امیرحسین خرمشاهی - سازنده‌ی برنامه‌های ترکیبی در تلویزیون - معتقد است: در شأن رسانه ملی نیست که درگیر تبلیغات درون برنامه‌ای شود.
او می‌گوید: به عنوان برنامه‌ساز می‌دانم که لطمه‌ای که تبلیغات سال گذشته به عرصه‌ی برنامه‌های ترکیبی گفت‌وگو محور زد، خاطره تلخی بود که کل خانواده‌ی صداوسیما را در فشار گذاشت.
امیرحسین خرمشاهی، تهیه‌کننده برنامه‌ی صبحگاهی «سلام تهران» در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، با اشاره به اینکه تبلیغات درون برنامه‌ای یکی از خاطرات تلخی بود که از سال گذشته متاسفانه کل خانواده صداوسیما را به دلیل نبود بودجه تحت تاثیر قرار داد، گفت: تبلیغات درون برنامه‌ای مثل سرطان است که رشد می‌کند و ضربه آن را صداوسیما به لحاظ اعتباری خورده است و خواهد خورد.
این تهیه‌کننده ادامه داد: از همه مظلوم‌تر و مهم‌تر مخاطب است که وقتش را می‌گیریم تا ماهی‌تابه، مرکز جراحی پوست و غیره و غیره تبلیغ کنیم این خوب نیست. البته قطعا مدیران سازمان صداوسیما هم موافق این موضوع نیسند ولی برای مدیریت سیستم راهی ندارند.
خرمشاهی درخصوص ارزیابی عملکر تلویزیون در سالی که گذشت، اظهار کرد: فکر می‌کنم آنطور که باید به تلویزیون به عنوان دانشگاه، توجهی نشد. یک مقدار نسبت به تلویزیون کم‌لطفی شد که باعث آسیب این رسانه شد.
تهیه‌کننده «سلام تهران» همچنین از آینده سریال‌های الف‌ویژه که دچار ضایعه بزرگی خواهد شد صحبت کرد و گفت: صداوسیما اکنون سریال‌سازی در کارهای الف ویژه را به خاطر مشکلات بودجه در دست ندارد قاعدتا در سال‌های آینده نبود این سریال‌ها ضایعه بزرگی خواهد بود.
او در این میان به بودجه برنامه‌های ترکیبی که 80 درصد از برنامه‌های زنده تلویزیون را تشکیل می‌دهند اشاره کرد و گفت: برنامه‌های زنده ترکیبی 70 تا 80 درصد از برنامه‌های هر شبکه را تشکیل می‌دهند؛ برنامه‌هایی که با رنج «دال» و «جیم» ساخته می‌شوند. شاید میزان پولی که برای ساخت این برنامه‌ها هزینه می‌شود سنگین نباشد؛ به عنوان مثال پول یک سال از یک برنامه ترکیبی را می‌توان با پول دو برنامه «90» مقایسه کرد که تاثیر جدی بر کیفیت برنامه دارد. وقتی یک برنامه‌ای هشت ماه مبلغی را نگرفته است، پس یک جمع عظیمی در آن برنامه کار می‌کنند که حقوق نگرفته‌اند.
این تهیه‌کننده در پایان خاطرنشان کرد: یادمان نرود در اقصی نقاط ایران، خاطره‌ی زیادی داریم و خبرهای زیادی می‌شنویم که به عنوان مثال فلان کارخانه سه ماهی است که حقوق کارکنان را نداده است و کارکنان آن اعتصاب کرده‌اند، اما بچه‌های رسانه آنقدر مظلوم بوده‌اند که هشت ماه است حقوق نگرفته‌اند اما مشتاقانه به کارشان ادامه می‌دهند. قطعا اینها پدرشان بازاری نبوده است. زمانی که بحث تکلیف در میان است من به عنوان لیدر یک تیم شهادت می‌دهم که کارشان را به نحو احسن انجام می‌دهند.
انتهای پیام