جعفر والی هنرمند با سابقه تئاتر و سینما که چندی پیش در بیمارستان بستری شده بود، این روزها در حال استراحت و طی کردن دوره‌ی نقاهت است.

این هنرمند که این روزها در باغ کوچکی در دهی اطراف کرج استراحت می‌کند، در گفت‌و‌گو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره اوضاع و احوالش گفت: بیشتر در این ده هستم چون هوای تهران به من نمی‌سازد و خیلی اذیتم می‌کند.

وی ادامه داد: تهران که هستم، وقتی کمی در خیابان راه می‌روم، زانوانم سست می‌شود اما وقتی به اینجا می‌آیم به طور محسوسی حالم تغییر می‌کند و خودم هم این را متوجه می‌شوم.

والی که پیش از بستری شدنش تصمیم داشت پاییز امسال نمایش «آی با کلاه، آی بی‌کلاه» نوشته غلامحسین ساعدی را در تماشاخانه سنگلج اجرا کند، درباره سرنوشت این نمایش توضیح داد: فعلا توانش را ندارم، از طرف دیگر جمع کردن یک گروه بزرگ هم خیلی سخت شده است اما باید تلاش کرد. فعلا در حاشیه تئاترم هستم و هنوز وارد متن آن نشده‌ام.گاهی فکر می‌کنم بد فکری نیست که بروم کانادا خودم را درمان کنم و دوباره برگردم که بتوانم کار کنم.

این کارگردان و بازیگر اضافه کرد: توی این روستا که هستم، هوا خوب است، می‌توانم قدم بزنم و خلاصه سرگرمم.

به گزارش ایسنا،‌ جعفر والی چندی پیش به دلیل خونریزی شدید معده در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان «ایرانشهر» بستری شد.

این هنرمند چند روز بعد به توصیه پزشک‌، در بیمارستان قلب رجایی بستری شد‌ تا درمان خود را در این بیمارستان ادامه بدهد و مدتی بعدتر، از بیمارستان مرخص شد تا در خانه استراحت کند.

وی پیش از انقلاب بسیاری از نمایش‌نامه‌های ساعدی را اجرا کرده بود که از آن جمله می‌توان از نمایش‌های «آی با کلاه آی بی کلاه»، «چوب به دست‌های ورزیل»، «گاو» و... نام برد.

او در سینما و تلویزیون نیز سابقه همکاری با هنرمندانی چون داریوش مهرجویی، علی حاتمی، امیر نادری، مازیار میری، مسعود کیمیایی، مازیار پرتو و ... را دارد.

والی بعد از انقلاب با بازی در دو نمایش«اتاق شماره شش» نوشته خسرو حکیم رابط بر اساس اثری از چخوف و «ویتسک؛ یک داستان ناتمام» نوشته بوشنر هر دو به کارگردانی ناصر حسینی‌مهر روی صحنه رفت.

انتهای پیام