بنا به نقلی نزول کتاب آسمانی "انجیل" بر حضرت عیسی بن مریم(ع) در روز سوم ماه رمضان واقع شد، ولی ابن کثیر در یک روایت، نزولش را سیزدهم و در روایتی دیگر در روز هجدهم ماه رمضان دانسته است.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، بنا به نقل نویسنده "وقایع الایام" در روز سوم ماه مبارک رمضان کتاب آسمانی "انجیل" بر حضرت عیسی بن مریم(ع) نازل شد.

پس از عروج حضرت عیسی(ع) به آسمان، کتاب مقدس "انجیل" دستخوش تغییر و تحول و حتی نابودی شد. تا این که نخستین کتابی که به نام "انجیل" به قید کتابت درآمد، "انجیل مارکیون" بود، که حدود 134 سال پس از میلاد مسیح(ع) در آسیای صغیر و یا در یونان تألیف شد.

پس از آن، کتاب‌های دیگری از سوی مبلغان و پیشوایان مذهبی به نام "انجیل" تألیف شد.

در قرن چهارم میلادی، پس از گرایش "کنستانتیس اول" امپراتوری روم به مسیحیت، کلیسای مسیحیت با تشکیل انجمنی به بحث و بررسی درباره انتخاب کتب معتبر و مقدس مسیحیت پرداخت و از میان بیش از 160 انجیل و رسائل و تواریخ مربوط به مسیحیت که در کلیساها و مجامع مذهبی قرائت می‌شد، تنها 27 کتاب را برگزید و آن‌ها را در مقابل تورات که به "عهد عتیق" معروف بود،"عهد جدید" نامیدند.

از میان این 27 کتاب، چهار کتاب در میان مذاهب مختلف مسیحیت به عنوان انجیل برتر شناخته شد، که عبارتند از: انجیل متی، انجیل مرقس، انجیل لوقا و انجیل یوحنا. تمامی این کتاب‌ها، ده‌ها سال پس از عروج مسیح(ع) گردآوری شدند.

از میان کتاب‌های مقدس مسیحیان، "انجیل برنابا" که خود "برنابا = BARNABAS" از حواریون حضرت مسیح(ع)، نویسنده آن بود، مطالبش با متون تاریخی مطابقت داشت و با اخبار قرآن مجید درباره حضرت عیسی(ع) و داستان‌های وی موافقت زیادی داشت، ولی به عللی مورد تصویب کلیسای مسیحیت قرار نگرفت و از گردونه خارج شد.

به هر روی، آن چه به نام "انجیل" هم اکنون در میان مسیحیان و غیر مسیحیان موجود است، انجیل اصلی حضرت عیسی(ع) نیست. بلکه روایات و برداشت‌های حواریون و یا شاگردان حواریون آن حضرت است.

انتهای پیام