رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد گفت: در زمان‌هایی که هیچ کس توان کمک کردن به تو برای کم کردن و یا برداشتن بارسنگین گناه را ندارد، تنها ائمه و معصومین(ع) هستند که می‌توانند با شفاعت تو پیش خداوند بار سنگین گناهانت را سبک کنند.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، حجت‌الاسلام والمسلمین حاج علی‌اکبری در جلسه دیگری از سلسله جلسات شرح صحیفه سجادیه که در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی«سرچشمه» برگزار شد، با مروری بر مضامین عالی و رفیع دعای ۳۹ صحیفه سجادیه مبنی بر نسبت بین حق‌الله، حق‌الناس و حق‌النفس اظهار کرد: حق‌الناس و حق‌النفس ذیل حق‌الله تعریف می‌شود، بنابراین هر حق‌النفسی حق‌الله و هر حق‌الناسی، حق‌الله است. اما مطلب بعدی این است که بین این دو حق‌الناس و حق‌النفس هم ارتباط پیچیده و ظریفی وجود دارد. هر ظلم به ناس ظلم به نفس هم تلقی می‌شود.

وی ادامه داد: خداوند امکان برقراری با تمام عوامل شهود و غیب را در انسان به وجود آورده است. تو را خلق کرده و از آینه وجود تو عالم را به تو نشان داده است. غیر از نفس درونی هر انسان خط ارتباطی دیگر برای او وجود ندارد. این همان جام جهان بین یا جام جهان نما است. اگر به نفس خود برسی به همه عالم خواهی رسید. انسان قدرت تحلیل دارد؛ از طریق دیده‌ها و شنیده‌ها به قسمت فواد، یعنی تفکر می‌رسد. تفکر که فعال شد آنگاه انسان شروع به تشبیح کردن می‌کند. در این هنگام است که انسان قدرت رسیدن به فرا زمان هم پیدا می‌کند. انسان با ظلم به نفس خود این امکان را که خداوند برای او فراهم کرده است را از بین می‌برد. این ستم، ستم بسیار بزرگی است که انسان با ظلم به خود مرتکب می‌شود.

وی در ادامه افزود: در قرآن کریم بعضی وقت‌ها که سخن از گناه آمده است، خداوند برای راحتی فهم انسان گناه را به باری تشبیه کرده که بر دوش انسان قرار گرفته و او قدرت حمل آن بار را ندارد. انسان مسافری است که باید راه سختی را با این بار طی کند، راهی که دارای گردنه‌های مرتفع و صعب‌العبور است و انسان ناچار است از این مسیر برای رسیدن به مقصدش عبور کند و این بار اجازه عبور نمی‌دهد و باعث کندی و یا عدم حرکت می‌شود.

حاج علی‌اکبری ادامه داد: مشکل ما مشکل غفلت است نمی‌فهمیم چه باری را در طول زندگی بر دوش خود می‌گذاریم و از چه مسیرهایی باید عبور کنیم. در این زمان است که از دیگران می‌خواهی به تو کمک کنند ولی کسی به تو کمک نخواهد کرد، حتی عزیزانت در این راه تو را تنها خواهند گذاشت زیرا که هر کس در آن موقع گرفتار بار خودش است. امام در ادامه این دعا می‌فرماید "خداوندا تا دیر نشده و من از دنیا نرفته‌ام این بار را با عفو خودت از دوش من بردار".

این پژوهش‌گر حوزه دین گفت: در زمان‌هایی که هیچ کس توان کمک کردن به تو برای کم کردن و یا برداشتن این بارسنگین گناه را ندارد، تنها ائمه و معصومین(ع) هستند که می‌توانند با شفاعت تو پیش خداوند بار سنگین گناهانت را سبک کنند. حضرت محمد(ص) در هنگام نماز رو به یاران خود دو جمله می‌فرمودند: ابتدا از آنها می‌خواستند برخیزند و آتشی را که با گناهان خود روشن کرده‌اند را با خواندن نماز خاموش کنند و جمله دوم ایشان این بود که برخیزید و بارگناهی را که بر دوش خود گذاشته‌اید سبک کنید. نماز باعث می‌شود آتش گناه ما و سنگینی آن از بین برود.

انتهای پیام