محبوبه میرقدیری معتقد است کم‌رنگ شدن درس انشا سبب می‌شود بچه‌ها به کتاب‌خوانی تشویق نشوند و به جای کتاب در اینترنت بچرخند و نوشته‌های فست‌فودی و سطحی اینترنت، نوشتار آن‌ها را هم پرغلط و سطحی می‌کند.

این نویسنده و معلم باسابقه درگفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: زنگ انشا اهمیت زیادی دارد. زمانی که درس انشا در مدارس تدریس می‌شد، بچه‌ها همچنان در نوشتن یک نامه دوستانه و یا مقاله و چند خط توصیف مشکل داشتند چه برسد به این‌که مدتی درس انشا حذف شده بود.

او در ادامه گفت: درس انشا ارتباط زیادی با مطالعه دارد و زمانی که من درس انشا را تدریس می‌کردم از بچه‌ها می‌خواستم که مطالعه کنند و مجله و کتاب‌های مناسب سن آن‌ها را سر کلاس می‌بردم که بخوانند، این‌که بچه‌ها می‌دیدند مطالعه چقدر در نوشتن آن‌ها مؤثر است، تشویق‌شان می‌کرد به خواندن و همین آن‌ها را چند قدم جلو می‌برد.

میرقدیری همچنین یادآور شد: من در زمان تدریسم موضوعاتی را به بچه‌ها می‌دادم که درباره‌اش بنویسند و این سبب می‌شد از روحیه بچه‌ها و مشکلات آن‌ها باخبر بشویم و بخش بزرگی از شناخت ما از بچه‌ها از طریق همین انشا امکان‌پذیر می‌شد. نکته دیگر هم این بود که بچه‌هایی که استعداد نوشتن دارند و انشا و ادبیات آن‌ها خوب است، اصولا درس‌های دیگرشان مانند ریاضی خوب نیست و ضعیف هستند. انشا فضایی را فراهم می‌کند تا آن‌ها بتوانند خودشان را مطرح کنند و تشویق شوند. حذف درس انشا سبب می‌شود که آن‌ها از چیزی که می‌توانند به دست بیاورند، محروم شوند.

او در ادامه درباره فواید درس انشا هم گفت: انشا حس و حال خوبی به کلاس‌ها می‌دهد و سبب می‌شود ارتباط خوبی میان معلم و دانش‌آموزان ایجاد شود. همچنین بچه‌ها از طریق انشا نقد کردن را می‌آموزند؛ این‌که این فرصت را پیدا کنند که درباره نوشته دیگران نظر بدهند و یکدیگر را نقد کنند. همچنین فرصت بیان مشکلات را به آن‌ها می‌دهد و این‌که بتوانند برای نوشتن به موضوعات دیگر توجه کنند و دقت‌شان بیش‌تر شود.

این نویسنده درباره برخورد معلم‌ها و مدرسه‌ها با انشا اظهار کرد: من خودم در زمان تدریس، این درس را جدی می‌گرفتم، اما کلا این کلاس جدی گرفته نمی‌شد و معلم‌های انشا خودشان 10 خط نمی‌توانستند بنویسند؛ برای همین هم درس انشا را هرگز جدی نمی‌گرفتند. نتیجه این روند هم ضعف در نوشتن است که ما نتیجه آن را در اینترنت و وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم. بچه‌ها در درس انشا به خواندن و بهتر نوشتن تشویق می‌شدند، اما وقتی همین تشویق‌ها هم برداشته شود، خواندن کم‌تر و کم‌تر می‌شود و تیراژ کتاب این‌طور پایین می‌آید. تشویق بچه‌ها به کتاب‌خوانی وظیفه پدر و مادرها و معلم‌هاست. اما حالا که نه پدر و مادرها کتاب می‌خوانند و نه معلم‌ها مشخص نیست موقعیت چگونه می‌شود. بخشی از بچه‌ها زمانی را که قبلا به کتاب خواندن اختصاص می‌یافت حالا در اینترنت صرف می‌کنند و مطالب اینترنتی هم فست‌فودی است، قطعه‌های ادبی است که بیش‌تر تکراری و سطحی است. همین نوشتن بچه‌ها را هم سطحی و پر از اشتباه کرده است.

محبوبه میرقدیری در پایان با اشاره به دوران تحصیل خودش گفت: در زمانی که ما دانش‌آموز بودیم، درس انشا خیلی اهمیت داشت، معلم انشا همه کلاس را دور می‌زد و نگاه می‌کرد که همه انشا نوشته باشیم و موضوعات مختلفی مطرح می‌شد و بچه‌ها هم درباره نوشته هم نظر می‌دادند.

انتهای پیام