"چیزی که امروز در سوریه شاهد آن هستیم جنگ برای بقای نظام سیاسی حاکم یا زوال آن نیست بلکه جنگ برای بقای دولت، وطن و ملتی واحد در برابر توطئه کشورهای منطقه و غرب علیه سوریه است."
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روزنامه اماراتی الخیلج در تحلیلی تحت عنوان " از جنگ در سوریه تا جنگ علیه سوریه" به توطئه کشورهای آمریکایی، غربی و عربی علیه سوریه اشاره کرده و چنین می‌نویسد: «جنگ در سوریه امروز جنگ برای باقی ماندن نظام حاکم یا برکناری آن و جنگ برای پیروزی مخالفان مسلح داخلی و خارجی یا شکست آنها نیست بلکه جنگ برای باقی ماندن و حفظ ملت، کشور و میهن سوریه است.
جنگی علیه ملت و دولت سوریه که نه فقط مردم سوریه وارد آن شده‌اند بلکه بیگانگان از سراسر جهان وارد آن شده و برای آن هزینه‌های هنگفتی می‌کنند.
در میان کسانی که وارد جنگ علیه سوریه شده‌اند و برای این جنگ سرمایه‌گذاری می‌کنند کسانی هستند که هدفشان نابود کردن سوریه یا تقسیم آن و یا ضعیف کردن ارتش سوریه و قدرت‌های آن در راستای خدمت به منافع اسرائیل است. دسته دوم کسانی‌اند که هدفشان رساندن هم‌پیمانان مخالفشان به قدرت است تا بتوانند از این طریق جایگاهی در منطقه و سیاست‌های منطقه داشته باشند. دسته دیگری هم هستند که هدفشان از ورود به این جنگ تسویه حساب و کینه‌توزی‌های دیرینه برای مجازات نظام سوریه است.
اما همه و همه با تمامی تفاوت‌هایشان یک شباهت دارند و آن اینکه هیچ یک به عواقب این توطئه به خوبی نمی‌اندیشند و فکر نمی‌کنند که سرنوشت اوضاع منطقه پس از ویرانی سوریه چه خواهد شد؟ بلکه همه آنها تنها به ویران کردن اوضاع سوریه می‌اندیشند بی‌آنکه قطعا نتایج و پیامدهای آن را در نظر داشته باشند.
کسانی که از جنگ دموکراسی در سوریه سخن می‌گویند در حقیقت به خود ریشخند می‌زنند نه مردم! چه کسی باور می‌کند دموکراسی برای اجرا به جنگی نیاز دارد که کشور و اقتصاد و دارایی‌های آن را نابود کند؟ ده‌ها هزار شهروند را قربانی خود کند؟ و در نهایت به تجزیه بافت اجتماعی و ملی مردم کشور بیانجامد و میلیون‌ها کودک را در خارج از سوریه و خارج از مدرسه‌ها آواره کند؟ آیا این بهای دموکراسی است که مردم سوریه می‌خواهند؟ چیزی که سال‌ها قبل در عراق و لیبی اتفاق افتاد؟ اگر این طور باشد هیچ کس آماده پرداخت این بهای وحشیانه نیست.
کیست که باور کند ارتش گروه‌های مسلح که خواهان تشکیل امارت اسلامی شبیه امارت طالبان است و برای آن از کشورهای خارجی سلاح دریافت می‌کند ارتشی دموکراتیک باشد؟ چه کسی می‌خواهد که نمونه دموکراسی‌های اخوان المسلمینی در مصر و تونس را در سوریه نسخه‌برداری کند؟ چه طور گروهی که قهرمانان آنها را اراذل و اوباش و مزدوران تشکیل می‌دهند می‌تواند داعی دموکراسی داشته باشد؟
هر انسان عاقلی یا باید یاوه‌گویی‌ها تحت عنوان "دموکراسی" را که نتیجه‌ای جز کشتار و جنگ و خونریزی در سوریه به دنبال نداشته باور نکند و یا اینکه خود و اندیشه و انسانیتش را به قدری حقیر کند که بپذیرد کسانی که از این جنایت‌ها دفاع می‌کنند هدفشان برقراری دموکراسی در سوریه است! اگر این کشورها از دموکراسی در سوریه حمایت می‌کنند و برای آن کنفرانس‌هایی را تشکیل می‌دهند پس معنای بازی‌هایی که منافع ابرقدرت‌ها و نه اصول واقعی بر آن تحکم دارد و در این بازی ابرقدرت‌ها بر کشورهای ضعیف‌تر اعمال فشار می‌کنند، چه می‌تواند باشد؟
بدون شک جنگی که در سوریه شاهد آن هستیم -از مدت‌ها قبل- جنگ در سوریه نبوده، بلکه جنگ علیه سوریه است که ائتلافی بین‌المللی و منطقه‌ای آن را سازماندهی کرده و هدایتش می‌کند و برای آن اموال و هزینه‌های هنگفتی را سرمایه‌گذاری کرده و مرزهای زیادی را به روی گروه‌های مسلح گشوده است.
بدون شک ارتش این جنگ را نیز افرادی با نژادهای مختلف تشکیل داده‌اند که همزمان با ناآرامی‌ها در سوریه و اعلام سوریه به عنوان مرکزی برای فعالیت گروه‌های تروریستی از خارج وارد سوریه شده‌اند اما این مساله نمی‌تواند برخی از مردم سوریه را از مسئولیت‌شان درقبال نابودی کشورشان و کشتار و قربانی شدن مردم کشورشان تنها برای رسیدن به قدرت و آینده‌ای که کسانی دیگر غیر از آنها برای آن تصمیم می‌گیرند، مبرا کند.
همچنین آن گروه‌هایی که از منطقه در شعله‌ورتر کردن آتش این جنگ علیه سوریه دست داشته و اموال و رسانه‌های زیادی را برای آن مسخر کرده‌اند، اگر معتقد باشند که ناآرامی و تروریسم تنها محدود به سوریه است، بسیار در اشتباهند؛ آنها همان‌هایی هستند که غول را از چراغ جادو بیرون آورده‌اند و حالا دیگر توانی برای بازگرداندنش ندارند.»
انتهای پیام