محققان ماساچوست توانسته‌اند یک گوش مصنوعی مشابه نمونه واقعی را با استفاده از چاپگر سه بعدی و غضروف گوسفند تولید کنند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، توماس سروانتس بیمارستان عمومی ماساچوست با گروهی از جراحان پلاستیک برای واقعی‌تر ساختن هرچه ممکن این گوش را همراهی کرده است.
آنها سپس تعداد لازم از سلولهای غضروف را برای متناسب‌سازی مدلهای سفارشی در زیر پوست موشهای آزمایشگاهی پرورش دادند.
برای شکل دادن به این کاشتها، سیمهایی به قالبهای گوش اضافه شد که آنها را مانند گوش انسان قابل انعطاف کرده و تا می‌شوند.
دانشمندان اکنون در حال آماده‌سازی این گوش برای کارآزمایی‌های بالینی هستند؛ با امید که بتوانند از آنها در عمل‌های جراحی پیوند در آینده نزدیک استفاده کنند.
از آنجایی که این فناوری قابل تنظیم بوده، دانشمندان مدعی هستند که می‌توانند در نهایت از این فرآیند برای تولید گوشهای با ظاهر واقعی در مدت زمان سریعتر برای بیماران استفاده کنند.
یک مدل سه بعدی دیجیتالی با کمک یک جراح پلاستیک صورت برای اطمینان از درست بودن شکل و تناسب آن طراحی و ساخته شد.
مدل نهایی چاپ شده و برای تولید قالبی که در ادامه در امتداد حد فاصل خارجی تقسیم شده و دو قطعه را ارائه می‌کرد، در پلی‌دی‌متیل‌سیلوکسان که یک ترکیب سیلیکونی خاص بوده، قالب گرفته شد.
این قالبها با کلاژن گاوی پر شد. این پروتئین طبیعی به پوست قابلیت ارتجاعی و استحکام می‌دهد.
محققان سپس سلولهای غضروف گوش را از گوسفندان جمع‌آوری کردند. این سلولها در زیر پوست موشها آزمایشگاهی کاشته شده و محققان سه ماه برای پرورش غضروف کافی در موشها برای جایگزین کردن با کلاژن گاوی مورد استفاده در قالبها وقت صرف کردند.
به گفته محققان، گوشهای قالب گرفته شده از وضوح کافی در منحنی‌ها و خطوط برخوردار بوده که در صورت افزودن حتی یک لایه پوست به آن قابل تشخیص است.
همین محققان پیش از این یک پژوهش شاهد مثال را بر روی موشها با استفاده از سلولهای غضروف در یک قالب کولاژنی شبیه گوش انجام داده بودند اما در آن زمان این محصول در شکل دو بعدی مورد بررسی قرار گرفته بود.
سالانه هزاران کودک با ناهنجاری مادرزادی ﻣﻴﻜﺮوﺗﻴﺎ(گوش کوچک) به دنیا می‌آیند که در آن گوش خارجی به طور کامل شکل نمی‌گیرد. بسیاری از آنها از گوش داخلی سالم برخوردارند اما به دلیل نبود ساختار خارجی، کاهش شنوایی را تجربه می‌کنند.
نتایج این پژوهش در مجله Royal Society Interface منتشر شده است.
انتهای پیام