نماینده ویژه سابق اتحادیه عرب و سازمان ملل در امور سوریه گفت: طرح پیشنهادی ایران برای یک راهحل سیاسی در سوریه ارزش گفتوگو را دارد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه سابق اتحادیه عرب و سازمان ملل در امور سوریه در گفتوگو با پایگاه خبری المانیتور، اظهار کرد: من به شورای امنیت گفتم یکی از نشانههای امیدوارکننده این بود که ایرانیها گفته بودند بیایید تمام جنگجویان خارجی را از سوریه بیرون کنید.
وی ادامه داد: طرح چهار مادهای ایرانیها نه به این معنی که همه آن را اجرا کنیم یکی از مواردی است که شما میتوانید در موردش مذاکره کنید.
اخضر ابراهیمی که پس از کوفی عنان، در سپتامبر 2012 به عنوان نماینده ویژه سازمان ملل و اتحادیه در امور سوریه منصوب شد در 13 ماه مه 2014 از سمت خود استعفا داد.
وی در ادامه با اشاره به وضعیت سوریه گفت: مسائل در سوریه خیلی زود شکل دوقطبی به خود گرفت، از طرفی دیدگاهی وجود داشت که راهحلی با وجود بشار اسد وجود ندارد و از طرفی ایده دیگری میگفت که راهحلی بدون حضور بشار اسد نیز وجود ندارد. این دایرهای بود که همه سعی میکردند دور آن بچرخند اما شکست خوردند. هنوز این سوال حل نشده باقی مانده است.
این دیپلمات باسابقه که پیش از این به عنوان نماینده ویژه سازمان ملل در افغانستان، عراق، هاییتی و آفریقای جنوبی فعالیت کرده است در این گفتوگو به مساله روسیه اشاره کرد و گفت: در بحران کنونی ممکن است فرصت با روسیه نیز از دست برود. من فکر میکنم تحلیل روسیها در ابتدا صحیح بود اما همه فکر میکردند که این یک نظریه است نه یک تحلیل.
وی افزود: روسها میگفتند که سوریه، مصر و تونس نیز و رئیسجمهور این کشور در طول دو یا سه هفته سقوط نخواهد کرد. مردم فکر میکردند که این یک تحلیل نیست و تنها خواست روسیه برای حمایت از حکومت در سوریه است.
ابراهیمی در پاسخ به سوال المانیتور مبنی بر اینکه وی یکی از حامیان نقش موثر ایران در مذاکرات ژنو دو بوده است و آیا اکنون نیز ایران میتواند و باید کار بیشتری انجام دهد گفت: آنچه که من و دبیر کل سازمان ملل از ابتدا گفتهایم قبل از آنکه کری و لاوروف با آن موافقت کنند این بود که راهحل نظامی وجود نداشته باشد. یک راهحل سیاسی ممکن است و باید ممکن باشد و ایران اگر همان طور که مردم میگویند بخشی از این مشکل است پس منطق ایجاب میکند که بخشی از راهحل نیز باشد.
وی ادامه داد: اگر سوریها قادر نیستند این مشکل را به تنهایی حل کنند اولین کسانی که میتوانند به آنها کمک کنند همسایگانشان و به طور قطع، ایرانیها هستند. بنابراین من فکر میکنم که ما همیشه لازم داشتهایم ایران در این مساله مشارکت داشته باشد.
نماینده ویژه سابق اتحادیه عرب و سازمان ملل در امور سوریه همچنین گفت: من به شورای امنیت گفتم یکی از نشانههای امیدوارکننده برای این مساله که شما تلاش میکنید از این موقعیت وحشتناک بیرون بیایید این است که ایرانیها گفتند بیایید جنگجویان خارجی را بیرون کنید.
وی در سخنانش تاکید کرد که با آگاهی از پیشنهاد ایران یعنی طرح چهار مادهای محمدجواد ظریف، وزیر خارجه این کشور جایی است که میتوانید شما این کار را آغاز کنید. من فکر میکنم این طرح ارزش آن را دارد که با آنها دربارهاش مذاکره کرد.
وی اظهار کرد: گفتوگو کردن در مورد این طرح به این معنی نیست که همه آن را اجرا کنیم اما فکر میکنم یکی از عناصری است که میتوان در مورد آن گفتوگو کرد.
ابراهیمی علاوه بر این در پاسخ به این سوال که دولت سوریه بر مبارزه علیه تروریسم به عنوان یکی از اولویتهای مذاکرات ژنو دو تاکید دارد و آیا شما فکر میکنید که همپیمانان منطقهای به اندازه کافی برای توقف ارسال سلاح و پشتیبانی از تروریستها در سوریه تلاش میکنند یا نه اظهار کرد: تلاش دولت برای جلب توجه جامعه بینالملل به واقعیت تروریست در سوریه طبیعی است. چون همان طور که آنها آن را توصیف میکنند این مساله یک واقعیت در این کشور است.
وی افزود: من فکر میکنم که منطقه به اندازه کافی کار نکرده است. مطمئنا همه این را میدانند که تروریسم یک مشکل بسیار بزرگ است. متاسفانه هیچ کس تاکنون یک راهحل ساده پیدا نکرده است اما همان طور که لحظهای پیش گفتم احتمالا اظهارات ظریف برای بیرون راندن همه مبارزان خارجی میتواند نقطه شروع راهحل درست برای مقابله با این مشکل باشد.
وی در پایان در پاسخ به سوال دیگری در مورد مذاکرات در حمص که در آن مقامات دولت سوریه، رهبران مخالف، ایرانیها، روسها و مقامات سازمان ملل به توافقی رسیدند که پایان محاصره را در پی داشت اظهار نظر کرد که ما نمیتوانیم آنچه را که در مذاکرات به دست آمد فراموش کنیم اتفاقی که پس از دو سال گرسنگی دادن به مردم این منطقه به دست آمد موفقیتآمیز بود.
اخضر ابراهیمی تاکید کرد که نباید اتفاقات مثبت به دست آمده در این مذاکرات را نادیده گرفت اما باید بدانیم که این به عنوان بخشی از یک جنگ حاصل شده نه صلح.
انتهای پیام