فرهاد فخرالدینی گفت: هنوز برای از دست دادن «محمدرضا لطفی» زود بود؛ او می‌توانست بماند، کار کند و در موسیقی سنتی ایران تأثیرگذار باشد.

رهبر سابق ارکستر ملی موسیقی ایران در گفت‌و‌گو با خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اظهار تأسف از درگذشت محمدرضا لطفی و تسلیت به بازماندگان او و اهل هنر و موسیقی، اظهار کرد: از شنیدن خبر درگذشت استاد لطفی بسیار متأثر شدم. هنوز زود بود که ما ایشان را از دست بدهیم. او می‌توانست سال‌های سال کار کند و تأثیرگذار باشد.

او درباره‌ی آشنایی‌اش با این نوازنده‌ی پیشکسوت، گفت: آشنایی و دوستی ما به حدود سال‌های 1350 که ایشان در هنرستان، نزد آقای علی‌اکبر شهنازی مشغول فراگیری موسیقی بود، بازمی‌گردد. آن زمان من هم‌کلاس‌هایی داشتم و او گاهی به من سر می‌زد و سوالاتی درباره‌ی تئوری موسیقی می‌پرسید.

فخرالدینی ادامه داد: همان‌جا بود که از سلوک، ادب و رفتار این جوان خوشم آمد. مدتی بعد که من رهبر ارکستر رادیو و تلویزیون ملی ایران بودم، آقای معروفی، نتی را آوردند که محمدرضا لطفی آن را ساخته بود و روی قطعه‌ی «بمیرید، بمیرید» مولانا ساخته و تنظیم شده بود. این قطعه با رهبری من در ارکستر رادیو و تلویزیون ملی اجرا شد و پس از پخش، بسیار مورد توجه قرار گرفت.

رهبر سابق ارکستر ملی ایران همچنین اظهار کرد: همکاری ما با هم تا مدت‌ها ادامه داشت. او انسان فعالی بود و دوستان زیادی را دور هم جمع کرد و با تشکیل گروه‌های «شیدا» و «عارف» کارهای خوبی در حوزه‌ی موسیقی ارائه کرد. یکی از معروف‌ترین کارهای ایشان که من رهبری آن را برعهده داشتم، قطعه‌ی «داروگ» بود که روی شعری از نیما یوشیج ساخته شد. این قطعه حال و هوا و ملودی زیبایی داشت و با فضای شعر نیما متجانس بود.

فخرالدینی با اشاره به کم‌رنگ شدن فعالیت مشترکش با محمدرضا لطفی، بیان کرد: در سال 1358 که من از رهبری ارکستر رادیو و تلویزیون ملی کناره‌گیری کردم، همکاری ما کم‌رنگ شد و هر کسی به راه خود رفت. لطفی هم مدتی را در خارج از کشور بود و فعالیت‌هایی در آنجا داشت. ما مانند گذشته، همدیگر را نمی‌دیدیم، اما دورادور از حال هم باخبر بودیم.

او در پایان افزود: از شنیدن خبر درگذشت محمدرضا لطفی بسیار متأثر هستم. او می‌توانست همچنان بر موسیقی سنتی ما تأثیر بگذارد.

انتهای پیام