محققان دانشگاه شیکاگو معتقدند تفاوت بین عشق و هوس را می‌توان در چشمان افراد خواند.
به گزارش سرویس پژوهشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) بر اساس پژوهش جدید محققان، در صورتی که شخصی عاشق دیگری شود، الگوهای چشم وی روی صورت او متمرکز می‌شوند اما زمانی که این شخص به جوارح طرف مقابل نگاه می‌کند، مفهوم وی از برقراری ارتباط، هوس است.
استفانی کاچیوپو، رهبر ارشد این مطالعه، گفت: گرچه درباره علم عشق در نگاه اول یا چگونگی عاشق‌شدن افراد اطلاعات اندکی وجود دارد، الگوهای واکنشی چشم نخستین سرنخ‌ها را درباره این موضوع ارائه می‌دهند که توجه‌کردن خودکار مانند زل‌زدن به چشم‌ها شاید بین احساس عشق از احساس شهوت تفاوت قائل شود. رخ‌دادن خودکار عشق یا شهوت می‌تواند در کمتر از نیم ثانیه باشد و الگوهای زل‌زدن متفاوتی را ایجاد کند.
در این مطالعه، تیم علمی در تلاش برای ارزیابی دو حالت عاطفی و شناختی عشق و شهوت که اغلب تشخیص آنها دشوار است، دو آزمایش را برای آزمودن الگوهای بصری انجام داد.
دانشجویان مذکر و مونث دانشگاه ژنو به مجموعه‌ای از تصاویر سیاه و سفید از اشخاصی که هرگز ملاقات نکرده بودند، نگاه کردند.
در بخش نخست این تحقیق، شرکت‌کنندگان تصاویر زوج‌های بزرگسال جوان را تماشا کردند که با یکدیگر در تعامل بودند یا به هم نگاه می‌کردند. در بخش دوم، سوژه‌ها تصاویری از افراد جذاب جنس مخالف را دیدند که مستقیم به دوربین نگاه می‌کردند.
هیچ یک از این تصاویر دارای پوشش مستهجن نبودند و در هر دوی آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان در مقابل رایانه قرار گرفتند. از آنها خواسته شدند به تصاویر مختلف نگاه کنند و سریعا بگویند با دیدن تصاویر حس عاشقانه یا هوس در آنها ایجاد می‌شد.
در این تحقیق هیچ تفاوتی در زمانی که برای شناسایی عشق یا میل جنسی لازم است، مشاهده نشد و این بدین معناست که مغز به سرعت هر دوی عواطف را پردازش می‌کند. با این حال، تحلیل داده‌های رهگیری‌کننده چشم از هر دو مطالعه تفاوت‌های مهمی را در الگوهای حرکت چشم، بسته به حس شهوت یا عشق، نشان دادند.
زمانی که یک تصویر به سوژه‌ها حس عاشقانه می‌داد، نگاه آنها روی صورت فرد مقابل متمرکز شد، با این حال، در تصاویری که هوس را بر می‌انگیختند، چشمان آنها روی مابقی بدن متمرکز شدند. این اثر برای شرکت‌کنندگان مذکر و مونث صادق بود.
قاعده رهگیری چشم می‌تواند شیوه‌ای را برای ارائه مسیر تشخیصی در درمانگاه‌ها یا آزمون‌های بالینی معمول در روانکاوی و زوج‌درمانی ارائه دهد.
جزئیات این پژوهش در مجله Psychological Science منتشر شد.
انتهای پیام