کرامت و بزرگواری انسان در گرو اعمال و رفتار اختیاری او که براساس فطرت و حقوق الهی است، حاصل می‌شود.

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کرامت و بزرگواری انسان نشان دهنده آن است که وی حقیقتا از لحاظ وجودی دارای امتیاز و برجستگی است و خداوند راه‌هایی برای کسب کرامت و بزرگواری و حفظ آن پیش روی انسان‌ها و مومنین قرار داده است.

امام علی(ع) درباره بالاترین درجه بزرگواری می‌فرمایند: "هیچ بزرگواری و کرامتی چون پرهیزگاری نیست1".

آن حضرت همچنین فرمودند: "کسی که بدی را به نیکی پاسخ ندهد، از بزرگواران نیست2".

مولای متقیان در حدیثی دیگر در تعریف انسان بزرگوار چنین می‌فرمایند: " بزرگوار، کسی است که کرامت چهره خویش را از خواری آتش نگه دارد3".

امام حسن(ع) نیز در این باره فرمودند: "بزرگواری، احسان کردن داوطلبانه است و دَهِش پیش از خواهش4".

در حدیث دیگری از امام علی(ع) بیان شده است که می‌فرمایند: "وفاداری به پیمان‌ها، از بزرگواری است5".

ایشان در جایی دیگر فرمودند: "خودت را به انجام کارهای نیک و به دوش کشیدن بارهای دیون (مردم) عادت بده، تا شرافت نفس یابی 6".

منابع احادیث:

1- نهج‌البلاغة: الحکمة 113 منتخب میزان‌الحکمة: 490

2- غررالحکم: 8958 منتخب میزان‌الحکمة: 488

3- بحارالأنوار: 78 / 82 / 82 منتخب میزان‌الحکمة: 488

4- بحارالأنوار: 44 / 89 / 2 منتخب میزان‌الحکمة: 488

5- بحارالأنوار: 77 / 209 / 1 منتخب میزان‌الحکمة: 488

6- غررالحکم: 6232 منتخب میزان‌الحکمة: 490

انتهای پیام