یک مقام پیشین وزارت امور خارجه آمریکا ارایه یک پیشنهاد خلاقانه‌تر درباره یک معامله موقت هسته‌یی را بهترین محک برای سنجیدن دولت حسن روحانی دانست و با ذکر این که جوهره این پیشنهاد باید "بیشتر در ازای بیشتر" باشد، تاکید کرد که اکنون زمان انجام هرگونه تلاش برای رسیدن به یک معامله است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کلیف کوپچان، مدیر "گروه خاورمیانه و اوراسیا" و از مقامات پیشین وزارت امور خارجه آمریکا در یادداشتی که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد، نوشت: وقتی حسن روحانی در تاریخ سوم اوت دولت را به دست بگیرد، احتمالا دست کم در بخش هایی از سیاست هسته یی ایران میانه روی را وارد خواهد کرد. اگر پیروزی روحانی به یک فرصت از دست رفته دیگر در داستان آمریکا - ایران تبدیل شود، تاسف‌بار خواهد بود.

روحانی با تعهد به دنبال کردن سیاست‌های میانه‌رو و رفع بحران هسته‌یی در انتخابات پیروز شد. او مستمرا شفافیت بیشتر در سیاست ایران را در راستای نشان دادن اینکه تهران انرژی هسته‌یی و نه بمب هسته‌یی را می خواهد، خواستار شده است. روحانی یک استراتژی مذاکراتی محتاطانه‌تر را خواستار شده است و خود را به بهبود اقتصاد ایران متعهد کرده و می داند که برای رسیدن به این هدف لغو تحریم ها حایز اهمیت است.

وی در ادامه این مقاله افزود: آمریکا باید به سرعت پس از تحلیف روحانی، این موضوع را محک بزند که آیا صف آرایی جدید سیاسی در ایران فقط حرف های خوب می زند یا اینکه یک تغییر سیاسی واقعی را به دنبال دارد. بهترین محک یک پیشنهاد خلاقانه‌تر درباره یک معاله موقت هسته یی است؛ معامله ای که نپذیرفتنش برای ایران دشوار باشد. جوهره این پیشنهاد باید "بیشتر در ازای بیشتر" باشد؛ لغو بیشتر تحریم ها در ازای مصالحه های بیشتر از سوی ایران در خصوص وجوه نگران کننده برنامه هسته یی این کشور. طرف ها توافق می کنند بعد از حصول معامله موقت، درباره وضعیت نهایی برنامه ایران ظرف یک سال مذاکره کنند.

وی بدون توجه به تاکید ایران بر صلح آمیز بودن برنامه هسته‌یی خود ، افزود: یک معامله موقت باید برنامه هسته یی ایران را محدود کند تا غرب اطمینان یابد که ایران به سرعت به سلاح هسته یی نزدیک نمیشود. غرب باید درخواست جدید را اضافه کند مبنی بر این که ایران نصب سانتریفیوژها را تعلیق کند؛ تا امکان رسیدن سریع به پیشرفت امکان پذیر شود.

آمریکا باید اصرار کند که ایران با رژیم بازرسی های سرزده و مکرر موافقت کند و هم چنان از ایران بخواهد که تولید اورانیوم با غنای 20 درصد را متوقف و ذخایر این ماده را منتقل کند.

کوپچان تاکید کرد: این درخواست بزرگی است و دولت اوباما باید معامله را شیرین تر کند.

وی افزود: نخبگان ایرانی از جمله روحانی حق استفاده از اورانیم 20 درصدی را برگ چانه زنی مهم ایران در نظر می گیرند؛ غرب نمی تواند درباره این مساله یا مسایل مهم تر بدون ارایه پیشنهاد لغو چشم گیر تحریم ها صحبت کند.

آمریکا باید لغو تحریم های نفتی و مالی را پیشنهاد دهد و از اختیار معافیت ریس جمهور تا حدی که قانون آن را مجاز می داند استفاده کند. دولت باید تمایل داشته باشد دست کم اجازه بدهد چند صد هزار بشکه نفت ایران در روز به بازار برگردد. این لغو تحریم ها باید به روشی آرام و قابل بازگشت صورت گیرد تا مانع از بازگشت ایران از مسیر شود. این معامله باید به صورت مرحله ای اجرا شود تا اعتمادسازی کند اما می توان درباره اش در قالب یک بسته توافق کرد.

دولت اوباما نباید در آغاز به دنبال توافق نهایی باشد. در حالی که باید درباره اصول کلی معامله نهایی مذاکره شود اما مسایل مربوطه آن قدر پیچیده و اعتماد میان دو طرف ناکافی است که مذاکره سریع درباره توافق نهایی را ممکن نمی کند.

در عین حال آمریکا نباید پیشنهادی از نوع " یا این یا هیچ چیز" ارایه کند. نخبگان ایران مطمئنا به یک ضرب الاجل پاسخ "نه" خواهند داد. این موضوع می تواند به یک مناقشه نظامی منتهی شود.

با وجود تاکید ایران بر صلح آمیز بودن نیات هسته یی خود و اصرارش بر اینکه به دنبال سلاح هسته یی نیست، نویسنده این مقاله با ذکر اینکه «آمریکا زمان دارد اگرچه این زمان محدود است» مدعی شد که ظرف یک یا دو سال آینده ایران احتمالا به این توانایی دسترسی می یابد و آن وقت دیگر « دیپلماسی بی فایده خواهد بود.»

این نویسنده در پایان تاکید کرد: اکنون زمان انجام هرگونه تلاشی برای رسیدن به یک معامله است.

انتهای پیام