پرویز تناولی عصر جمعه - 12 مهر ماه - با مجموعه‌ای از «مجسمه‌های کوچک» دیده نشده‌اش و رونمایی از کتاب تازه‌اش به گالری ماه مهر بازمی‌گردد.

به گزارش بخش تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تناولی که با فروش 8/2 میلیون دلاری مجسمه پرسپولیس در آوریل 2008 در حراج کریستیز دوبی، همچنان رکورد گرانقیمت‌ترین هنرمند خاورمیانه را به نام ایران ثبت کرده است، نمایشگاهی تازه از «مجسمه‌های کوچک» خود را برای نخستین بار به تماشا می‌گذارد که حاوی آثاری از چهار مجموعه درخشان وی هیچ، شاعر، پرنده و عشاق است.

همچنین همزمان با افتتاح این نمایشگاه، کتاب تازه او با نام «تاریخ مجسمه‌سازی در ایران» که توسط «نشر نظر» به زیور طبع آراسته شده است، رونمایی می شود که در این مراسم دکتر علیرضا سمیع آذر و محمودرضا بهمن پور مدیر نشرنظر سخنرانی می کنند.

پرویز تناولی در سال‌های اخیر در کنار تمرکز بر آفرینش‌های هنری تلاش وافری در امر تربیت نسل نوی مجسمه سازی ایران داشته که در همین مؤسسه هنرهای تجسمی ماه مهر 11 کلاس آموزشی برپا کرده که ماحصل آن معرفی 400 هنرجوی مستعد در این زمینه است.

تحقیق و پژوهش و تألیف کتب درباره پیشینه هنری ایران زمین دیگر دل مشغولی تناولی است که در این زمینه می توان به آثاری مثل فرش، آتلیه کبود، گرافیک سنتی ایران، طلسم، سرامیک ها ... اشاره کرد.

پرویز تناولی، خود در کاتالوگ این نمایشگاه در یادداشتی می نویسد:

«یکی از صفات خوب هنرمندان و صنعتگران گذشته‌ی ایران ساختن اثر در ابعاد کوچک بود. وقتی در کار جمع آوری قفل بودم، متوجه شدم هرگاه قفل سازی به اوج و استادی می رسید، دست به ساختن قفلی کوچک می زد. چنانکه استاد حسن نوری قفل ساز زمان شاه طهماسب قفل هایی از فولاد ساخته بود که در پوست پسته جا می گرفتند. نقاشی ایران یا مینیاتور نیز خالی از این تفکر نبود و استادی در کوچک سازی بود. اخلاق فوق علاوه بر اینکه ریشه در تواضع داشت، معانی دیگری را هم به دنبال می آورد و آن «بیان مطالب در حجم کم» بود.

تناولی در ادامه می‌آورد: «بزرگ سازی که امروز ذهن اکثر هنرمندان را مشغول داشته، پدیده‌ی تازه ای است و ریشه در مکتب نیویورک و اواسط قرن بیستم دارد و بی ارتباط با ابر قدرت شدن آمریکا نیست. این پدیده مطلوب فضاهای بزرگ، چون موزه ها، بانک ها و ورودی برج های بلند است و هدفش تأثیرگذاری بیش از حد بر بیننده و تحمیل ابعاد غول آسای خود بر اوست؛ پدیده ی بزرگ سازی امروزه به صورت امری جهانی درآمده و تمایل به ساختن احجام بزرگ همه گیر شده، حال آنکه جثه ی انسان تغییری نکرده است. در گذشته ی دور هم احجام بزرگ چون بت ها و بوداها و معابد و کاخ ها بر مبنای همین افکار ساخته می شدند و هدفشان سلطه بر بیننده از طریق به نمایش گذاشتن عظمت بت و بنا در مقابل کوچکی انسان بود.به رغم آگاهی بر همه ی این ها، مجسمه های کوچک من بر مبنای هیچ یک از آنچه در بالا آمد ساخته نشده اند، بلکه در بینابین کارهای بزرگتر و وقفه های کوتاهی که پیش می آمده شکل گرفته اند.

مجسمه سازی - به ویژه نوعی که من می سازم - نیاز به وقت زیاد دارد و ابعاد بزرگش به زمانی طولانی که گاه از ماه و سال فراتر می‌رود. در فاصله‌ی این دوران طولانی و وقفه هایی که پیش آمده، این نمونه ها را ساخته ام. این درست است که مجسمه های کوچک، آن گویایی‌ای را که بزرگترها دارند، فاقدند، اما در «ثبت افکار» چیزی از بزرگترها کم ندارند و اگر فرصتی یابند، آمادگی بزرگ شدن دارند. هیچِ بزرگ در مدح بزرگیِ هیچ است و هیچِ کوچک در وصف کوچکی آن. نه آن مردود است و نه این مقبول، هر دو هستند، چنین است شاعر و عشاق و دیگران.»

به گزارش ایسنا، نمایشگاه مجسمه های کوچک پرویز تناولی به مدت یک ماه در گالری ماه مهر واقع در بلوار آفریقا، کوچه نیلوفر، پلاک 7 دایر خواهد بود.

انتهای پیام