یک منبع مطلع در وزارت امور خارجه تاکید کرد: سخنان اخیر وزیر خارجه فرانسه نمونه بارز قلب حقایق است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این منبع مطلع در وزارت امور خارجه در رد سخنان وزیر خارجه فرانسه در مورد مذاکرات ژنو، در مصاحبه اخیر با روزنامه واشنگتن پست، تاکید کرد:

اول، اینکه کشورهای غربی بعد از هر مذاکرات تلاش می‌نمایند تا تصویری ارائه کنند که مواضع آنها در مذاکرات پیش رفته و به نوعی به افکار عمومی القاء نمایند که مذاکرات دستاوردی برای آنها داشته است و این تصویرسازی رایج آنها از هرگونه مذاکرات با طرف‌های مقابل‌شان است. فرانسه نیز از این رویه مستثنی نبوده اما ژست پیروزی نباید به قیمت وارونه جلوه دادن حقایق و غیر واقعی انعکاس دادن تحولات باشد. سخنان وزیر خارجه فرانسه نمونه بارز قلب حقایق است.

همه مطبوعات و افکار عمومی جهان آگاه هستند که برخی زیاده‌طلبی‌ها در یک مقطع از مذاکرات ژنو ، سبب شد که مذاکرات به بن‌بست برسد و علیرغم این که وزیران خارجه کشورهای مذاکره کننده برنامه های خود را برای مذاکره تنظیم و به ژنو آمده بودند مذاکرات نتیجه ای نداشت.

دوم، فرانسه برای فرار از بار تبلیغاتی و فشار افکار عمومی برای این اقدام غیردیپلماتیک خود بارها تلاش کرده که سناریوهایی را ترسیم نماید که در آن مسئولیت شکست آن دوره از مذاکرات به عهده این کشور نباشد. صحبت‌های اخیر وزیر خارجه فرانسه هم در همین راستا قابل ارزیابی است. کاملا روشن است که اگر پیشنهادات زیاده خواهانه فرانسه برای ایران قابل پذیرش بود، در همان مرحله این پذیرش اعلام و مذاکرات به نتیجه می‌رسید.

سوم، شایان توجه است که پیشنهادات زیاده‌خواهانه فرانسه به هیچ وجه مورد قبول ایران نبوده و نیست و تنها زمانی گشایش در مذاکرات ایجاد شد که فرانسه هفته بعد به خاطر پافشاری ایران بر خواسته‌اش و تاکید بر عدم پذیرش نظریات زیاده‌خواهانه که اعمال فشار شرکای فرانسه در ۱+۵ به این کشور را نیز در پی داشت، نظرات خود را تعدیل نموده و از نظرات حداکثری خود دست برداشت.

چهارم، سند نهایی توافق ژنو و تطویل مذاکرات تا پاسی از شب در دور پایانی منجر به توافق ژنو گویای این است که جمهوری اسلامی ایران به چانه‌زنی‌های خود تا آخرین لحظه ادامه داده است و طرف‌های مذاکره وقتی دریافتند که تیم ایرانی محتمل است تصمیم دور قبلی را مجددا تکرار کند، نهایتا فرانسه و سایر کشورهای طرف مذاکره ایران مجبور به تعدیل مواضع خود در مذاکرات شدند.

پنجم، اگر اراده جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات غالب نمی‌شد، رژیم صهیونیستی که محرک اصلی و خواهان ایجاد مشکل و اخلال در مذاکرات بود تا این حد آشفته و عصبانی نمی شد که نتیجه مذاکرات ژنو را بزرگترین اشتباه تاریخی غرب بداند.

خبرنگار روزنامه واشنگتن‌پست طی مصاحبه‌ای از لوران فابیوس، وزیر خارجه فرانسه، پرسیده بود: "شما در خلال مذاکرات موضع سختی در برابر برنامه هسته‌ای ایران داشتند. در دور اول مذاکرات درباره توافق موقت از مذاکرات خارج شدید. الان اوضاع را چطور می‌بینید؟"

وزیر خارجه فرانسه چنین پاسخ داده بود: "امیدواریم بتوانیم راه حلی پیدا کنیم. هر کسی از وضعیتی که در آن تهدید هسته‌ای وجود ندارد خوشحال می‌شود. اما موضع ما ساده است: انرژی هسته‌ای غیرنظامی بله، بمب اتمی نه. این خیلی روشن است. در آن مذاکرات، موضع من این بود که ما توافق هسته‌ای می‌خواهیم، اما این توافق باید قرص و محکم باشد. در مرحله اول، این توافق چندان محکم نبود. بنابراین ما (یعنی ۱+۵) بحث کردیم و به موضعی مشترک رسیدیم. ایرانی‌ها اول مخالفت کردند، اما ده روز بعد برگشتند و گفتند موردی ندارد.

انتهای پیام