مطالعه انجام‌شده در خصوص منظومه شمسی آغازین، نظریه جدیدی را در مورد چگونگی شکل‌گیری مولکول‌های زیستی در درون سیارک‌ها معرفی می‌کند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محققان «موسسه پلی‌تکنیک Rensselaer» تئوری جدید خود را بر اساس تصاویر دقیق‌تر و غنی‌تری از میدان‌های مغناطیسی و بادهای خورشیدی در منظومه شمسی آغازین بنا نهادند.
این محققان همچنین از مکانیسمی موسوم «هیدرودینامیک مغناطیسی چندمایعی» برای توضیح حرارت‌دهی باستانی کمربند سیارکی بهره برده‌اند.
گرچه امروزه کمربند سیارکی واقع در بین مریخ و مشتری خشک و سرد است، اما دانشمندان از مدت‌ها پیش می‌دانستند که شرایط گرم و مرطوب مناسب شکل‌گیری مولکول‌های زیستی (بلوک‌های سازنده حیات) زمانی وجود داشته است.
ردپاهای مولکول‌های زیستی یافت‌شده در درون سیارک‌ها (که در کمربند سیارک‌ها پایه‌ریزی شدند) می‌تواند در حضور گرما و رطوبت شکل گرفته باشد.
یکی از نظریه‌های منشا حیات بر این مبنا است که تعدادی از مولکول‌های زیستی که بر روی سیارک‌ها شکل گرفتند، می‌توانند به سطوح سیارات رسیده باشند و در پایه‌ریزی حیات مشارکت داشته‌اند.
به گفته واین روبرج، پروفسور فیزیک موسسه Rensselaer و یکی از حاضرین در این تحقیق، خورشید آغازین تیره‌تر از خورشید کنونی بوده؛ بنابراین از لحاظ نور خورشید، کمربند سیارک‌ها سردتر از حال بوده است. با این حال، تعدادی از سیارک‌ها تا دمای آب مایع حرارت دیدند و برخی از مولکول‌های زیستی مطلوب شکل گرفتند.
منتسل و روبرج یکی از دو نظریه‌ای پیشین را برای توضیح چگونگی حرارت‌دیدن سیارک‌ها در منظومه شمسی آغازین بازبینی و رد کردند.
یکی از این نظریه‌ها شامل فرایند تشعشعی است که درون زمین را حرارت می‌دهد و دیگری نیز شامل تعامل پلاسما (گازهای فوق‌داغ‌شده) و میدان مغناطیسی است.
روبرج و منتسل مطالعه خود را بر اساس نظریه دوم و این موضوع صورت دادند که چنانچه سیارکی از خلال میدان مغناطیسی حرکت کند، میدان الکتریکی را تجربه خواهد کرد و این میدان‌ها به نوبه خود، جریان‌های الکتریکی درون سیارک را تحریک و آن را گرم می‌کنند.
با این حال، در این ایده اشتباهاتی وجود داشته که در مقاله جدید تصحیح شده‌اند و این موضوع به درک مدرن‌تری از منظومه شمس جوان انجامیده است.
این مکانیسم فرضیات بی‌نهایتی را در خصوص منظومه شمسی جوان می‌طلبید و همچنین شامل فرضیاتی در خصوص عملکرد خورشید جوان بود که امروزه صادق نیست. همچنین باد خورشیدی و جریان پلاسمایی که این خورشید تولید می‌کرد، به اندازه‌ای که نظریه‌های پیشین مدعی بودند، قدرتمند نبود.
محققان حاضر در مطالعه جدید این محاسبات را بر اساس درک کنونی‌شان از خورشید جوان تصحیح کردند.
به گفته روبرج، نظریه‌پردازان پیشین همچنین مکان میدان الکتریکی سیارک‌ها را اشتباه محاسبه کرده بودند.
وی و همکارش میدان الکتریکی را در هر مکانی شامل درون سیارک محاسبه کرده‌اند.
نظریه کنونی آن‌ها بر اساس درک حاضرشان از میدان‌های الکتریکی که سیارک‌ها تجربه کرده‌اند، باد خورشیدی و شرایط پلاسمایی خاص و همچنین مکانیسمی موسوم به هیدرودینامیک مغناطیسی چند مایعی قرار دارد.
مطالعه هیدرودینامیک مغناطیسی چگونگی تعامل جریان‌های شارژشده شامل پلاسماها با میدان‌های الکتریکی است.
این میدان‌های مغناطیسی می‌توانند بر حرکت مایع شارژشده یا پلاسما اثر بگذارند و بالعکس.
انتهای پیام