یک کارشناس ارشد بیابان‌زدایی معتقد است: چرای مفرط، بوته‌زنی و بوته‌کنی، آبیاری غلط، استفاده نکردن بهینه از زمین‌ها و قابلیت آنها، تبدیل بی‌رویه زمین‌های مرتعی به دیم‌زار، رعایت نکردن موازین علمی در شخم زمین، کشت فشرده و نامناسب در زمین‌های کشاورزی، تغییرات آب و هوایی، افزایش جمعیت و نیاز انسان‌ها به موادغذایی بیشتر و شرایط متغیر اجتماعی و اقتصادی از عوامل بیابانزایی است.
«عبدالرضا محمدی»، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، اظهار کرد:27 خرداد به عنوان روز جهانی بیابان‌زدایی در سراسر جهان نامگذاری شده است و این روز (روز جهانی بیابان‌زدایی) در کشورهای مختلف گرامی داشته می‌شود چالشی که بعد از تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین سومین چالش مهم جامعه جهانی در قرن ۲۱ محسوب می‌شود.
این کارشناس‌ارشد بیابان‌زدایی گفت: بیابان‌زدایی مساله‌ای جهانی بوده و تنها به مناطق جغرافیایی خاص محدود نمی‌باشد.پدیده بیابانزایی به عنوان یکی از بارزترین وجوه تخریب منابع طبیعی در جهان مطرح شده و طی چند دهه گذشته کوشش‌های جهانی فراوانی برای مقابله و تعدیل این پدیده صورت گرفته است.
وی ادامه داد: شناخت فرآیندهای بیابانزایی و عوامل بوجود آورنده و تشدید کننده آن و همچنین آگاهی از شدت و ضعف این فرآیندها و عوامل، امری مهم و ضروری است که باید مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.
این کارشناس ارشد بیابان‌زدایی با تاکید بر اینکه بیابانزایی فرآیندی است که باعث تغییرات اساسی در یک اکوسیستم می‌شود و شرایط را از حالت نسبتاً غیربیابانی به حالت بیابانی تبدیل می‌کند، تصریح کرد: این پدیده در اثر افزایش فشار انسان بر اکوسیستم‌های حساس ایجاد شده که باعث کاهش بازدهی تولید و عدم برگشت‌پذیری آن می‌شود.
محمدی چرای مفرط، بوته‌زنی و بوته‌کنی، آبیاری غلط، استفاده نکردن بهینه از زمین‌ها و قابلیت آنها، تبدیل بی‌رویه زمین‌های مرتعی به دیم‌زار، رعایت نکردن موازین علمی در شخم زمین، کشت فشرده و نامناسب در زمین‌های کشاورزی، تغییرات آب و هوایی، افزایش جمعیت و نیاز انسان ها به مواد غذایی بیشتر، و شرایط متغیر اجتماعی و اقتصادی را از عوامل بیابانزایی دانست و گفت: در این میان، انسان نقشی اساسی برعهده دارد. درواقع انسان می‌تواند با شناخت این عوامل و جلوگیری از گسترش آنها، پدیده بیابان زایی را متوقف کند و اقداماتی را که به بیابان‌زدایی می‌انجامد، در این زمینه انجام دهد.
این کارشناس ارشد بیابان‌زدایی گفت: علیرغم اینکه عوامل زیست محیطی، تغییرات آب و هوایی و کمبود بارش کافی نقشی بسزایی در فرسایش زمین و پیشروی بیابان‌ها دارند، در برخی از موارد فعالیت‌های انسانی را نیز باید در زمره این گروه قرار داد.
وی با اشاره به اینکه طرح‌های بیابان‌زدایی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای مقابله با این پدیده است، گفت: تشکل‌های زیست محیطی و مردم نقش بسزایی در اجرای این طرح‌ها و کنترل بیابانزایی دارند، در واقع بدون حضور مردم و کمک آنها مقابله با پدیده بیابانزایی روند کندتری پیش می‌گیرد.
محمدی گفت: یکی از روش‌های موثر در کنترل بیابان زایی استفاده از سیستم‌های پخش سیلاب و استحصال آب است که می‌توان با جمع آوری رواناب‌ها از هدر رفتن آنها جلوگیری و از آن برای کنترل بیابانزایی استفاده کرد.
محمدی خاطر‌نشان کرد: رشته‌های مربوط به بیابان فقط در مقاطع کارشناسی ارشد برای دانشجویان علاقه‌مند به این رشته وجود دارد، جای این رشته در مقطع کارشناسی خالی است و متاسفانه دانشجویان این رشته در دانشگاه در مقطع کارشناسی ارشد فقط با مباحث تئوری سرکار دارند و دانشجویان کمتر در عمل بیابان و کویر را لمس می‌کنند، باید در دروس ارایه شده تجدید نظر شود و مباحث عملی بیشتر شوند و اساتید، بیابان را در عمل با حضور در عرصه به دانشجویان نشان دهند.
انتهای پیام