در حادثه دو روز پیش آتش سوزی در خیابان جمهوری تهران متاسفانه دو زن کارگر که روز تعطیل در حال کارکردن بودند، به ناچار خود را از طبقه پنجم ساختمانی که طعمه حریق شده بود به بیرون انداختند و در پی این سقوط جان باختند.
به گزارش ایسنا، عصر ایران در ادامه نوشت: به گواه دوربین خبرنگاران که لحظه سقوط قربانیان را ثبت کرده این حادثه یکی از تلخ‌ترین حوادثی است که در گوشه و کنار شهر و کشورمان شاهد وقوع آنها بوده‌ایم و هستیم.
به این بهانه می‌توان به نکاتی اشاره کرد که چنانچه به آنها توجه شود چه بسا در آینده به کار آید:
1- سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران درباره این حادثه چنین توضیح داده است:
"نخستین گروه آتش نشانان 3 دقیقه بعد خود را به محل حادثه رسانده و بعد از مشاهده گستردگی حریق چند ایستگاه آتش نشانی همراه تشک نجات و دو دستگاه نردبام هیدرولیکی در محل حاضر شدند...
زمانی که آتش نشانان خود را به محل آتش سوزی رساندند دو زن خود را از پنجره آویزان کرده و بدون توجه به هشدارها و تذکر آتش‌نشانان قصد پرتاب خود به پایین را داشتند.
در همان لحظه یکی از نردبام‌های هیدرولیکی در پایین ساختمان مستقر و جک نردبام زده شد اما به دلیل اشکالات فنی در قطعات کامپیوتری متاسفانه پله‌های نردبام باز نشد.
جایگزین کردن نردبام دیگر حدود 2 دقیقه زمان نیاز داشت و در همین حین یکی از زن‌ها خود را به پایین پرتاب کرد. آتش نشانان بلافاصله نردبام را باز کرده اما نفر دوم نیز خود را به پایین انداخت .
اگر این دو زن 2 دقیقه صبر می‌کردند نردبام دوم باز شده و آنها به پایین منتقل می‌شدند. 2 دقیقه پس از سقوط این افراد آتش‌نشانان با باز کردن نردبام دوم 5 نفر از محبوس شدگان در ساختمان را به پایین انتقال دادند..."
ضمن قدردانی از زحمات و تلاش‌های نیروهای فداکار آتش‌نشانی که گاه جان خود را در راه نجات هموطنان در حوادث مختلف قربانی می‌کنند می‌توان پرسید مگر نردبام هیدرولیکی به طور طبیعی برای استفاده در لحظاتی ساخته نشده که ثانیه به ثانیه آن برای نجات حادثه دیدگان اهمیت دارد؟ عمل نکردن در هنگام نیاز با نبود آن چه تفاوتی دارد؟
آیا پرتاب شدن عجولانه دو زن بیچاره که می‌خواستند زنده زنده در آتش نسوزند علت اصلی مرگ آنها شد یا عمل نکردن به موقع نردبام هیدرولیکی؟ و مسئولیت باز نشدن به موقع نردبام هیدرولیکی به دلیل نقص فنی بر عهده کیست؟ اگر نردبام هیدرولیکی درست عمل می‌کرد آیا دو زن قربانی حادثه خود را از ساختمان پرتاب می‌کردند؟ و آیا اگر به آنها این اطمینان داده می‌شد که در صورت تحمل دو یا سه دقیقه، نردبام هیدرولیکی دوم آماده خواهد شد، آنها خود را از ساختمان پرتاب می‌کردند؟
آیا دستگاه خدوم آتش نشانی در این زمینه مسئولیتی را متوجه خود نمی‌داند؟ و آیا در صورت درست کار کردن نردبام (نردبان) هیدرولیکی اکنون آن دو زن کارگر زنده نبودند؟ این شایعه را نیز نمی‌توان ناشنیده انگاشت که شدت فشار آب شاید موجب پرتاب یکی شده باشد. در این باره البته با قاطعیت نمی‌توان نظر داد. اما به هر حال گفته و شنیده شده است.
2- تقریبا تمام روزنامه‌های روز دوشنبه هیچ یک عکسی از این حادثه دلخراش را در صفحه نخست خود منتشر نکردند مگر روزنامه "شهروند" که رویکرد اجتماعی و دقت حرفه‌ای خود را با بها دادن به این حادثه نشان داد. هیچ روزنامه دیگری اما آن گونه که بایسته بود به این حادثه نپرداخت. حال آن که در موارد مشابه در کشورهای دیگر رسانه‌ها عموما نسبت به وقوع چنین حوادثی بسیار حساس‌اند چون جان انسان‌ها و شهروندان در میان است!
آیا با واکنش دیروز اکثر قریب به اتفاق روزنامه‌های تهران به حادثه سقوط مرگبار دو زن از ساختمان که به نحوی مساله ضعف در امداد رسانی نیز یکی از عوامل آن بوده است، نباید چنین برداشت کرد که وقتی رسانه‌های کشورمان که زبان گویا و ذره‌بین نظارت و آیینه تمام نمای افکار عمومی کشور هستند نسبت به جان دو همشهری و دو هموطن چنین بی‌تفاوت‌اند، دستگاه‌های مسئول نیز به طور طبیعی در همین حد نسبت به جان مردم احساس وظیفه و مسئولیت می‌کنند؟
3- کافی است تنها تجسم کنیم که در ابر شهر میلیونی تهران زلزله‌ای به بزرگی 6 ریشتر یا بیشتر به وقوع بپیوندد . آیا با این گونه امدادرسانی همراه با نقص فنی می‌توان جان صدها هزار و یا شاید – خدای ناکرده- میلیون‌ها شهروند زیر آوار مانده و نیازمند امداد را نجات داد؟!
4- چند دهه پیش که احداث ساختمان‌های مرتفع اندک اندک در تهران رایج می‌شد سازندگان موظف می‌شدند پله فرار را نیز در نظر بگیرند. مشهورترین آنها ساختمان مرکزی فروشگاه قدس مرکزی است. منتها بعدتر به دو دلیل پله فرار در بیرون از ساختمان‌ها حذف شد. یکی به خاطر استفاده بیشتر از زیر بنا و منفعت بیشتر اقتصادی ودیگری نگرانی از دسترسی سارقان. به نظر می‌رسد با توجه به این که هنگام آتش‌سوزی از آسانسور و پلکان نمی‌توان استفاده کرد تعبیه دوباره پله فرار یک راهکار باشد. هر چند که اگر قرار باشد از بیم سرقت قفل‌های محکم بر آنها بزنند معلوم نیست هنگام حادثه چگونه می توان قفل‌ها را گشود و در این باره باید تدابیری اندیشید. اما پله فرار در همه جای دنیا یک راهکار است.
بار دیگر تجسم کنیم هنگام زلزله که به خاطر شبکه وسیع گاز رسانی توام با آتش سوزی خواهد بود چگونه می‌خواهیم از لهیب آتش نجات پیدا کنیم. تامین تجهیزات سازمان آتش نشانی و آموزش نیروهای داوطلب برای یاری به آنان در روز واقعه را از همین امروز در دستور کار قرار دهید.
انتهای پیام