اخیراً قائم‌مقام سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به کمبود سرویس بهداشتی عمومی در ایران گفته است که وضعیت به‌گونه‌ای است که راهنمایان تور به توریست‌های خارجی توصیه می‌کنند در سفر به ایران قرص ضد ادرار همراه داشته باشند تا به مشکل برنخورند! هر چند که این سخن ، عجیب به نظر می رسد ولی از عمق "فاجعه" خبر می‌دهد. (با علم به معنای فاجعه، این لغت را به کار بردیم.)
به گزارش ایسنا، عصر ایران با این مقدمه نوشت: کسانی که ولو هر از گاهی راهی سفر می‌شوند، قطعا با مشکل کمبود سرویس‌های بهداشتی در طول جاده‌های کشور مواجه شده‌اند.
این مشکل به‌ویژه به هنگام سفر خانوادگی، گردشگران را بیشتر می‌آزارد و بسیاری از هموطنان به خاطر دارند که گاه ده‌ها و صدها کیلومتر رانندگی کرده‌اند تا به یک سرویس بهداشتی برسند و ... .
اما ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. در جاده‌های ایران نه تنها سرویس بهداشتی به اندازه کافی وجود ندارد بلکه همین اندک بضاعت موجود نیز چنان وضعیت آشفته، غیربهداشتی و شرم‌آوری دارد که بسیاری ترجیح می‌دهند در عین نیازمندی به سرویس‌های بهداشتی، از این سرویس‌های غیربهداشتی استفاده نکنند.
متاسفانه برخی رسانه‌ها و مسئولان، با این تصور باطل که پرداختن به موضوع سرویس‌های بهداشتی دون شأن آنهاست، بدین مهم نمی‌پردازند و این در حالی است که در دنیا، نه تنها این موضوع بسیار مهم و حیاتی قلمداد می‌شود، بلکه حتی روز جهانی w.c نیز وجود دارد (که در ایران از آن یادی نمی‌شود) و همایش‌های علمی، صنعتی و تجاری زیادی سالانه درباره آخرین فناوری‌های مرتبط با سرویس‌های بهداشتی در سطوح عالی برگزار می‌شود.
البته وضعیت درون شهرها هم چندان بهتر نیست و کمبود سرویس بهداشتی، مردم را می‌آزارد. اگر می‌شد تعداد افرادی را که در شبانه‌روز در جاده‌های کشور به سرویس بهداشتی نیاز پیدا می‌کنند ولی آن را نمی‌یابند، دانست و آسیب وارده بر کلیه و سیستم گوارش آنان بر فرد فردشان را برآورد و بر تعدادشان ضرب کرد، آن وقت می‌شد عمق فاجعه را دریافت ولی در اصل این معضل ملی تردیدی نیست.
در 25 اسفند 1386، اسفندیار رحیم‌مشایی رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وعده داد که در هر 25 کیلومتر از راه‌های کشور یک دستشویی می‌سازیم.
ای کاش مشایی در طول حضورش در قوه مجریه، به جای فلسفه بافتن درباره جهان هستی و ارائه نظرات شخصی‌اش درباره انبیاء و امام زمان (عج) و ایران و ... به همین یک وعده‌اش عمل می‌کرد تا نه نیازی به توصیه برای گردشگران خارجی جهت داشتن قرص ضد ادرار باشد و نه خود مردم ایران که 12 ماه سال در این کشور زندگی می‌کنند این قدر برای یک عمل ساده فیزیولوژیک معذب باشند.
البته نکته مهم خطاب به مسئولان کنونی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و وزارت راه و شهرسازی این است که اگر قبلی‌ها نساختند، شما که با شعار تدبیر و امید بر سر کار آمده‌اید بسازید و الا توصیه‌هایی مانند همراه داشتن قرص ضد ادرار از هر کسی بر می‌آید.
انتهای پیام