رییس شورای شهر تهران در مراسم نکوداشت دکتر معتمدنژاد گفت: 10 سال پیش، در محضر استاد معتمدنژاد سندی برای راه‌اندازی دانشکده‌ی علوم ارتباطات امضا شد؛ اما اکنون یک دهه گذشته و دوباره نیاز به بازخوانی این سند است. این سرنوشتی است که مکررا برای نهادهای صنفی روزنامه‌نگاری نیز اتفاق می‌افتد.
به گزارش خبرنگار رسانه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، احمد مسجدجامعی که در مراسم نکوداشت دکتر کاظم معتمدنژاد که عصر امروز در دانشکده‌ی علوم ارتباط دانشگاه علامه طباطبایی سخن می‌گفت، با بیان اینکه دکتر معتمدنژاد کاری به‌جز معلمی انجام نداده است اظهار کرد: حوزه‌ی تأثیر و نفوذ او بسیار فراتر از سطح معمول و متداول بود. در حقیقت، رازی در نگرش استاد وجود داشت که شخصیت او را بسیار تأثیرگذارتر از یک استاد می‌کرد. برخی از این برجستگی‌ها به ویژگی‌های شخصیتی استاد برمی‌گشت. دانش‌آموزی، طلبگی و تلاش او برای سامان‌دهی وضع مطبوعات در رسانه‌ها هر کدام بخشی از این راز بودند.
وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد اسلامی با تأکید بر اینکه دکتر معتمدنژاد همیشه دغدغه‌ی وضعیت رسانه‌ها و روزنامه‌ها را داشت و برای بهبود این وضع تلاش می‌کرد ادامه داد: بخشی از تلاش او موجب نوشتن آثار گرانقدری شد و بخشی هم شامل تربیت روزنامه‌نگاران و پدیدآورندگان این آثار بود.
مسجدجامعی با اشاره به تدوین میثاق حرفه‌ای مطبوعات به‌عنوان سندی که استاد کاظم معتمدنژاد سال‌ها برای آن تلاش کرد گفت: او دانش خود را در قالب نوشتاری تدوین و ارائه کرد. این میثاق حرفه‌ای به قراردادهای جمعی می‌پردازد که دغدغه‌ی او در زمینه‌ی امنیت حرفه‌ای و مقررات حمایتی برای روزنامه‌نگاران است. فصل دوم این میثاق نیز به سازمان‌های صنفی مطبوعات مربوط است که در کشور ما بسیار نوپاست.
وی افزود: هر بار در زمینه‌ی ایجاد سازمان‌های صنفی مطبوعات تلاشی شده، بعد از مدتی دوباره نیاز به تلاش بوده است. 170 سال است که مطبوعات داریم و از 150 سال پیش تا کنون در کنار بزرگ‌ترین میدان شهر تهران، ساختمانی به تلگراف‌خانه اختصاص یافته است. این نشان می‌دهد که ما از نظر عملی مشکلی نداریم، اما در تئوری و ساختارهایی که بتوانیم از آن در زمینه‌ی حمایت حقوقی بهره بگیریم یا اینکه تشکل‌های صنفی معنا پیدا کنند، گامی مستمر برداشته نشده است.
مسجدجامعی با بیان اینکه میثاق حرفه‌ای مطبوعات در آن زمان در اختیار من به‌عنوان مسوول وقت قرار گرفت توضیح داد: در آن زمان استاد معتمدنژاد از من خواست تا این سند بین صاحب‌نظران، مدیران اجرایی و صاحبان مطبوعات و اهالی رسانه مورد بحث قرار گیرد و خود، فروتنانه در جلسات مختلف شرکت و به‌عنوان یک عضو عادی به این نظرات دقت می‌کرد. متأسفانه این سند هم مانند دانشکده‌ی علوم ارتباطات که قرار بود از یک رشته به یک دانشکده برسد، نیمه‌کاره ماند.
وی با تأکید بر اینکه درخواست من این است که آنچه را که او می‌خواست تحقق بخشیم اضافه کرد: ما باید تلاش کنیم جایزه‌ای را به نام این بزرگوار در سطح منطقه‌ای پایه‌گذاری کنیم، بویژه در شرایط فعلی و فضای مناسبی که دولت جدید در تعامل با سایر کشورها به‌وجود آورده است می‌توانیم این جایزه را پایه‌گذاری کنیم. همچنین امیدوارم تا چهلم استاد، جایی در این شهر بزرگ به نام او نامگذاری شود تا به زنده ماندن نامش کمک کنیم.
انتهای پیام