یک استاد رشته‌ی ارتباطات درباره‌ی طرح نظام صنفی رسانه‌ها معتقد است: متأسفانه تا کنون با موضوع نظام صنفی مانند یک نهاد رفتار نشده و جدی گرفته نشده است. ظهور نظام صنفی مطبوعات به یک فرهنگ و بستر نیاز دارد.

امیدعلی مسعودی در گفت‌و‌گو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی لازمه‌های شکل‌گیری نظام صنفی رسانه‌ها، اظهار کرد:‌ نظام صنفی رسانه‌ها در واقع برآیند انجمن‌های صنفی فعال در حوزه‌ی رسانه است، مثلا در حیطه‌ی مطبوعات، افراد متعددی با شغل‌های مختلف فعالیت می‌کنند، خبرنگاران خبر تولید و افراد شاغل در چاپخانه، روزنامه را چاپ می‌کنند. هر کدام از این‌ها بنا به شغل خود باید یک انجمن صنفی داشته باشند. نمایندگان این انجمن‌ها می‌توانند در یک شورا متمرکز شوند و آن‌گاه نظام صنفی رسانه‌ها شکل می‌گیرد.

او ادامه داد: مشکلی که در حال حاضر برای شکل‌گیری نظام صنفی رسانه‌ها وجود دارد، این است که متأسفانه انجمن‌های صنفی ما پراکنده هستند و یک انجمن وجود ندارد که بتواند نماینده‌ی کل روزنامه‌نگاران باشد. از سوی دیگر، شکل‌گیری نظام صنفی رسانه‌ها به این نیاز دارد که انجمن‌های صنفی بتوانند رفتاری کاملا صنفی داشته باشند نه صنفی - سیاسی.

مسعودی در پاسخ به این پرسش که با توجه به شرایط فعلی رسانه‌ها در ایران، آیا می‌توان چشم‌انتظار یک نظام صنفی مناسب بود؟ توضیح داد: قطعا می‌توانیم، چون ما با کمبود قانون مواجه نیستیم، اما متأسفانه اصولا سیاست بر وظایف صنفی ما حاکم بوده و هست. این در حالی است که افراد شاغل در اصناف نباید تمایلات سیاسی خود را در کارهای صنفی وارد کنند. از سوی دیگر، تداخل کاری هم نباید در انجمن‌های صنفی وجود داشته باشد. مثلا یک مدیرمسوول نباید عضو انجمن صنفی خبرنگاران باشد و برعکس. همچنین باید تفاوت کارمندان مطبوعاتی با خبرنگاران در نظر گرفته شود. اگر همه‌ی این نکات رعایت شود، می‌توان چشم‌انتظار یک نظام صنفی مناسب بود.

این استاد دانشگاه با بیان این‌که نمی‌توان برای شکل‌گیری یک نظام صنفی در میان رسانه‌ها زمان مشخص کرد، تصریح کرد: باید این نکته را در نظر داشته باشیم که یک نظام صنفی بدون حمایت دستگاه‌های قضایی و قانون‌گذار نمی‌تواند شکل بگیرد. قانون مطبوعات ما در سال 1364 و در اوج جنگ تصویب شد، در حالی که رسانه‌های ما در حال حاضر کاملا با آن زمان تفاوت کرده‌اند. بنابراین این قانون به تحول نیاز دارد و نمی‌توان با اضافه کردن یک ماده، رسانه‌های جدید را تحت پوشش این قانون درآورد.

وی با اشاره به این‌که بخش دیگری از تشکیل نظام صنفی به خود روزنامه‌نگاران بستگی دارد، گفت: حمایت‌های معنوی و مادی دولت نیز باید کمک کند تا تشکل‌ها شکل بگیرند و کار رسانه‌ها به انجمن‌های صنفی و تشکل‌های مطبوعاتی سپرده شود.

او تأکید کرد: اگر انجمن‌ها را تقویت کنیم، دیگر به مداخله‌ی دستگاه‌های دیگر نیاز نیست، مثلا در صورت بروز مشکلات و اختلاف می‌توان آن‌ها را در خود این انجمن‌ها حل کرد تا دیگر نیازی به مراجعه به قوه قضاییه نباشد. انجمن‌ها و تشکل‌های صنفی می‌توانند از پتانسیل‌های خود استفاده و در صورت تقویت به یک نظام صنفی تبدیل شود.

مسعودی در پایان با تأکید بر این‌که باید فرهنگ تفکر و کار گروهی شکل بگیرد، یادآوری کرد: اگر انجمن صنفی رسانه‌ها به‌شکل قوی وجود داشت، می‌توانست حق و حقوق روزنامه‌نگاران را پیگیری کند و با تشکیل شورای مطبوعات، مقدمات نظام صنفی را نیز فراهم کند.

انتهای پیام