محبوبه میرقدیری با بیان مشکلات معیشتی نویسنده‌ها و تأثیر این مشکلات بر آثار ادبی می‌گوید احمد محمود می‌گفت اگر یک بار دیگر به دنیا می‌آمدم، بازرگان می‌شدم.

این نویسنده در گفت‌و‌گو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره امرار معاش از راه ادبیات در ایران، گفت: فکر می‌کنم نویسنده‌های خاصی می‌توانند از این راه زندگی کنند. برای اکثریت چنین چیزی ممکن نیست و معمولا نویسنده‌ها مجبورند شغل دیگری داشته باشند.

او افزود: پایین بودن سطح تیراژ کتاب‌ها، مطالعه نکردن مردم و حمایت نکردن دولت از آثار ادبی می‌تواند از علل این مسأله باشد. شاید اگر در ایران هم مثل کشورهای دیگر به اشکال مختلف از آثار ادبی حمایت می‌کردند، این امر ممکن می‌شد، اما در حال حاضر به‌جز چند نویسنده محدود این امکان برای دیگران وجود ندارد.

میرقدیری درباره تأثیر این مسأله بر کیفیت آثار ادبی، گفت: وقتی نویسنده‌ای این همه وقت می‌گذارد و اثری را می‌نویسد و بعد هم کتابش با استقبال خوبی مواجه نمی‌شود، روی آثارش تأثیر می‌گذارد. پیدا کردن ناشر یک معضل است، ارشاد یک معضل دیگر. در فیلمی از احمد محمود دیدم که او می‌گفت اگر یک بار دیگر به دنیا می‌آمدم، بازرگان می‌شدم.

نویسنده «و دیگران» در پاسخ به این سؤال که چه راهکارهایی برای این مسأله می‌شناسد، گفت: من در زمینه اقتصادی و این مسائل اطلاعات چندانی ندارم، اما شاید بشود از کشورهایی که نویسنده‌های‌شان شغل‌شان نویسندگی است، الگو گرفت و راهکارهای جدیدی برای کشور ما پیدا کرد. تشویق مردم به مطالعه، خرید کتاب برای کتابخانه‌ها و... از این راه‌هاست.

او افزود: در ایران هر نویسنده‌ای باید به فکر باشد که شغل دیگری داشته باشد و از طریق آن زندگی‌اش را اداره کند. لازمه نویسندگی این است که خیلی کتاب بخوانیم و برای زیاد کتاب خواندن، باید کتاب بخریم. پس باید قدرت خرید داشته باشیم و به درآمد نیاز داریم. عشق و علاقه می‌خواهد که بتوانی کارت را بنویسی و هنوز آن کار منتشر نشده، کار دیگری بنویسی. برای منتشر کردن کتاب هم لازم است وقت زیادی بگذاری و دوندگی کنی.

میرقدیری درباره تجربه شخصی‌اش از امرار معاش و نویسندگی، گفت: خوشبختانه مشکل مالی من با حقوق معلمی حل می‌شد، من آدم قانعی هم هستم. ضمن این‌که می‌شود بین این دو با هم ارتباط برقرار کرد. معلمی درگیر شدن با قصه‌های بسیار است و خود نوعی هنر است که اگر با عشق و علاقه انتخابش کرده باشی، می‌توان گفت کارِ گِل نیست؛ کارِ دل است.

او در ادامه اظهار کرد: نویسنده باید با اجتماع ارتباط داشته باشد. بسیاری از نویسندگان خارجی نیز زندگی‌های متنوع، شغل‌های مختلف و سفرهای متعددی داشته‌اند، از جمله همینگوی که زندگی‌اش با فراز و نشیب بسیار همراه بوده است. من فکر می‌کنم لازم است نویسنده با اجتماع خود در تماس باشد. البته نمی‌توان نسخه‌ای برای همه ارائه داد. بعضی نیز این ارتباط را چندان برقرار نمی‌کنند و آثاری می‌نویسند که ویژگی‌های خاص خود را دارد.

انتهای پیام