علیاکبر قاضیزاده از جمله کسانی است که از ایدهی مرحوم دکتر معتمدنژاد درباره «پیشنویس آییننامه حرفهای رونامهنگاری» در سالهای گذشته دفاع کرد و حالا هم با وجود اینکه هنوز به ایدهی دکتر معتمدنژاد پایبند است، اما تأکید کرد: شورای صدور پروانهی خبرنگاری باید از دل یک نظام صنفی بیرون بیاید و نه یک نظام سیاسی یا انجمن و باشگاه. این شورا باید تحت نظر یک اتحادیهی صنفی باشد و وزیر و فلان مقام سیاسی نمیتوانند در آن حضور داشته باشند.
این روزنامهنگار پیشکسوت در گفتوگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به نظر دکتر معتمدنژاد دربارهی صدور پروانهی خبرنگاری، اظهار کرد: آنچه در زمان حیات دکتر معتمدنژاد و در جلسات متعدد در اینباره مطرح میشد، به پیش از انقلاب برمیگردد. آن زمان، مقرر شد که چگونگی احراز صلاحیت خبرنگاران و روزنامهنگاران در یک نظامنامهی صنفی پیشبینی شود. در سال 1370 ما یک خانهی مطبوعات داشتیم برای اینکه بتوانیم به روزنامهنگاران خدمات بیمهای، بازنشستگی و حقوقی ارائه کنیم. پس از آن نیز در دولت اصلاحات، انجمن صنفی روزنامهنگاران میخواست امکاناتی را در اختیار روزنامهنگاران قرار دهد، اما در هر دو مورد، ما باید میتوانستیم صلاحیت روزنامهنگاران را احراز کنیم.
او با تأکید بر اینکه طبیعتا برای این صنف باید معیارهایی بگذاریم، بیان کرد: من یک نظر قدیمی دارم که هنوز هم از آن دفاع میکنم؛ روزنامهنگار کسی است که از این راه، زندگیاش را میگذراند یا حداقل درآمد اصلیاش از این راه است، اما این بحث مطرح میشود که آیا فلان حقوقدان، فلان صاحبنظر در امور ترافیک یا فلان کارشناس محیط زیست که در روزنامه یا خبرگزاری مطلب مینویسد و شغل اصلیاش چیز دیگری است میتواند روزنامهنگار باشد و از مزایای روزنامهنگار بودن استفاده کند؟
قاضیزاده با بیان اینکه در همان جلسات گفتیم، کسی روزنامهنگار است که حکم کاری از یک روزنامه یا سابقهی فعالیت در تحریریه داشته باشد، ادامه داد: در همان جلسات مطرح شد که شورایی به انتخاب خود مطبوعاتیها تشکیل شود و کسانی که مویی در این راه سفید کردهاند، به انتخاب روزنامهنگاران بتوانند در اینباره تصمیم نهایی را بگیرند.
او گفت: تأکید من و مرحوم دکتر معتمدنژاد این بود که این شورا لزوما باید از دل یک اتحادیهی صنفی بیرون آید و روزنامهنگاران درون یک صنف فقط میتوانند این کار را انجام دهند. مثلا اگر شما خیاط هم باشید و بخواهید پروانهی فعالیت بگیرید، شما را برای گرفتن پروانه به وزارت کار ارجاع نمیدهند، بلکه برای گرفتن پروانه باید به صنف خیاطها مراجعه کنید. دربارهی روزنامهنگاران نیز همین مسأله باید صدق کند.
این روزنامهنگار پیشکسوت با تأکید بر اینکه مانعی از قدیم بر سر راه تشکیل اتحادیهی روزنامهنگاران وجود داشته که هنوز هم هست، یادآوری کرد: سال 1371 ما برای تشکیل چنین اتحادیهای به وزارت کار رفتیم، مشکل اصلی این بود که وزارت کار ما را بهعنوان یک صنف نمیشناخت و قبول نداشت. ما نزدیک به پنجهزار نفر روزنامهنگار هستیم که صدایمان به گوش دنیا هم رسیده و از سوی دیگر، تعداد زیادی زندانی در این راه داشتهایم؛ اما متأسفانه ما را بهعنوان یک صنف نمیشناسند. هنوز هم خیلی از آدمهای این جامعه، زمانی که شما میگویید روزنامهنگارم میگویند مگر روزنامهنگاری شغل است. ما نزدیک به 170 سال تاریخ روزنامهنگاری داریم، اما هنوز هم این امر، شغل بهشمار نمیرود.
قاضیزاده تاکید کرد: شورای صدور پروانهی خبرنگاری نیز لزوما باید از درون صنف روزنامهنگاران بیرون آید و هیچ آدم محترم و عزیز دیگری نمیتواند صلاحیت یک روزنامهنگار را احراز کند. چنین شورایی باید به انتخاب روزنامهنگاران و با حضور آنها باشد.
این روزنامهنگار در پاسخ به این پرسش که راهکار شما در زمان نبودن یک نظام صنفی، برای احراز صلاحیت خبرنگاران چیست؟ به کارت ارشاد اشاره و گفت: حدود چهار سال پیش بود من به دلایلی به کارت روزنامه نگاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی احتیاج پیدا کردم. من حدود چهل سال سابقه روزنامه نگاری دارم و همینکه شما الان با من برای مصاحبه تماس گرفتهاید نشان میدهد روزنامه نگار شناخته شدهای هستم.اما متاسفانه کارمندان وزارت ارشاد من را به رسمیت نشناختند و از من نمونه کار درخواست کردند. من نمونه کار از روزنامه شرق و اعتماد برایشان بردم اما در پاسخ به من گفتند که ما از این روزنامهها کار قبول نمیکنیم.
او اظهار کرد: دوستان در هر رسانهای، خط سیاسی خاص خود را دنبال میکنند؛ اما باید به این نکته توجه کنند که ما در صنف روزنامهنگاری با یکدیگر مشترکاتی داریم. بنابراین بهتر است سیاست را کنار بگذاریم و با اجماع روزنامهنگاران، این هیئت را انتخاب کنیم.
قاضیزاده دربارهی هیئت صدور پروانهی خبرنگاری که در روزهای اخیر توسط معاونت مطبوعاتی مطرح شده است، تأکید کرد: با همهی احترامی که برای آقای انتظامی - معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد - قائل هستم و او را در کار مطبوعات، بسیار معتبر میدانم، اما متأسفانه این هیئت مورد قبول نیست، چون چنین شورایی باید توسط اتحادیهی روزنامهنگاران انتخاب شود.
انتهای پیام