روبرتو باجو با افتخاراتی که به عنوان بازیکن به دست آورده، خود را به برترین بازیکن فوتبال این کشور تبدیل کرده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، "بودای کوچک" 18 فوریه سال 1967 در کالدونیو در شمال شهر ویچنزا متولد شد. روبرتو بعد از 5 فرزند خانواده جیانا، والتر، کارلا، جورجو و آنه ماریا، ششمین بچه‌ای بود که در این خانواده به دنیا آمد. کسی که از همان بچگی عاشق فوتبال بود. کسی که همیشه به فوتبال فکر می‌کرد و زندگی بدون فوتبال را نخواست. "روبی" 9 ساله بود که کار خود را آغاز کرد و تصمیم بزرگی در زندگی خود گرفت. در پایان یک بازی آنتونیو مورا او را دید و برای ملحق شدن به تیم ویچنزا در سری C از روبرتو دعوت کرد تا امیدهای باجو برای رسیدن به اهداف بزرگش بیشتر شود.

بازی‌های خوب باجو در ویچنزا بسیاری از سران این تیم را تحت تأثیر قرار داد. او با درخشش به تیم ملی زیر 16 سال ایتالیا دعوت شد تا در رده ملی هم خودش را مطرح کند. بازیکنی که در فوتبال فقط به موفقیت فکر می‌کرد. بازی‌های خوب باجو در فصل 85-1984 در سری C باعث شد تا ویچنزا به سری B صعود کند. روبرتو در آن فصل در 29 بازی 12 گل به ثمر رساند تا نشان دهد گلزنی قهار است. صعود آنها به سری B باعث رفتن باجو به سری A همراه با تیمی چون فیورنتینا شد.

او نخستین فصل حضورش در فیورنتینا را به آرامی سپری کرد اما در 21 سپتامبر 1986 انفاقی تلخ برای باجو افتاد. او در بازی مقابل سمپدوریا از ناحیه زانو مصدوم شد تا ادامه‌ فصل را از دست دهد. بعد از به دست آوردن شانسی بزرگ برای نشان دادن استعدادهایش دوباره مصدوم شد تا نتواند بازی کند. باجو اولین گلش در سری A را در 10 مه سال 1987 برابر ناپولی به ثمر رساند تا با روحیه‌ای بهتر به کار خود ادامه دهد. همه چیز خوب پیش می‌رفت تا روبرتو باجو در فصل بعدی 9 گل به ثمر برساند. او در نوامبر 1988 به تیم ملی ایتالیا دعوت شد تا در رم برابر هلند به میدان برود. باجو قرار بود یک یا دو هفته بعد از پایان فصل جشن عروسی خود با آندرینا را برگزار کند اما این پایان کار باجو نبود تا او در دنباله فصل 17 گل در 32 مسابقه به ثمر برساند. فیورنتینا با بدشانسی محض نتوانست در آن سال به بازی‌های جام یوفا راه یابد تا باجو در حسرت بازی های اروپایی بماند. سال بعد مهم ترین حادثه زندگی باجو شکل گرفت. انتقال روبرتو به یوونتوس باشگاه بزرگ ایتالیایی در ازای 5/7 میلیون پوند که مبلغی بی سابقه به حساب می آمد اما این انتقال باعث خشم هواداران تیم شهر فلورانس شد تا آنها به خاطر از دست دادن باجو راهپیمایی عظیمی را در خیابان‌ها برگزار کنند.

حضور باجو در جام‌جهانی 90 افتخاری دیگر برای او به حساب می‌آمد. بعد از نتایج ضعیف ایتالیا در دیدارهای ابتدایی سرمربی لاجوردی‌پوشان تصمیم گرفت از زوج اسکیلاچی - باجو استفاده کند. این دو مهاجم در مقابل چکسلواکی در ترکیب ثابت قرار گرفتند تا باجو بهترین گل را در این مسابقات به ثمر برساند.

ایتالیا در نیمه نهایی به مصاف آرژانتین رفت؛ یکی دیگر از تیم‌های مدعی جام. در این بازی باجو از ابتدا در ترکیب ایتالیا قرار نگرفت. سرمربی لاجوردی‌پوشان خستگی روبرتو را یکی از دلایل نیمکت‌نشینی او اعلام کرد. این در حالی بود که ایتالیا با شکست در ضربات پنالتی مقابل آرژانتین در نهایت به مقام سوم رسید.

باحو بعد از فراموشی خاطرات تلخ جام جهانی شروع خوبی را با یوونتوس تجربه کرد: 14 گل در 33 مسابقه. باجو در آن سال با تولد اولین فرزندش در دومین روز دسامبر فصل خاطره انگیزی را پشت سر گذاشت .او در فصل بعدی نیز در 32 بازی 18 گل برای بیانکونری به ثمر رساند تا قدرت گلزنی خود را به همه نشان دهد. فصل 93-1992 بهترین فصل حضور باجو در یوونتوس بود. او همراه با یووه توانست در بازی های اروپایی شرکت کند و در 9 مسابقه 6 گل را به ثمر برساند. تا همراه با یوونتوس برای اولین بار قهرمانی در جام باشگاه های اروپا را تجربه کند. افتخاری بزرگ برای بازیکن افسانه‌ای ایتالیا.

