پست هافبک وسط بازیکنانی مثل احمدعبدالله زاده تیم فولاد که سالها در تیم ملی هافبک وسط بوده و الان هم برای تیمش خوب بازی میکند در تیم نیست! بهنام برزای و... هم از این دست هستند. متاسفانه اینها به معنای عدم شناخت سرمربی تیم از خصوصیات ملیپوشان قبلی است.
** زنگ خطر برای تیم امید در انتخابی المپیک 2016 ریو به صدا درآمد
سرمربی سابق تیم جوانان با تاکید بر اینکه نتایج اینچئون زنگ خطر جدی برای تیم امید پیش از انتخابی المپیک 2016 ریو بود، اظهار کرد: از الان زنگ خطر برای تیم ما به صدا درآمد. اگرچه تیم امید با مدیریت تیمی و فنی ضعیف در اینچئون ظاهر شد اما فدراسیون باید رویهای اتخاذ کند تا از این به بعد حداقل بازیکنان امید سرخورده نشوند. نباید با انتخابهای اشتباه بیش از این از فوتبال آسیا عقب بمانیم. سرمربی تیم ملی هم هر که هست باید مورد حمایت قاطع فدراسیون قر ار بگیرد.
انتهای پیام