یک هنرمند مجسمه ساز معتقد است، جانمایی نامناسب مجسمه‌های شهری، استفاده از مصالح نامناسب و قرار ندادن مجسمه‌های شهری در مکان مناسب موجب آسیب دیدن مجسمه‌های سطح شهر می‌شود.
شاهرخ اکبری دیلمقانی در گفت‌وگو با خبرنگار هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی علل آسیب دیدن مجسمه‌های شهری اظهار کرد: یکی از بزرگترین مشکلاتی که برای مجسمه‌های شهری وجود دارد، موضوع جانمایی نامناسب برای آن‌ها است. مجسمه‌ها در جایی تعبیه می‌شوند که در دسترس مردم قرار می‌گیرند و این باعث می‌شود که مردم در صورتی که بخواهند بتوانند به راحتی به آن‌ها آسیب برسانند.
او افزود: یکی از نکاتی که در جانمایی مجسمه‌ها باید به آن توجه کرد، ارتفاع مجسمه‌ها است. خوب است که مجسمه‌ها در ارتفاع بلند ساخته شوند. این در حالی است که ما می‌بینیم مجسمه‌سازها معمولا در سطح کار می‌کنند و در این صورت باید به فکر استحکام مجسمه‌ها هم باشند. لازم به ذکر است که اغلب مجسمه‌هایی آسیب می‌بینند که در سطح قرار دارند و از نظر مقاومت هم استحکام کافی ندارند.
این هنرمند مجسمه‌ساز در بخشی از سخنانش بیان کرد: باید به این نکته توجه کرد که به هر حال مردم ما، هنوز با مجسمه‌ها ارتباط برقرار نکرده‌اند و فرهنگ استفاده از مجسمه هم هنوز جا نیفتاده است. ما اکنون مجسمه‌هایی را می‌بینیم که مورد زورآزمایی شیطنت آمیز کودکان قرار می‌گیرند.
عضو انجمن مجسمه‌سازان ایران با بیان اینکه در بسیاری از مواقع در ساختن مجسمه‌ها از اجناس مرغوب استفاده نمی‌شود گفت: در بسیاری از مواقع مصالحی که برای ساخت مجسمه به کار می‌رود مناسب نیست. ما کمتر می‌بینیم که مجسمه‌ها از برنز ساخته شوند. البته من هم چندان موافق با ساختن همه‌ی مجسمه‌ها از برنز نیستم ولی معتقدم در صورت ساختن مجسمه از بتن گلاسه هم باید مواد مرغوب استفاده شود و نظارت‌های کافی روی ساخت مجسمه انجام بگیرد.
او اضافه کرد: یکی از موارد دیگری که موجب آسیب رساندن مردم به مجسمه‌ها می‌شود مناسب نبودن محل نصب مجسمه است. در نتیجه‌ی چنین امری مردم با مجسمه ارتباط برقرار نمی‌کنند. بعضی مواقع مجسمه در جایی نصب می‌شود که یک حس نوستالژیک به مخاطبانش منتقل می‌کند و یک ارتباط دو طرفه میان افراد و مجسمه برقرار می‌شود. در چنین شرایطی مردم خودشان مجسمه را دوست داشته و از آن حفاظت می‌کنند. ولی در صورتی که با مجسمه در جای مناسبی نصب نشود مردم به آن واکنش منفی دارند و احساس می‌کنند که مجسمه در محل، موجودی نا متجانس است.
این هنرمند اضافه کرد: چندی پیش مجسمه‌ای از یک حلزون را دیدم که در پارکی نصب شده بود. این مجسمه که از آهن‌هایی با ضخامت یک و نیم ساخته شده بود در طول ده روز پس از نصبش، با زمین، صاف صاف شد. فکر می‌کنم مهم‌ترین عامل ایجاد چنین وضعیتی برای مجسمه این بود که محل نصب آن نامناسب و در دسترس افراد معتاد بود. در نتیجه نصب متناسب مجسمه باعث می‌شود که مجسمه‌ها آسیب پذیری کمتری داشته باشند.
انتهای پیام