یک کارشناس مشاوره گفت: ازدواج باید تلفیقی از سنت و مدرنیته باشد.

منصور سودانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه خوزستان- اظهارکرد: نمی‌توان چشم را بر روی واقعیت‌ها بست و دست رد به سینه هر نوع تفکر برگرفته از جامعه مدرن زد. از سوی دیگر، بافت مذهبی تفکر ایرانیان زندگی آنها را تحت تاثیر قرار داده و نمی‌توان به طور کامل به سنت‌ها پشت پا زد. از این رو است که در علم فقه، مبحثی وجود دارد به نام مستحدثه یعنی مسایلی که حدوث پیدا کرده و باید با زندگی روزمره مطابقت یابند.

وی ادامه داد: ازدواج هم از این امر مستثنا نیست و باید در این مورد نیز، در عین پایبندی به سنت‌ها، ارتباطی معقول با مدرنیته برقرار شود.

سودانی به مقایسه آشنایی پیش از ازدواج در دو نوع سنتی و مدرن پرداخت و تصریح کرد: در گذشته به دلیل کوچک بودن جوامع، شناخت آسان‌تر انجام می‌شد اما امروزه نمی توان به تحقیقات تکیه چندانی کرد. از سوی دیگر در روابط دوستی، فرد برای رسیدن به هدف و به دست آوردن جواب مثبت دست به خودسانسوری می‌زند که در نتیجه آن نمی‌توان به شخصیت واقعی طرف مقابل پی برده و تصمیم درستی گرفت.

وی کیفیت را در رابطه مهمتر از کمیت دانست و عنوان کرد: بسیاری می‌اندیشند که چون در روابط دوستی مدت زمان با هم بودن بیشتر از شکل سنتی آن است احتمال دست‌یابی به شناخت کافی، بیشتر خواهد بود در حالی که نه تنها این روابط طولانی کارساز نیستند بلکه آسیب بزرگی به نام وابستگی را در پی خواهند داشت.

این کارشناس مشاوره افزود: عامل ایجاد وابستگی تنها رفت و آمدها و ساعات با هم بودن‌ها نیست بلکه زمانی را که هر فرد از لحاظ روانی هزینه فکر کردن به فرد مقابل می کند، به سان آجرهایی می‌ماند که دیوار وابستگی را شکل می‌دهند و هرچه این دیوار بالاتر رود؛ در صورت به نتیجه نرسیدن رابطه، خراب کردن آن سخت تر می‌شود و آن زمان است که فرد چشم بر روی عدم تفاهم‌ها و مشکلات می‌بندد و ازدواج نافرجامی را رقم می‌زند.

سودانی درباره ملاک‌های مهم برای انتخاب فرد مناسب برای ازدواج اظهارکرد: رعایت احترام متقابل، مقدم دانستن دیگری بر خود، توجه به فرزند چندم خانواده بودن و از همه مهم‌تر در نظر گرفتن زمینه‌های اعتقادی و انتظارهای فرد مقابل، معیارهای اصلی هستند که باید مورد بررسی قرار گیرند.

وی تاکید کرد: هیچ‌گاه نباید به امید حل شدن مشکلات پس از ازدواج، وارد زندگی مشترک شد و همواره لازم است معیار تصمیم‌ گیری، وضعیت فعلی فرد باشد و نه قول و قرارهایی که برای آینده داده می‌شوند.

انتهای پیام