دیدار رییس‌جمهور با جمعی از برگزیدگان عرصه‌ی فرهنگ و هنر در حالی برگزار شد که در حوزه‌ی شعر، بیش‌تر، فعالان ستاد انتخاباتی سعید جلیلی به‌عنوان شاعران برگزیده‌ی دولت یازدهم حضور داشتند و این پرسش شکل گرفت که چرا شاعران صاحب تفکرهای دیگر در این جلسه غیبت چشم‌گیر داشتند.
به گزارش خبرنگار بخش ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دیدار حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی با جمعی از برگزیدگان عرصه‌ی فرهنگ و هنر که شامگاه سوم مردادماه همزمان با 27 ماه مبارک رمضان ترتیب یافته بود، بیش‌تر شاهد حضور چهره‌های سینمایی بود و از حوزه‌ی ادبیات و شعر، تعداد کمی در آن حضور داشتند. این درحالی است که از جمع شاعران نیز افرادی چون: علیرضا قزوه، فاضل نظری، علی داوودی، ناصر فیض، جواد محقق، سعید بیابانکی، اسماعیل امینی و محمدعلی بهمنی در مراسم حضور داشتند.
در این جمع، حداقل مسؤول کمیته‌ی فرهنگ و هنر ستاد انتخاباتی سعید جلیلی به همراه دیگر عضو کمپین حمایت از این نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و همچنین شاعر مورد حمایت او در حضور فرهنگی‌اش دیده می‌شدند. ضمن آن‌که فاضل نظری به نمایندگی از جامعه‌ی شاعران در این برنامه سخنرانی کرد.
همچنین از دیگر اهالی ادبیات حاضر در برنامه، به محمدرضا سنگری، اسدالله امرایی، ابراهیم زاهدی مطلق، جواد افهمی، ناهید طباطبایی و بلقیس سلیمانی می‌توان اشاره کرد.
رییس‌جمهور در این مراسم با بیان این‌که بسیار خوشحال هستم بعد از شش ماه فرصتی پیش آمد که بار دیگر در خدمت اصحاب فرهنگ و هنر باشم، خطاب به آنان گفت: «بیایید هر دوی ما برویم پشت سر جامعه قرار بگیریم و همه با زبان و با عمل به ملت‌مان بگوییم که صاحبان قدرت و صاحبان فرهنگ و هنر هر دو خادمان شما هستند».
حال پرسشی که برای اهل شعر و ادبیات در نتیجه‌ی نحوه‌ی برگزاری این نشست طبیعی به نظر می‌رسد، این است که آیا اساسا از شاعرانی که در جریان تحولات اجتماعی - سیاسی اخیر گذشته در کشور، انطباق فکری و عقیدتی با شعارهایی داشته‌اند که مورد پسند و رأی مردم بوده است، برای این دیدار دعوت شده بود، که اگر آری، این پرسش که علت حضور نیافتن‌شان چه بوده نیز قابل تأمل است. همچنین این‌که نماینده‌ی جامعه‌ی شاعران برمبنای چه سازوکاری برای این نشست انتخاب شده است؟ آیا معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که بعضا رفتارها و انتخاب‌هایش پیش‌تر نیز مورد انتقاد شدید هم‌نظران تفکر حاکم بر دولت بوده، در این انتخاب‌ها نقش داشته است؟
طبعا از نظر اهالی قلم، برخلاف اهالی شاخه‌هایی چون سینما، دعوت رسمی دولتی به خودی خود یک ارزش تام محسوب نشده، ازسویی تفکر اعتدالی نیز منطقا بر حذف هیچ جریانی صحه نمی‌گذارد؛ اما این واقعیت‌ها نافی این واقعیت دیگر نیست که آیا از غرض مورد نظر، نتیجه‌ی نقض و عکس گرفتن، مطلوبیت دارد؟
انتهای پیام