باجو توانست به رکورد 100 گل در سری A دست یابد تا در همان سال از سوی فیفا به عنوان برترین فوتبالیست جهان انتخاب و برنده توپ طلا شود.

باجو قبل از آغاز جام جهانی 1994 در ماه می با تولد دومین فرزندش جشن دیگری را گرفت تا روزهای خوبش در فوتبال جهان به یادماندنی‌تر از قبل شود. ماتیا فرزند دوم باجو زمانی به دنیا آمد که پدرش بهترین بازیکن فوتبال جهان شناخته شد. در جام‌جهانی 1994 گل‌های زیبای باجو و موهای دم‌اسبی‌اش طرفداران زیادی برایش به بار آورد اما در بازی نیمه نهایی آسیب جدی دید تا پزشکان به او اجازه بازی در فینال مقابل برزیل را ندهند اما او این را قبول نکرد تا بار دیگر آسیب دیدگی‌اش را نادیده بگیرد و در آخرین دیدار جام‌جهانی حاضر شود. این تلخ‌ترین حادثه زندگی فوتبال باجو بود. ضربه پنالتی او به بالای دروازه برزیل رفت تا باجو بدترین لحظات زندگی‌اش را تجربه کند. همین کافی بود تا برزیل قهرمان جام‌جهانی 1994 شود. باجو سال‌ها بعد در مورد آن ضربه پنالتی به خبرنگاران گفت: آن توپی که به بالای دروازه زدم، دیگر هیچ وقت بازنگشت!

اما این پایان ناکامی‌های او نبود تا باجو در یوونتوس نیز با بی‌مهری‌های مسئولان این باشگاه روبه‌رو شود. 8 گل در 17 مسابقه مسئولان یووه را به فکر خرید آلساندرو دل‌پیروی جوان و آینده‌دار انداخت. روبی تصمیم دیگری گرفت. او خواست تا به یکی از تیم‌های اینتر یا میلان ملحق شود.

سرانجام باجو در 6 ژانویه به جمع روسونری‌ها ملحق شد. باجو حالا به فکر تجربه‌ای جدید در کنار میلان بود. این انتخاب بسیار بد بود. زیرا او در ذهن فابیو کاپلو، سرمربی میلان تنها یک بازیکن جانشین بود. او در 28 بازی لیگ تنها 7 گل به ثمر رساند. روبی خیلی کمتر از گذشته بازی کرد تا بعد از جام‌جهانی روزهای سختی را پشت سر بگذارد.

در آغاز فصل بعد باجو کمی امیدوارتر شد. با بازگشت ساچی به میلان باجو تصمیم به ترک روسونری گرفت. او برای اثبات توانایی‌هایش تصمیم گرفت در 18 جولای 1997 به تیم نه چندان مطرح بولونیا برود. او به کمک هم‌تیمی‌هایش کنت اندرسون سوئدی، ایگور کولیوانف روسی و فونتولان ایتالیایی توانست بار دیگر به روزهای اوجش بازگردد. او در سال 1998 تصمیم گرفت دوباره به سن‌سیرو بازگردد اما این بار به تیم رقیب یعنی اینتر ملحق شد.

با این همه بازیکنان بزرگی همچون رونالدو، باجو، ونتولا و زامورانو اینتر را نتوانستند به جایگاهی بالاتر از هشتمی برسانند. در شروع فصل 2000-1999 با پیوستن کریستین ویری به اینتر باجو امیدوار شد تا زوج خوبی را در کنار این بازیکن پدیده تشکیل دهد.

سرانجام باجو بعد از گذراندن دوران نه چندان درخشان همراه با اینتر به تیم برشا پیوست تا سال‌های پایانی فوتبالش را در آنجا سپری کند جایی که نزدیک به خانه‌اش ویچنزا بود. بازی‌های درخشان باجو همراه با این تیم رکوردی جدید را برای برشا به وجود آورد. حضور در سری A برای دو فصل متوالی. باجو در فصل 4-2003 به عنوان بزرگ‌ترین بازیکن ایتالیایی لقب گرفت تا هیچگاه نامش از ذهن هوادارانش پاک نشود.

باجو در 16 مه 2004 آخرین مسابقش را برابر میلان بازی کرد. او در مقابل دیده هزاران هوادار و بازیکنان و مربیان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد اما باجوی افسانه‌ای همیشه در قلب هواداران فوتبال زندگی خواهد کرد.

روبرتو باجو در یک نگاه

تولد: هجدهم فوریه ۱۹۶۷

محل تولد: کالدونیو - ایتالیا

باشگاه‌ها: ویچنزا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا، اینتر، برشا

افتخارات: نایب قهرمان جام جهانی ۱۹۹۴، مقام سوم جام جهانی ۱۹۹۰، مرد سال فوتبال اروپا ۱۹۹۳، مرد سال فوتبال جهان ۱۹۹۳، قهرمان جام یوفا ۱۹۹۳، قهرمان ایتالیا (۱۹۹۵و ۱۹۹۶)

تیم ملی: ۵۵بازی، ۲۹گل

حضور در جام‌جهانی: سه دوره (۱۹۹۰،۱۹۹۴و ۱۹۹۸) - ۱۷بازی، ۹گل

انتهای پیام