"داروخانه‌ها بتافرون داروی حیاتی بیماران ام اس را ندارند، وضع بیماران پیوندی به علت عدم وجود و یا کمبود دارو چندان خوش نیست، بیماران هموفیلی هم به علت گران شدن داروهایشان راهی سازمان غذا و دارو می‌شوند تا بلکه گوش شنوایی پیدا کنند، بیماری که برای دریافت یک داروی معمولی به داروخانه‌های تک نسخه‌ای و هلال احمر ارجاع داده می‌شود و در نهایت قفسه‌های داروخانه‌هایی که روز به روز خلوت‌تر و جیب برخی سوداگران به واسطه احتکار دارو هر روز پرپول‌تر می‌شود،... "
اینها تنها گوشه‌ای از مشکلات مردم برای تامین داروست که مسئولان وزارت بهداشت نیز تاکنون نسخه‌ای برای حل آن نپیچیده‌اند.
هرچند تلاش خبرنگارایسنا طی دو هفته اخیر برای انتشار اخبار مربوط به کمبود داروی «بتافرون» بیماران مبتلا به ام.اس از طریق کانال‌های مختلف از جمله شرکت وارد کننده، انجمن ام.اس و وزارت بهداشت بی نتیجه ماند اما روز گذشته رییس سازمان غذا و دارو درپاسخ به بروز مشکلات دارویی این بیماران تنها به اعلام این خبر که "بتافرون به تازگی توزیع شده است" بسنده کرد و حاضر نشد که توضیحات بیشتری برای روشن شدن وضعیت داروهای بیماران ام.اس که اکنون چند هفته‌ای است با کمبود دارو مواجه شده‌اند، ارائه کند.
به نظر می‌رسد ممانعت از پاسخگویی به مشکلات دارویی مردم و ارائه پاسخ‌های نه چندان روشن که گویی تنها برای پاک کردن صورت مساله است، به دور از تعهدات سازمان غذا و دارو و خط مشی‌اش در قبال تعهد به پاسخگویی به مردم و رسانه‌های ارتباطات جمعی است که نمایندگان افکار عمومی بوده و به جز ارائه تصویری روشن از واقعیت‌های موجود در متن جامعه دغدغه‌ای ندارند.
سازمان غذا و دارو همزمان با بروز مشکلات دارویی که در سال گذشته به اوج خود رسید و ماجرای عدم تخصیص ارز مرجع به دارو، مشی رسانه‌ای خود را تغییر داد و گویا ترجیح داد کج دار و مریز حرکت کند.
از آن زمان تاکنون نه تنها مشکلات دارویی کشور علی رغم هشدار کارشناسان امر دارویی، نمایندگان مجلس و رسانه‌ها رو به بهبود نگذاشته است، بلکه به نظر می‌رسد با روند افزایش قیمت داروها، ضعف‌های مدیریتی این مهم نمایان‌تر شده است.
از سویی تغییر و جابجایی‌های مدیریتی مکرر که اکنون عدد آن طی سه ماه از 15 هم فراتر رفته است، بر آشفتگی نظام دارویی دامن زده و میراثی به جز بی ثباتی مدیریتی در حوزه دارویی به ارمغان نگذاشته است، همه اینها در حالی است که مدیران حاضر همان گونه که رییس جمهور محترم تاکید می‌کند موظف هستند برنامه ها و اموری را که در این دوره به دست گرفته‌اند به نحو احسن به پایان برسانند.
از دیگر سو ناکارآمدی نهادهای نظارتی در این وضعیت نابسامان دارویی که باعث شده است برخی صاحبان عرصه تجارت دارو؛ نه که سوداگران بی انصاف، از آب گل آلود ماهی بگیرند و با دپوی داروهایشان در انبارها و فروش آن به محض اعلام افزایش قیمت‌ها سلامت مردم را هرچه بیشتر به بازی بگیرند، مزید بر علت شده است تا نارضایتی بیماران از وضع موجود افزایش یابد.
حال این پرسش‌ها باقیست که آیا با " اعلام توزیع یک دارو در بازار"، می توان خیال ناآسوده این بیماران مستاصل را که دیگر درد و رنج بیماری را فراموش کرده‌اند و تنها دغدغه هزینه‌های درمان و داروی خود را دارند، آسوده کرد؟
آیا با استدلال برخی مدیران ارشد وزرات بهداشت مبنی بر مقصر دانستن رسانه ها در دامن زدن به آشفتگی موجود و اینکه انتشار اخبار حوزه دارو موجب ایجاد نگرانی در مردم می‌شود، می‌توان جلوی نگرانی بیماری را که از صبح همه داروخانه‌های شهرش را برای یافتن دارو زیر پا گذاشته است، گرفت؟
آیا همین بیمار که ناچار شد تبعات تغییر ارز مرجع به مبادله ای را بپذیرد و تن به افزایش 40 درصدی قیمت داروهای تولید داخل و افزایش 90 درصدی قیمت داروهای خارجی بدهد و اکنون دغدغه اش در درجه اول یافتن داروست، با شنیدن خبر ناگهانی آزاد شدن نرخ ارز دارو شوکه نخواهد شد؟
اخیرا با ابلاغ بخشنامه حذف ارز مرجع از کالاهای اساسی و تک نرخی شدن ارز که به معنای حذف نرخ مرجع و مبادله‌ای است پیش بینی می‌شود نابسامانی در بخش قیمت دارو بیش از این افزایش یابد.
دکتر مهدی سلیمانجاهی سرپرست سابق نظارت بر دارو و مواد مخدر سازمان غذا و دارو در گفت وگویی با خبرنگار ایسنا، نسبت به تبعات تک نرخی شدن ارز برای دارو هشدار داده و گفته است: اگر این اتفاق در آینده محقق شود، وضع دارو به هم می ریزد و به تولید ضربه می خورد. در این صورت قیمت همه داروها باید مجددا در کمیسیون قیمت گذاری تجدیدنظر شود که به علت وجود بوروکراسی‌های اداری زمانبر است و دسترسی مردم به دارو سخت می‌شود.
بنابراین آیا بهتر نیست بانیان امر دارویی کشور به جای تدوین راهکارهایی چون واریز یارانه دارو به حساب خانوار که عملیاتی شدنش سخت به نظر می رسد، چاره‌ای برای بهبود وضعیت دارویی کشور بیاندیشند و جلوی بروز اتفاقاتی چون تک نرخی شدن ارز دارو را بگیرند و بیش از این بر آلام بیماران و خانواده های آن نیافزایند؟
انتهای پیام