معاون فنی اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان همدان با بیان اینکه بارندگی‌ها هیچ تاثیری در از بین رفتن خشکی تالاب آق گل ندارد، اظهار کرد: مهمترین و اصلی‌ترین منبع آب این تالاب رودخانه قره چای از حوزه شراء و استان مرکزی است که هنوز حق آبه‌اش تخصیص داده نشده و موضوع آبش مورد ابهام است.
"سیدعادل عربی"، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه همدان، افزود: متاسفانه به علت عدم تخصیص حق آبه و آبگیری تالاب آق گل از سوی استان مرکزی بارندگی‌های امسال نیز نتیجه‌ای در بهبود وضعیت آن نداشته است، به طوری‌که بارندگی‌های فصلی فقط می‌تواند آب تالاب را تقویت کند.
وی با بیان اینکه آنچه از دستمان برمی‌آمد، برای گرفتن حق آبه تالاب آق گل انجام دادیم، تصریح کرد: حق آبه تالاب سالیانه دو میلیون مترمکعب از سوی وازرت نیرو تعیین شده است، اما به علت واقع شدن رودخانه قره چای در حوزه استان مرکزی نتوانسته‌ایم حق آبه را بگیریم.
عربی ادامه داد: با محیط زیست استان مرکزی مکاتبات لازم انجام شده، امور آب منطقه‌ای استان نیز نامه ارسال کرده، از سوی دو استاندار سابق به استاندار مرکزی نامه ارسال شده، اما آنان جواب ندادند.
وی از استاندار فعلی خواست در گرفتن حق آبه تالاب آق گل قدمی بردارد و اضافه کرد: امور آب منطقه‌ای استان دعوت نامه‌ای به امور آب منطقه‌ای مرکزی ارسال کرد، اما پاسخ این دعوت را هم ندادند.
وی اظهار کرد: مجبور شدیم برای رسیدن به حق خود با سازمان مرکزی مکاتبه داشته باشیم تا آنها پیگیر قضیه باشند اما با توجه به اینکه چند موضوع مهم در دستور کار آنها قرار دارد به نظر می‌رسد پیگیری احیای تالاب‌های دیگر را در اولویت قرار داده‌اند.
معاون فنی اداره‌کل حفاظت محیط زیست استان همدان با بیان اینکه خود را با این مطلب که شاید مصلحت ملی بر این است که آب جایی که باید و لازم است، مصرف شود، گفت: کاش لااقل جواب مکاتبات ما را بدهند و علت عدم تخصیص حق آبه تالاب آق گل را بیان کنند، واقعا چرا پاسخگو نیستند؟ موضوع چیست؟ گیر کار کجاست؟
وی تاکید کرد: تالاب آق گل از سال 88 کاملا خشک شده، اوایل تصور ما بر این بود که خشکسالی در این امر دخیل است، اما بعدا متوجه شدیم که استان مرکزی از ورود آب رودخانه قره چای به همدان جلوگیری کرده و جلوی آب را بسته است.
وی ادامه داد: ندادن حق آبه تالاب آق گل عواقب زیادی داشته است، به طوری‌که تنوعات زیستی بسیاری وابسته به این تالاب بودند که با خشک شدن اکوسیستم آن منطقه آسیب دیده و کشاورزان آن اطراف متضرر شدند و حتی حفر چاه‌های غیرمجاز متاثر از این قضیه است، چراکه کشاورزان مجبورند برای تامین آب مورد نیاز خود اقدام به این کار کنند.
عربی تصریح کرد: استان مرکزی با عدم تخصیص حق آبه تالاب آق گل آسیب‌های زیادی از بعد اقتصادی و اجتماعی به منطقه وارد کرده و علاوه بر اینکه موجبات نابودی پرندگان بومی و در برخی موارد کوچ آنها را فراهم آورده، استراحتگاه پرندگان مهاجر را نیز از آنان گرفته است.
وی افزود: این تالاب حتی می‌توانست محلی برای گردشگری و گذران اوقات فراغت باشد، اما با خشک شدن آق گل این امتیاز را از دست دادیم.
به گزارش ایسنا، تالاب طبیعی و فصلی آق گل در حد فاصل استانهای مرکزی و همدان در فاصله 20 کیلومتری شمال شرقی ملایر، یک کیلومتری جنوب شرقی روستای کرد خورد(اسلام آباد)، قابل دسترسی در بخش جوکار و در موقعیت جغرافیایی 34 درجه و 49 دقیقه طول شرقی و 29 درجه و 02 دقیقه عرض شمالی قرار دارد.
آب این تالاب از حوضه آبریز رودخانه قره چای در جنوب دشت کمیجان تامین می‌شود و فصول آبگیری تالاب از اواخر آذرماه آغاز می‌شود و اواسط خردادماه هر سال پایان می‌پذیرد که البته با میزان بارندگی سالیانه ارتباط مستقیم دارد، به طوری‌که عمق آب تالاب از صفر تا یک متر متغیر است و وسعت آن در ماه‌های پر آبی به 15 کیلومترمربع می‌رسد. با پیشروی آب در قسمت‌های میانی، جزیره‌هایی به ارتفاع شش متر ظاهر می‌شود.
مساحت تالاب حدودا به وسعت 830 هکتار و متغیر تخمین زده می‌شود و آن را در گروه تالاب‌های Floodplains با آب شیرین طبقه بندی می‌کنند.
منابع آبی آن نزولات آسمانی، ذوب برف ارتفاعات اطراف، نهرهای فصلی و چشمه‌های حاشیه‌ای و طغیان رودخانه قره چای است. این تالاب در اواخر فصل بهار خشک می‌شود اما در طول پاییز و زمستان آبدار است و در فصل بهار از میزان آب آن کاسته می‌شود.
بررسی‌ها نشان دهنده حضور 46 گونه از پرندگان ایران در آق گل است. این تنوع اکولوژیک بالا، جایی برای تردید باقی نمی گذارد که تالاب آق گل نیاز اساسی به برنامه های حفاظتی و مدیریت مناسب دارد. مجموع این فاکتورها نشان دهنده اهمیت و جایگاه ارزشمند تالاب آق گل برای پرندگان آبزی و به طور خاص برای تولید مثل گونه‌هایی مثل آووست و چوب پا است.
از جمله پرندگان آبزی و کنار آبزی منطقه می‌توان به کشیم کوچک، باکلان بزرگ، کشیم بزرگ، اگرت بزرگ، باکلان کوچک، فلامینگوی بزرگ، بوتیمار کوچک، حواصیل زرد، خوتکا، آبچلیک پا سرخ، چوب پا ، چنگر نوک سرخ، کاکایی سرسیاه، زرده پره تالابی، پرستودریایی نوک‌کاکایی، اردک بلوطی و .. اشاره کرد.
انتهای پیام