عرفه؛ فرصتی برای بندگی و رستگاری

زمزمه‌های نیایش بندگان در روزی عظیم همچون روز عرفه از اکنون قابل شنیدن است؛ روزی که خداوند بندگانش را مورد لطف و رحمت بی‌پایان خویش قرار می‌دهد.

زمزمه‌های نیایش بندگان در روزی عظیم همچون روز عرفه از اکنون قابل شنیدن است؛ روزی که خداوند بندگانش را مورد لطف و رحمت بی‌پایان خویش قرار می‌دهد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه قم، دعا و عبادت خالصانه رشته اتصال انسان با مبدأ هستی و قدرت لایزال الهی است؛ از این رو نمی‌توان گفت که دعا و عبادات، مخصوص روزهایی خاص هستند؛ اما زمان‌هایی وجود دارد که فرصت طلایی برای ارتباط با خداوند از طریق دعا و راز و نیاز است؛ چرا که رحمت خاص خداوند در آن‌ها از مبدأ اعلی به سوی بندگان سرازیر می‌شود.

بنده خالص خدا باید تلاش کند خود را در معرض دریافت عنایات و رحمت‌های ویژه الهی قرار دهد، چنانکه پیامبر اکرم (ص) فرمودند «اِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی اَیّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحاتٌ اَلا فَتَعَرَّضُوا لَها؛ به راستی برای پروردگار شما در روزهای روزگارتان عطایا و بخششهایی است، هوشیار باشید و خود را در معرض آنها قرار دهید» و قرآن کریم نیز می‌فرماید «وَ ذَکِّرْهُمْ بِاَیّامِ اللّهِ» و روزهای خدا را به آنان یاد آوری کن»

یکی از این روزها، نهم ذیحجّه یعنی روز عرفه است که می توان آن را روز دعا و نیایش نام نهاد. مخصوصا برای کسانی که توفیق تشرّف به حج و حضور در صحرای عرفات را پیدا کرده اند.

در روز عرفه اولین حرکت حاجیان در سرزمین وحی بعد از احرام با توقف در صحرای عرفات آغاز می‌شود.

آنها وظیفه دارند که از اذان ظهر روز نهم ماه ذی الحجه تا وقت نماز مغرب در آن بیابان توقف کرده و به ذکر و دعا و تفکر و نیایش بپردازند.

عرفات به مساحت 18 کیلومتر مربع در شرق مکه و در میان راه طائف و مکه قرار دارد. این بیابان به وسیله کوه‌هایی که به شکل نیم دایره در اطرافش قرار دارد مشخص شده است.

روز عرفه روزی پربرکت و مبارک برای بندگانی است که برای رسیدن به کمال و سعادت واقعی تلاش می‌کنند.

خداوند متعال در این مورد می‌فرماید "هرگاه می خواهید از بیابان عرفات کوچ کنید خداوند را در مشعرالحرام یاد کنید، او را به یاد آرید همان طور که شما را هدایت کرد، گرچه شما قبل از آن از گمراهان بودید."(بقره / 198)

امام سجاد علیه السلام درباره معرفی روز عرفه می‌فرماید «اللّهُمَّ وَهذا یَوْمُ عَرَفَةَ یَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَکرَّمْتَهُ وَعَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتَکَ وَمَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ وَاَجْزَلْتَ فِیهِ عَطِیَّتَکَ وَتَفَضَّلْتَ بِهِ عَلی عِبادِکَ؛ خدایا! و این روز عرفه روزی است که تو به او شرافت و کرامت و عظمت بخشیدی و رحمتت را در این روز گستراندی و به عفو و بخششت بر خلق منّت گذاردی و عطایت را بسیار عظیم گردانیدی و به خاطر این روز بر بندگانت تفضل نمودی.»

روز عرفه، روز شناخت است

عرفه روزی است که خدای سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خویش فرا می‌خواند و خوان کرم و احسان و لطف خود را برای آنان می‌گسترد و درهای مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روی آنان می‌گشاید.

وجه تسمیه آن را چنین گفته‌اند که جبرائیل علیه السلام هنگامی که مناسک را به ابراهیم می‌آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت (عرفت) و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد. و نیز گفته‌اند سبب آن این است که مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف می کنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی می دانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد؛ چرا که یکی از معانی عرف، صبر و شکیبایی و تحمل است.

در صحرای عرفات، جبرئیل، پیک وحی الهی، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) نیز آموخت و حضرت ابراهیم (ع) در برابر او می‌فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).

برای این روز دعاها، نمازها و اعمال مختلفی (از جمله غسل) ذکر شده است که شیعیان از جمله افرادی که در حج حضور ندارند بجا می‌آورند.

یکی از مهم‌ترین اعمال این روز بزرگ، دعای امام سوم شیعیان است که به آن تاکید فراوان شده است.

در مفاتیح‌الجنان در این باره آمده است: زیارت حضرت سیدالشّهداء (ع) که برابر هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد و بلکه افضل از این است و روایات‏ در کثرت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است یعنی از افراد بسیاری نقل شده‌است و اگر کسی در این روز توفیق یابد که زیر قبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی‏‌که در عرفات باشد نیست، بلکه بیشتر و بیشتر است.

روز عرفه چنان اهمیت دارد که با شب قدر برابری می‌کند. امام صادق (ع) فرمود: اگر شخصی گناهکار نتواند در شب‌های با برکت ماه رمضان به‌ویژه شب‌های قدر، خود را معرض نسیم رحمت الهی قرار دهد و آمرزیده شود، او تا سال آینده بخشوده نمی‌شود، مگر اینکه عرفه را درک کند و از امتیازات آن روز بهره گیرد.

اینک عرفه نزدیک می‌شود؛ روزی که سرها خالصانه به درگاه معبود به سجده می رود و خداوند متعال با رحمت بی‌پایان خویش استغفارها و توبه‌های بندگانش را پذیرا می‌شود و با کرامت نامتناهی خویش روح و جانی دوباره به بندگانش می‌بخشاید ... باشد که همه از این فرصت ارزشمند بهره معنوی ببریم ...

انتهای پیام

  • سه‌شنبه/ ۲۳ مهر ۱۳۹۲ / ۱۱:۵۱
  • دسته‌بندی: دین و اندیشه
  • کد خبر: 92072314793
  • خبرنگار :