تجزیه و تحلیل مهندسی و ارزیابی ریسک برای تعیین امکان حفظ ایستگاه فضایی بین المللی تا چند دهه آینده در حال انجام بوده و نتیجه آن بزودی اعلام خواهد شد.

به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ایستگاه فضایی بین المللی در سال 2000 میلادی با مشارکت آژانس فضایی آمریکا (ناسا)، ژاپن، کانادا، آژانس فضایی اروپا با بودجه 100 میلیارد دلاری برای اقامت چند ماهه فضانوردان در مدار زمین به بهره برداری رسید.

ناسا و شرکای بین المللی امیدوارند که امکان استفاده و بهره برداری مستمر از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) تا سال 2020 میلادی و پس از آن وجود داشته باشد؛ به همین منظور تجزیه و تحلیل های مهندسی برای بررسی امکان حفظ ایستگاه از چند سال قبل توسط مرکز اکتشافات فضایی بوئینگ آغاز شده و نتایج نهایی در ماه سپتامبر (شهریور ماه) در اختیار ناسا قرار می‌گیرد.

بررسی وضعیت سلامت ایستگاه فضایی

«براد کوتران» مدیر بخش حمل و نقل بوئینگ تأکید می‌کند: قصد داریم با ایجاد تغییراتی در برنامه ایستگاه فضایی به نقطه‌ای موسوم به فاز سه برسیم که امکان تداوم بهره برداری از ایستگاه تا سال 2028 و پس از آن را امکانپذیر می‌کند.

شرکت بوئینگ بعنوان پیمانکار اصلی ناسا، مسئول طراحی، توسعه، ساخت و یکپارچه سازی آزمایشگاه فضایی در مدار زمین است.

حفظ ساختار اولیه ایستگاه فضایی و پیشگیری از وقوع حوادث فاجعه بار از اولویت محققان محسوب می شود.

فشار بالای اکسیژن در ایستگاه یکی از اصلی ترین نگرانی ها برای حفظ ISS محسوب می‌شود؛ عملکرد آرایه‌های خورشیدی ایستگاه فضایی بسرعت در حال تنزل هستند که این نرخ بین یک تا دو درصد سریع‌تر از پیش بینی های قبلی است.

این تخریب خطی در سراسر آرایه های خورشیدی ایستگاه فضایی در حال روی دادن است، اما علت اصلی این مسأله هنوز مشخص نشده است.

داده های بدست آمده از یک ماهواره در مدار و ارتفاعی مشابه مدار ISS نشان می دهند که محیط پروتون و نوترونی در این منطقه شدیدتر هستند.

با وجود روند تخریب آرایه های خورشیدی، تا 10 سال آینده مشکل جدی در تأمین انرژی ایستگاه فضایی ایجاد نخواهد شد که این زمان تا سال 2028 میلادی به علاوه یا منهای پنج سال خواهد بود.

کارآمدتر کردن دستگاه های الکترونیک، کاهش مصرف انرژی یا افزودن قابلیت های جدید در ایستگاه فضایی از پیشنهادات مطرح شده محسوب می شود، اما جایگزین کردن کل آرایه های خورشیدی یک اقدام دشوار و تقریبا غیر ممکن است.

از دست دادن حافظه الکترونیکی

نگرانی دیگر در خصوص ایستگاه فضایی، کاهش عمر مفید حافظه های الکترونیکی است؛ حافظه های پاک شدنی، فقط خواندنی قابل برنامه ریزی موسوم به e-proms تا 10 سال آینده دوام نخواهند داشت.

بازیابی و نوسازی دستگاه های حافظه در کنار طراحی مجدد رایانه های کارآمدتر از طرح هایی است که محققان در حال بررسی آنها هستند.

زباله های فضایی

در کنار خطرات ناشی از زباله های فضایی که امنیت ایستگاه فضایی و ساکنان آن را تهدید می کند، ریز زباله های تولید شده توسط خود ایستگاه نیز یک خطر جدی محسوب می شود.

ذرات بسیار کوچک تولید شده توسط ISS شامل رنگ ها و پوشش های حرارتی می توانند صدمات جبران ناپذیری به ایستگاه وارد کنند.

حفظ ایستگاه فضایی، تسهیل سفر به مریخ

برای سفر به مقاصد عمق فضا از جمله سیارک های دوردست یا سیاره سرخ، فضانوردان به پایگاهی در میانه راه زمین و ماه نیاز دارند.

نگهداری و حفظ ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) در سال های آینده در کنار توسعه فناوری های لازم برای سفر به عمق فضا می تواند سفر به مریخ را تسهیل کند.

انتهای پیام