یک مدرس و محقق مهدویت انتظار منفی را از مهم‌ترین آسیب‌های اساسی در حوزه مهدویت عنوان کرد و گفت: سه انتظار منفی در کشور ما در این مساله وجود دارد که یک دسته بی‌تفاوت به گناه، دسته دوم خوشحال از گناه و دسته سوم مشوق گناه هستند.
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصادق کفیل در گفت‌وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با تحلیلی از آسیب‌ها و آفت‌های مساله مهدویت و انتظار به ویژه در کشور، اظهار کرد: یکی از آسیب‌های اساسی در این حوزه انتظار منفی است و در کشور ما این مساله بر اساس سه محور است؛ یک دسته بی‌تفاوت، یک دسته دیگر خوشحال از گناه و دسته سوم مشوق گناه هستند. آنها انتظار را به حالت دست روی دست گذاشتن، بی‌تفاوت بودن و کاری به جامعه نداشتن معرفی می‌کنند که امام زمان (عج) می‌آید و همه چیز را درست می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: به زعم این افراد ما وظیفه‌ای در دوران غیبت نداریم و باید تنها منتظر امام باشیم، بنابراین پشتوانه این آسیب آن است که مفهوم علائم و شرایط ظهور حضرت برای این افراد حل شده نیست.
این استاد مرکز تخصصی مهدویت با اشاره به اینکه «مبنای سخن این افراد استناد به برخی روایات در خصوص انتظار و ظهور است» گفت: آنها به برخی روایات همچون این روایت که "زمین باید در دوران غیبت پر از ظلم و جور شود تا امام عصر (عج) ظهور کنند" استناد می‌کنند در حالی که این روایات نشانه و علائم ظهور است نه شرط ظهور.
کفیل ادامه داد: وظیفه ما ایجاد علائم ظهور نیست، زیرا آنها نقشی در ظهور امام عصر (عج) ندارند و مقدمه ظهور نیستند، یعنی امام عصر (عج) منتظر نیستند تا زمین پر از ظلم و ستم شود تا بعد ظهور کنند، امام منتظر نیستند فساد جامعه را بگیرد تا بیایند.
وی این تفکر را ناشی از برداشت نادرست از این دسته روایات دانست و گفت: بر همین اساس برخی در دوران‌های گذشته نسبت به انقلاب اسلامی و جریان‌های اثباتی موضع گرفتند و گاهی از اتفاقات مطلوبی که می‌افتد ناراحت می‌شوند، اما امام راحل مهم‌ترین مقابله را با این اندیشه انجام دادند و یکی از برکات انقلاب این بود که مفهوم صحیح انتظار را در دنیا تفهیم کرد.
این پژوهشگر مباحث مهدویت خاطرنشان کرد: امام راحل این اندیشه را تبیین کردند که انتظار به معنای حرکت و پویایی است و آن را با فضیلت‌ترین و محبوب‌ترین کارها نزد خداوند عنوان کردند. همان‌گونه که امام صادق (ع) فرمودند منتظر عین مجاهد است و مجاهد دغدغه دین دارد و نسبت به مسائل بی‌تفاوت نیست.
کفیل یکی دیگر از آسیب‌های عرصه مهدویت را خواستن امام عصر برای خود عنوان کرد و گفت: اینکه ما امام را فقط برای خود بخواهیم و نسبت به دیگران بی‌تفاوت باشیم یکی دیگر از آسیب‌های این عرصه است در حالی که منتظر مصلح خود نیز باید مصلح باشد زیرا کسی می‌تواند زمینه‌ساز ظهور باشد که عدالتخواه و ظلم‌ستیز باشد.
وی با اشاره به سوالی که گاهی در جامعه مطرح می‌شود که چرا جامعه ایران جامعه منتظر نیست؟ این گونه پاسخ داد که چون ما ظهور را نمی‌شناسیم و نقش خود را در ظهور نمی‌دانیم، بنابراین روح انتظار در وجودمان زنده نیست در حالی که ظهور به دست ماست و ما نقش اساسی در ظهور داریم.
این استاد مرکز تخصصی مهدویت یادآور شد: باید هر فردی به جای اینکه در نیمه شعبان از امام (عج) ظهور را طلب کند به خود آید که این فرج را من رقم می‌زنم و من باید خود را اصلاح کنم و بیدار شوم و دغدغه دین پیدا کنم.
کفیل با بیان اینکه «راه درمان این آسیب‌ها آن است که جامعه دیندار ما باید دین‌یار شود تا ظهور رخ دهد» تصریح کرد: منتظر همانند مجاهد است و مجاهد دین‌یار است و دغدغه دین دارد. مجاهد در شلمچه و طلاییه جان داد تا دین بماند و امروز منتظران واقعی امام زمان (عج) کسانی هستند که سوز و دغدغه دین دارند.
انتهای پیام